"Γαμώτο!" Ελίζαμπεθ Όλσεν αναστενάζει μόνος της — με έναν εξοργισμένο τρόπο, αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι σήμερα — στην άλλη άκρη του τηλεφωνήματός μας. Έχει μόνο 27 λεπτά για να κάνει αυτή τη συνέντευξη στο μεσημεριανό της διάλειμμα, εξηγεί, και το μπουκάλι νερό της μόλις κύλησε κάτω από ένα αυτοκίνητο. Τώρα, προσπαθεί να το πιάσει.
Το ρολόι χτυπά - στα 26 λεπτά, μετά στα 25 - αλλά δεν είμαι πολύ αναστατωμένος. Είναι μια συγγενής στιγμή, και αυτό είναι κάπως η συνολική ατμόσφαιρα του Olsen. Στο πλατό του Με στυλστη φωτογράφιση της, μου θύμισε λίγο αυτό το κορίτσι από το γυμνάσιο — εκείνο που ήταν κουλ, αλλά παρόλα αυτά ήταν φίλος με όλους. Για μια στιγμή, μπορείτε να ξεχάσετε ότι η ηθοποιός έχει σχέση διάσημα δίδυμα, ή πρωταγωνιστούν σε ταινίες της Marvel (συν μια επερχόμενη WandaVision τηλεοπτική εκπομπή), ή είναι εκτελεστικός παραγωγός στη σειρά της στο Facebook Watch, Λυπάμαι για την απώλειά σας, στο οποίο παίζει και πρωταγωνίστρια.
Αυτή η τελευταία πίστωση είναι ο λόγος που μιλάμε. Πρόσφατα πέρασα ώρες κλαίγοντας στο τηλέφωνό μου ενώ παρακολουθούσα σχεδόν δύο σεζόν του Olsen ως Leigh, μια νεαρή γυναίκα που βίωνε τα πολλά στάδια της θλίψης μετά το θάνατο του συζύγου της. Δεν είναι ακριβώς ένα χαλαρό σόου, αλλά υπάρχουν μερικές αστείες στιγμές και περίπλοκες (αλλά άκρως ενδιαφέρουσες) ιστορίες αγάπης.
«Θέλαμε πολύ να εστιάσουμε στις μικρότερες στιγμές της πρώτης σεζόν», εξηγεί η Olsen, κάνοντάς με να θυμάμαι πώς η Leigh πάλευε να επιστρέψει στη δουλειά της ή να γιορτάσει τα γενέθλιά της. «Αλλά στη δεύτερη σεζόν, θέλαμε ο Leigh να ξεκινήσει από διαφορετικό μέρος. Αυτό που ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Kit [Steinkellner, συγγραφέα και δημιουργό της σειράς], ήταν αυτή η αίσθηση της ορμής και της ώθησης προς τα εμπρός. Προσπαθούμε να παίρνουμε μεγαλύτερα ρίσκα και να κάνουμε μεγαλύτερα λάθη».
Ως κάποιος που ασχολείται πλήρως με την εκπομπή — η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη δεύτερη σεζόν. ένα νέο επεισόδιο κυκλοφορεί κάθε Τρίτη — μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι υπάρχουν πολλές στιγμές που αξίζουν την ανάσα. Οι κίνδυνοι και τα λάθη, ειδικά στο τέλος του Leigh, είναι πολλά.
Αυτό που δεν ήταν λάθος, ωστόσο, ήταν ότι ο Olsen δουλεύει πίσω από την κάμερα στη σειρά, όχι μόνο μπροστά. Κατά τη διάρκεια της κλήσης μας, μιλά εκτενώς για την εμπειρία — πόσο της αρέσει να είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας, από το πρώτο σχέδιο μέχρι το τελικό κομμάτι. πώς είναι τελικά αρκετά σίγουρη για να δώσει ειλικρινείς απόψεις. πώς νιώθει ότι προσθέτει αξία. Ο κόσμος μάλλον θα πιστεύει ότι αυτό είναι βαρετό, μου λέει, αλλά είναι ωραίο να ακούς πόσο αφοσιωμένη και παθιασμένη είναι η σταρ.
«Είναι εξαντλητικό και δεν έχεις Σαββατοκύριακα», προσθέτει, προσπερνώντας το πρόγραμμά της, που διαρκεί 10 μήνες (σε αντίθεση με τους τέσσερις που χρειάζονται για να γυρίσεις). «Δεν είναι απλώς να απομνημονεύεις γραμμές ή να μελετάς τον χαρακτήρα σου. Προσπαθείτε να βεβαιωθείτε ότι ορισμένα περιγράμματα ακούγονται καλά για τρία επεισόδια από τώρα ή ότι τα πρόχειρα φαίνονται καλά ή οι επεξεργασίες. Δίνεις σημειώσεις για αυτό. Είναι μια πολύ πιο πολυάσχολη εμπειρία από το να γίνεις ηθοποιός, αλλά είναι πραγματικά ικανοποιητική».
«Βλέπω πολλά αθλήματα, γιατί είναι φθινόπωρο και ο αθλητισμός συνεχίζεται», λέει, σοκάροντας με αφού ρώτησα ποιες εκπομπές της αρέσουν. Ωστόσο, ο Όλσεν απολαμβάνει ένα καλό φαγοπότι. «Έχω παρακολουθήσει Οι Σοπράνο, αλλά έπρεπε να κάνω ένα διάλειμμα γιατί μου έδινε εφιάλτες. Και καταβρόχθισα Σκοτώνοντας την Εύα και Fleabag. αγάπησα Παιχνίδι των θρόνων και λυπάμαι που έφυγε».
Στη συνέχεια με ρωτάει αν έχω ακούσει ποτέ Ρίβερντεϊλ (έχω), αποκαλύπτοντας ότι, κατά κάποιο τρόπο, μόλις ανακάλυψε ότι υπήρχε.
«Δεν το έχω παρακολουθήσει ποτέ, απλά ξέρω ότι είναι ένα θέμα. Και όπως φαίνεται, είναι και πολύ μεγάλο πράγμα».
«Τα φορέματα με κάνουν να νιώθω λίγο αστεία. Προσπαθώ να αποκτήσω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση με τη θηλυκή μου πλευρά», μου λέει. «Μου αρέσει όλα να νιώθω πολύ εύκολα και άνετα. Τίποτα φασαριόζικο. Δεν μου αρέσουν τα ρούχα που προσέχουν το σώμα».
Το ρούχο που φοράει κατά τη διάρκεια της κλήσης μας — "υπερμεγέθη μαύρο βαμβακερό παντελόνι, μαύρο με κουμπιά και φλατ" — είναι αυτό που θεωρεί την εμφάνιση των ονείρων της.
«Νιώθω πολύ άνετα, αλλά δεν φαίνομαι ατημέλητος. Μοιάζω ότι έχω άποψη και άποψη».
Έχοντας απομείνει μόνο λίγα λεπτά για να μιλήσω, ρωτάω την Όλσεν, που έκλεισε τα 30 φέτος, τι έμαθε καθώς μεγαλώνει.
«Νομίζω ότι πάντα προσπαθούσα να αποσπάσω την προσοχή μου από το να μείνω ακίνητη», λέει, αναλογιζόμενος τα νεότερα της χρόνια. «Νιώθω ότι με ένοιαζε η αυτοβελτίωση στο γυμνάσιο και μετά, στο κολέγιο, προσπαθούσα να κάνω πάρα πολλά πράγματα και να μην ήμουν τόσο παρούσα όσο πίστευα ότι θα μπορούσα να είμαι».
Σε αυτήν την ειρωνική νότα, ο χρόνος της συνέντευξής μας έχει τελειώσει. Ο Όλσεν πρέπει να επιστρέψει βιαστικά στην ταινία...κάτι. Δυστυχώς, δεν μπορεί να πει τι.
«Λυπάμαι πολύ που έβρισα ένα σωρό στην αρχή της συζήτησής μας», ξεστομίζει λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο, εξηγώντας ξανά την όλη κατάσταση με το μπουκάλι νερό. Της λέω να μην ανησυχεί - έχει συμβεί σε όλους μας - και ότι ελπίζω η μέρα της να είναι λιγότερο απασχολημένη.
Φωτογραφίες από την Emma Anderson, με τη βοήθεια της Katie Tucker και του Jeremy Gould. Σε στυλ Laurel Pantin. Μαλλιά του Mark Townsend. Μακιγιάζ από την Gita Bass. Καλλιτεχνική διεύθυνση και παραγωγή από τους Erin Glover και Kelly Chiello.