Όταν η Samantha Power εγκατέλειψε τη θέση της ως πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη το 2017, δεν περίμενε να βρει τον εαυτό της να μιλάει για την κατάσταση των εθνικών υποθέσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή και οι συνάδελφοί της είχαν «το τεκμήριο ότι θα ήμασταν χαμηλοί και θα δίναμε στη νέα διοίκηση το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Νομίζαμε ότι το γραφείο της προεδρίας θα άλλαζε Ντόναλντ Τραμπ περισσότερα από όσα θα άλλαζε ο Ντόναλντ Τραμπ την προεδρία. Δεν περιμέναμε να είμαστε στο Twitter κάνοντας τα πράγματα που καταλήξαμε να κάνουμε».
Η κλήση του προέδρου σε ένα ανοιχτό φόρουμ δεν ήταν ο κανόνας πριν από μερικά χρόνια και σίγουρα όχι για κάποιον του αναστήματος του Power. «Νομίζω ότι ενώ [Πρόεδρος] Ομπάμα ήταν στην εξουσία, είχαμε το μερίδιό μας σε αναταραχή, χάος και συγκρούσεις, αλλά υπήρχαν σταθεροποιητικές διαστάσεις», λέει. «Είχαμε θεμελιώδεις συμμαχίες με τους Ευρωπαίους φίλους μας. Χτίσαμε και εδραιώσαμε κοινότητα και κοινές αξίες». Ο Πάουερ σημειώνει ότι τώρα «οι ΗΠΑ είναι πολύ, πολύ απρόβλεπτες και ο πρόεδρός μας μπορεί να μην λέει την αλήθεια. Είναι πολύ μπερδεμένο και αποσταθεροποιητικό και πολλοί από τους στενότερους συμμάχους μας δεν είναι πια σίγουροι ότι είναι σύμμαχοί μας».
Η ρητορική που βγαίνει από τη σημερινή διοίκηση είναι ιδιαίτερα απογοητευτική για την Πάουερ, που μετανάστευσε από Η Ιρλανδία με τη μητέρα και τον αδερφό της όταν ήταν 9 ετών και έχει καθιερωθεί ως αποτελεσματική διακομματική μεταδίδων. Ξεκίνησε την καριέρα της ως ανταποκρίτρια που κάλυπτε τον πόλεμο της Βοσνίας τη δεκαετία του '90 και υπηρέτησε επίσης ως ανώτερος σύμβουλος του Ομπάμα ενώ ήταν ο κατώτερος γερουσιαστής από το Ιλινόις. Με πτυχίο B.A. από το Yale και πτυχιούχος νομικής από το Χάρβαρντ, η Power αυτή τη στιγμή διδάσκει μαθήματα όπως «Γεωπολιτική, Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Μέλλον του Statecraft» στη Σχολή Κένεντι του πανεπιστημίου της. Το πρώτο της βιβλίο, Ένα πρόβλημα από την κόλαση: Η Αμερική και η εποχή της γενοκτονίας, της κέρδισε Πούλιτζερ το 2003.
ΣΧΕΤΙΚΟ: Η Connie Britton ρωτά, "Πού είναι η ανθρωπιά μας στα σύνορα;"
Η Πάουερ συνέχισε γράφοντας δύο ακόμη βιβλία, για τους συναδέλφους διπλωμάτες Richard Holbrooke και Sérgio Vieira de Mello, πριν στρέψει το ενδιαφέρον της στον εαυτό της. Η εκπαίδευση ενός ιδεαλιστή, τα απομνημονεύματά της, κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο και παρακολουθούν τη νιότη της στο Δουβλίνο, την επιθυμία της να ζήσει από κοντά τις εξωτερικές υποθέσεις και την προσπάθειά της να εξισορροπήσει τη δουλειά της πιεστικής με το να είναι μαμά δύο παιδιών. Καλύπτει ακόμη και την ημέρα που τηλεφώνησε στον Δημοκρατικό αντίπαλο του Ομπάμα Χίλαρι Κλίντον ένα τέρας σε αυτό που νόμιζε ότι ήταν σε συνομιλία εκτός ηχογράφησης, κάτι που της κόστισε τη θέση της που εργαζόταν για την εκστρατεία του. (Αυτή και ο Ομπάμα εξακολουθούν να είναι πολύ σε επαφή, συνδέοντας τακτικά μέσω email: «Είμαστε και οι δύο σε μπουντρούμια βιβλίων. Αυτός και εγώ έχουμε περάσει τα ίδια δύσκολα κεφάλαια και μερικά χαρούμενα επίσης», λέει.)
Ενώ έκανε καριέρα με το να συνηγορεί υπέρ των άλλων, το να πάρει το δικό της κέρατο δεν ήταν εύκολο. «Υπάρχει ένα ρητό ότι οι Ιρλανδοί δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν το πρώτο άτομο στη θεραπεία», λέει η Πάουερ, η οποία έγραψε το βιβλίο της από το Concord της. Μασαχουσέτη, σπίτι, όπου ζει με τον σύζυγό της, μελετητή συνταγματικού δικαίου Cass Sunstein, και τα δύο τους παιδιά, τον Declan, 10, και τον Rían, 8. «Αισθάνεται κάπως απολαυστικό και εκτός θέματος [να μιλάς και να γράφεις για τον εαυτό σου]».
Η προετοιμασία της Πάουερ περιελάμβανε την ανάγνωση «κάθεν απομνημονευμάτων που γνωρίζει ο άνθρωπος» και με αυτόν τον τρόπο συνειδητοποίησε ότι «είναι οι ιστορίες που μας ενώνουν». (Το εκπληκτικό αγαπημένο της, του Αντρέ Αγκάσι Ανοιξε, έχει να κάνει τόσο με το τένις όσο και με την «αλληλεγγύη στα χαρακώματα» και το «χτίσιμο μιας οικογένειας όταν δεν έχεις».) Τελικά, η Πάουερ θεώρησε ότι η άποψή της ήταν σημαντική για να μοιραστεί και ότι το να κρατά τα πράγματα προσωπικά θα βοηθούσε να την προσελκύσει τους αναγνώστες της.
ΣΧΕΤΙΚΟ: 16 Προεδρικοί υποψήφιοι ήρθαν μαζί για να μιλήσουν για τον έλεγχο των όπλων
«Ήμουν ένας ξένος που μπήκε και είδε το εσωτερικό αυτών των ιδρυμάτων. Σκέφτηκα: «Ίσως έχω ευθύνη με την απαξίωση [της τρέχουσας κατάστασης] των κυβερνητικών υπηρεσιών.» Ακόμη και στις πιο έντονες διαφωνίες μου για τη Συρία είδα καλή πίστη», εξηγεί ο Πάουερ. «Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τη δημόσια υπηρεσία, σκέφτονται «δυσλειτουργικό Κογκρέσο». Σκέφτονται «αδιέξοδο». Σκέφτονται «γραφειοκρατία». Αλλά είναι συναρπαστικό. Δείχνω την ανθρωπιά του».
Ελπίζει ότι το νέο της βιβλίο θα εμπνεύσει μια απογοητευμένη γενιά που λαχταρά να κάνει τη διαφορά, αλλά φοβάται ότι δεν μπορεί.
«Βλέπω στους μαθητές μου να θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά είναι όλα τόσο ταπεινωμένα, λερωμένα και φορτωμένα με χρήματα, που μπορώ επίσης να τους δω να σβήνουν και να απομακρύνονται», λέει ο Πάουερ. Μερικές φορές νιώθει κι εκείνη έτσι, ειδικά τώρα που είναι μια ημι-συνήθης πολίτης που δεν έχει πλέον την εξουσία να στείλει μια ειρηνευτική αποστολή σε κάποιο κατεστραμμένο μέρος.
«Το χάσμα μεταξύ του tweeting [μου] και του όντως ικανού να κάνω κάτι ήταν μια πραγματική προσαρμογή», παραδέχεται ο Πάουερ. «Αλλά υπάρχει πάντα κάτι που μπορείς να κάνεις, ακόμα κι αν είναι σούπερ, πολύ μικρό».
ΣΧΕΤΙΚΟ: Η Jodi Kantor και η Megan Twohey για τη ζωή μετά την ιστορία του Harvey Weinstein που άλλαξε τα πάντα
Αν και ήταν κυρίως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ενώ εργαζόταν για το βιβλίο της, σχεδιάζει να είναι «πολύ δραστήρια όταν Δημοκρατική υποψηφιότητα δουλεύει από μόνο του."
Και ενώ βρίσκεται στην προωθητική της περιοδεία, θα μιλά με εκατομμύρια ανθρώπους (αν μετρήσετε και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις) και ελπίζει να τους εμπνεύσει να παίξουν επίσης. «Είμαι εκεί για να τους υπενθυμίσω ότι όλοι μας μπορούμε να κάνουμε πολλά», λέει. «Είμαι πολίτης σαν αυτούς. Όλοι προσπαθούμε απλώς να φτιάξουμε μια πιο ήπια, λιγότερο σκληρή, πιο ανθρώπινη χώρα και κοινωνία».
Για περισσότερες ιστορίες όπως αυτή, πάρτε το τεύχος Νοεμβρίου του Με στυλ, διαθέσιμο στα περίπτερα, στο Amazon και για ψηφιακή λήψη Οκτ. 18.