Σίγουρα, τα παραμύθια έχουν τους γοητευτικούς τους πρίγκιπες, τις πριγκίπισσες τους και τα πάντα ευτυχισμένα, αλλά «είναι επίσης πιο σκοτεινά απ' ό, τι αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι», λέει η Nikki Taylor, η οποία είναι επικεφαλής του συγκροτήματος synth-pop με έδρα το Μπρούκλιν, Little. Φως ημέρας. «Περάστε από το γλυκό, ζαχαρινικό εξωτερικό και θα ανακαλύψετε έναν κόσμο παραξενιάς». Το συγκρότημα, που δανείστηκε το όνομά τους από ένα παλιό αγγλικό παραμύθι, συνδυάζει ταιριαστά την ελαφρότητα των αισιόδοξων pop hook με το σκοτάδι του πιο βαριού, λιτού στίχοι. Προλάβαμε τον Taylor, ο οποίος μας έδωσε τη σέσουλα πίσω Γεια σου Μνήμη, το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του συγκροτήματος (το οποίο κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα). Ακολουθεί ένα απόσπασμα της συνομιλίας μας:
Συγχαρητήρια για την κυκλοφορία—είναι έξω για να το ακούσει ο κόσμος!Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι έτοιμο εδώ και λίγο καιρό—το τελειώσαμε τον Φεβρουάριο, οπότε χαίρομαι που όλοι έχουν επιτέλους την ευκαιρία να το ακούσουν.
Γεια σου Μνήμη'μικρό
δέκα τραγούδια σχηματίζουν μια αφήγηση ερωτικής ιστορίας. Ποια ήταν η έμπνευσή σας;Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε για το άλμπουμ το περασμένο καλοκαίρι, φέραμε ένα σωρό ιδέες που είχαμε δουλέψει ξεχωριστά και αρχίσαμε να ρίχνουμε μια ματιά σε όλα. Ένας από εμάς είχε ένα τέλος μιας σχέσης, οπότε αποδείχτηκε ότι ήταν πολλά για να γράψουμε και καθώς εργαζόμασταν όλα, συνειδητοποιήσαμε τη δημιουργία ενός τόξου ιστορίας με χαρακτήρες που θα μπορούσαν να σας οδηγήσουν στο άλμπουμ.Ποιες είναι μερικές από τις μουσικές σας επιρροές; Ήμουν τυχερός που οι γονείς μου έχουν πολύ καλό γούστο στη μουσική. Θυμάμαι τον μπαμπά μου να βάζει ένα CD του Neil Young και να λέει: «Εντάξει, αυτός είναι ο καλύτερος τραγουδοποιός όλων των εποχών». Λατρεύω τον Neil Young, τον Tom Petty, τον Bob Dylan—αγαπώ τον κανόνα των Αμερικανών τραγουδοποιών και μετά επίσης τους ηλεκτρονικούς ΜΟΥΣΙΚΗ. [Μέλη του συγκροτήματος] Matt [Lewkowicz] και Eric [Zeiler] επηρεάστηκαν από την electronica στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Είχαμε το τραγούδι "My Life" σε επανάληψη στο γραφείο. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;Έχει να κάνει με αυτό που θέλεις να κάνεις—ένα είδος απελευθερωτικού ύμνου. Είχα μια πολύ θρησκευτική ανατροφή, αλλά ήμουν πάντα το περίεργο παιδί στην τάξη που δεν αγόραζε πράγματα και παρακούω σκόπιμα τους κανόνες της σχολικής στολής. Υποθέτω ότι απλώς ένιωσα αληθινός στη ζωή μου και καλά, η ζωή συνεχίζεται.
