sinds de De tijd is op beweging van start ging, hebben we enkele van 's werelds beste vrouwelijke atleten zien opstaan en zich uitspreken voor gelijke beloning binnen hun sport.
In de WNBA houden spelers van: A'ja Wilson en Kayla McBride uitten hun frustraties over de loonkloof op Twitter (in 2018 stelde de WNBA een individueel salarisplafond van $ 117.500, terwijl het minimum startsalaris in de NBA ongeveer $ 580.000 is). Bij hockey sloegen teamcaptain Megan Duggan en het Amerikaanse dameshockeyteam de handen ineen om hun salaris verdrievoudigen, die destijds slechts ongeveer $ 20.000 per vier jaar bedroeg. En recentelijk heeft het Amerikaanse vrouwenvoetbalteam zichzelf centraal geplaatst in de strijd tegen loongelijkheid, leidde het gesprek sinds 2016, toen ze voor het eerst een federale klacht indienden van loondiscriminatie tegen de VS. Voetbal.
Dit jaar gingen ze nog een stap verder toen alle 28 leden van het team — inclusief sterspelers Carli Lloyd, Alex Morgan en Megan Rapinoe hebben samen een rechtszaak aangespannen tegen genderdiscriminatie tegen de VS. Voetbal. De rechtszaak gaat niet alleen over het bedrag dat ze krijgen, maar ook over andere 'geïnstitutionaliseerde discriminatie op grond van geslacht', zoals hoe ze naar games reizen, de medische behandeling die ze krijgen en meer.
De rechtszaak werd ook plechtig aangespannen op Internationale Vrouwendag en voordat alle ogen waren gericht op de regerende kampioenen van het voetbal op de FIFA Women's World Cup. Slechts enkele dagen nadat de rechtszaak was aangekondigd, bevond co-kapitein Morgan zich in de Lichtstad en keek uit naar... het WK, maar ook verwonderd over de steun die zij en haar team hebben gekregen sinds het nieuws in maart bekend werd 8.
VERWANT: 7 krachtige vrouwen die vochten voor loongelijkheid
"Het was behoorlijk ongelooflijk om te zien hoe het in zo'n korte tijd in een stroomversnelling is geraakt", vertelde Morgan In stijl tijdens een Nike-evenement in het Palais Brongniart in Parijs, waar het merk 14 exclusieve nationale teamcollecties voor de Women's World Cup onthulde. Een van de beste verrassingen, zegt ze, waren atleten uit alle verschillende sporten die zich de afgelopen dagen om haar en haar teamgenoten verzamelden. "Zoveel vrouwen hebben contact met ons opgenomen", zegt ze. “Serena Williams kwam ter ondersteuning van onze inspanningen, wat geweldig was. Ik heb ook veel vrienden die mannelijke atleten zijn en die me een sms hebben gestuurd om te zeggen: 'Hoe kan ik ondersteunen wat je doet? Wat kan ik doen om te helpen?'"
Krediet: met dank aan Nike
Tijdens het evenement stonden voetballers van 14 internationale teams solidair bij elkaar om niet alleen te pronken met hun WK uniformen, maar ook om de overweldigende kracht van vrouwen in de sport te vieren, en Nike's toewijding om vrouwelijke atleten te ondersteunen bij elk niveau. Ook topsporters uit andere disciplines waren bij de presentatie, zoals turnster Simone Biles en schermer Ibtihaj Muhammad, en een sfeer van zusterschap in de sport was voelbaar omdat ze allemaal een podium deelden. "Het is alsof we nu deel uitmaken van iets groters", zegt Morgan. “Ik heb veel spelers van andere federaties ontmoet en ook enkele Canadese spelers zoals Kadeisha Buchanan ingehaald. We hebben een felle rivaliteit met het Canadese team op het veld, maar we zijn echt goede vrienden met veel van hen buiten het veld."
Morgan hoopt dat de rechtszaak zal helpen een nieuwe standaard te zetten voor alle vrouwelijke voetballers die ooit in haar voetsporen zullen treden. Ze herinnert zich tenslotte nog steeds hoeveel Mia Hamm, Brandi Chastain en het hele Amerikaanse damesvoetbalteam van 1999 een impact hadden op haar leven als jonge atleet. "Ik was 10 toen ik naar het WK vrouwenvoetbal 1999 keek en ik zal de schokgolven van die overwinning nooit vergeten", zegt ze. "Het was zo'n grote wedstrijd, die natuurlijk door miljoenen mensen werd bekeken, maar het inspireerde ook zoveel meisjes om te worden betrokken bij de sport.” Morgan was verheugd dat een van de truien voor de wedstrijden van dit jaar een eerbetoon is aan het ontwerp dat door de. werd gedragen 1999 ploeg. "We hebben de namen van alle 50 staten op de achterkant van de trui gedrukt zoals ze hadden, dus het is cool omdat het een beetje voelt alsof ze onze rug naar de wedstrijden hebben."
Krediet: met dank aan Nike
Morgan, die samen met Rapinoe het evenement bijwoonde, zegt dat het een beetje makkelijker is geworden om haar teamgenoten te hebben om op te leunen tijdens het archiveringsproces. “Het meest verbazingwekkende is dat ik teamgenoten heb die me steunen en vice versa. Ik heb een ingebouwde groep vrouwen om me heen die voor zichzelf en elkaar opkomen. We maken allemaal hetzelfde mee', zegt ze. "Ik denk dat het moeilijker kan zijn als je een individu bent, zoals een atleet in tennis of golf die er niet bij betrokken is met een team, of als je voor jezelf opkomt als vrouwelijke leidinggevende in een branche die wordt gedomineerd door mannen.”
GERELATEERD: Waarom, precies, dragen vrouwelijke basketbalcoaches hoge hakken?
Daarmee erkent ze dat de loonkloof is een probleem dat reikt tot ver buiten het voetbalveld. "Het was krachtig en inspirerend voor mij om te zien dat zoveel vrouwen buiten de sport ook voor zichzelf opkomen", zegt ze. Haar advies aan iedereen die de kloof voor zichzelf wil dichten? “Ik weet dat het eng en intimiderend kan zijn, maar als je in je buik voelt dat dit het juiste is om te doen, ga ervoor. Er is veel moed voor nodig om jezelf zo naar buiten te brengen en te vragen wat je verdient. Maar ik zeg altijd dat je een groot risico moet nemen om een grote beloning te krijgen. En weet gewoon dat het verhaal aan het veranderen is. Het is geweldig om te zien hoeveel vooruitgang er is geboekt, maar er is nog zoveel werk aan de winkel.”