Πρόσφατο McKinsey Μια μελέτη για την κατανάλωση μόδας διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βασίζονται στις επωνυμίες για να καθορίσουν τι σημαίνει για αυτούς «βιωσιμότητα». Το πρόβλημα με αυτή τη μέθοδο είναι ότι δεν υπάρχει καθολική κατανόηση του τι κάνει ένα ρούχο βιώσιμο. Δεν είναι απλώς ένα φιλικό προς το περιβάλλον ύφασμα, ένα vintage εύρημα ή ανακυκλωμένη συσκευασία. Είναι όλα αυτά και πολλά άλλα. Ο χώρος που αφήνει αυτός ο αόριστος ορισμός επέτρεψε σε όσους επιδιώκουν να επωφεληθούν από το αυξανόμενο ενδιαφέρον μας να εισέλθουν και να μας πουλήσουν αυτό που φαίνεται αρκετά καλό, όχι αυτό που στην πραγματικότητα είναι καλύτερο. Η αειφορία δεν προοριζόταν ποτέ να είναι ένα εργαλείο μάρκετινγκ για την εκμετάλλευση της μόδας, αλλά μάλλον ένας στόχος να αλλάξει τον τεράστιο αντίκτυπο που έχει τα ρούχα, ειδικά η γρήγορη μόδα, στον πλανήτη.
Ευτυχώς, το αυξανόμενο ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια οδήγησε σε πιο δυνατό έλεγχο από υποστηρικτές, εργαζόμενους και σχεδιαστές σε όλο τον κλάδο. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν να επαναπροσδιορίσουν τη βιωσιμότητα στη μόδα από έναν τρόπο πώλησης περισσότερων ρούχων σε μια αλλαγή στον τρόπο ζωής που θέτει το μετοχικό κεφάλαιο στην πρώτη θέση - και λειτουργεί.
Η συγγραφέας Aja Barber, για παράδειγμα, γράφει και δημιουργεί περιεχόμενο μιλώντας ειλικρινά για τους προβληματικούς τρόπους της γρήγορης μόδας. «Η γρήγορη μόδα δημιουργήθηκε για να εκμεταλλευτεί τους ανθρώπους στο κάτω μέρος - τόσο τους εργάτες όσο και τους καταναλωτές», γράφει στο βιβλίο της ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: Η ανάγκη για συλλογική αλλαγή: αποικιοκρατία, κλιματική αλλαγή και καταναλωτισμός. Στο Instagram, ο Barber συχνά δημοσιεύει βίντεο με τα προβλήματα που προκύπτουν από την τεράστια ποσότητα ρούχων που αγοράζουμε και απορρίπτουμε, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.
«Η μεγαλύτερη αλλαγή που έχω δει από τότε που άρχισα να κάνω αυτή τη συζήτηση πριν από μια δεκαετία είναι ότι οι άνθρωποι πραγματικά ακούνε (αντί να πετούν ώριμες ντομάτες προς την κατεύθυνση μου),» λέει ο Barber Με στυλ. «Οι άνθρωποι συμβιβάζονται με το γεγονός ότι ίσως ο τρόπος που έχουμε κάνει τα πράγματα δεν είναι απλώς τρομερός για τους ανθρώπους και τον πλανήτη, αλλά ούτε και για τις ντουλάπες μας. Οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να αλλάξουν τον τρόπο τους και αυτό είναι πολύ συναρπαστικό!».
Άλλοι υποστηρικτές, όπως η Ayesha Barenbalt του Remake, χρησιμοποίησαν αυτό το αυξανόμενο δημόσιο ενδιαφέρον για να συγκεντρώσουν υποστήριξη πίσω από τη νομοθεσία που θα έκανε τη μόδα πιο δίκαιη για τους εργαζόμενους. Η επωνυμία παρέχει στους καταναλωτές τα εργαλεία για να συμμετάσχουν στην υπεράσπιση της βιωσιμότητας εκτός από την απλή αγορά νέων ρούχων, όπως αναφορές που είναι διαθέσιμες για υπογραφή και πρότυπα μέσων κοινωνικής δικτύωσης για επικοινωνία με συγκεκριμένες επωνυμίες σχετικά με τον εργαζόμενο θέματα. Τον Απρίλιο του 2022, η Remake ξεκίνησε μια εκστρατεία ζητώντας από τη Victoria's Secret να πληρώσει τους μισθούς των εργαζομένων που απολύθηκαν από ένα εργοστάσιο που κατασκεύαζε μερικά από τα ρούχα τους. Το αποτέλεσμα ήταν α τεράστια νίκη που συγκέντρωσε εκατοντάδες υποστηρικτές και μια συμφωνία από την επωνυμία να πληρώσει τους οφειλόμενους μισθούς.
Αυτό είναι Όλοι είναι μέσα, μια γιορτή των ανθρώπων που κάνουν τον κόσμο καλύτερο για όλους το 2023. Είστε «μέσα» αν έχετε αντίκτυπο. Διαβάστε παρακάτω για να δείτε ποιος είναι μαζί σας.
Τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι ένα σημαντικό κομμάτι κάθε συζήτησης για τη βιωσιμότητα. Εξάλλου, η ικανότητα της βιομηχανίας της μόδας να παράγει σε μαζικές ποσότητες οφείλεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων της. Κατά μέσο όρο, Το 85% των εργαζομένων στο Λος Άντζελες κάνουν λιγότερο από τον κατώτατο μισθό ενώ παράγουν σχεδόν Προϊόν αξίας 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εργαζόμενοι και οι ηγέτες των συνδικάτων αποφάσισαν να οργανώσουν και να ψηφίσουν νόμους - όπως το SB62, Νόμος για την προστασία των εργαζομένων σε ένδυμα της Καλιφόρνια — να διορθωθούν τα κενά στον τρόπο πληρωμής των εργαζομένων στο ένδυμα.
Ο Santa Puac, πρώην εργάτης ρούχων στο Λος Άντζελες, είναι τώρα διοργανωτής στο Garment Worker Center. «Είμαι περήφανος που υποστηρίζω τους συναδέλφους μου εργάτες ενδυμάτων μιλώντας τους για τα δικαιώματά τους ως εργαζόμενοι και αποτελώντας παράδειγμα για αυτούς», λέει ο Puac. «Δεν φοβάμαι να πω όχι στην κακομεταχείριση».
Ωστόσο, υπάρχουν τόσα πολλά να κάνουμε, εξηγεί. Για παράδειγμα, υπάρχουν τρόποι εκμετάλλευσης των εργαζομένων εκτός αμοιβής. «Πρέπει να τους απαγορεύσουμε να εργάζονται με κλειστές πόρτες. Τώρα, τα περισσότερα εργοστάσια κλειδώνουν τις πόρτες τους με λουκέτα», λέει, προσθέτοντας ότι η άσκηση νομικής εποπτείας θα μπορούσε να εξασφαλίσει την επιβολή αυτών των κανόνων. «Πιστεύω ότι θα ήταν καλό για τον οργανισμό μας να δημιουργήσει μια ομάδα ερευνητών που θα εισέλθουν στα εργοστάσια και θα ερευνήσουν εάν τα εργοστάσια και οι μάρκες πληρώνουν πραγματικά με την ώρα ή όχι». Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εργαζόμενοι σε ένδυμα συχνά αμείβονται με πένες ανά ρούχο που ράβουν, γεγονός που δημιουργεί απάνθρωπες συνθήκες και κάνει σχεδόν μεροκάματο αδύνατο.
Από την πλευρά των σχεδιαστών της εξίσωσης, υπάρχουν πολλές μεγάλες μάρκες που θέλουν να αλλάξουν τον αντίκτυπο που είχε ο κλάδος. Η Sami Miro, για παράδειγμα, αποφάσισε να δημιουργήσει ανακυκλωμένα vintage ρούχα χρησιμοποιώντας κομμάτια που προέρχονται και δημιουργήθηκαν σε ακτίνα 25 μιλίων από τα κεντρικά γραφεία της επωνυμίας της στο Λος Άντζελες. «Τα ρούχα μας δημιουργούνται από τοπικά υφάσματα deadstock και vintage, καθώς και αποκλειστικά φυτικά και πιστοποιημένα υφάσματα που αναπτύξαμε στο Λος Άντζελες από φυσικές ίνες χωρίς χημικά και με ελάχιστη κατανάλωση νερού», εξηγεί ο Miro, αναγνωρίζοντας τη σημασία κάθε στοιχείου που μπαίνει στο τελικό προϊόν. «Όλοι οι συνεργάτες μας στο ράψιμο είναι οικογενειακοί και λειτουργούν για τους οποίους δεσμευόμαστε να παρέχουμε δίκαιους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας».
Παρά το έξυπνο μάρκετινγκ ή τις χαριτωμένες εκστρατείες, η μόδα δεν έχει μέλλον (πόσο μάλλον βιώσιμο) χωρίς την ειλικρινή δουλειά των ανθρώπων μέσα της. Δίνουν το παράδειγμα ωθώντας τις επωνυμίες να αλλάξουν και δίνοντας στους ανθρώπους που αγαπούν τη μόδα το σχέδιο να βοηθήσουν. Όπως το θέτει ο Miro, «Πάντα προσπαθώ να επηρεάζω θετικά τους άλλους παρέχοντας απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να κάνει αυτό που εσύ αγάπη, ενώ παράλληλα κάνει καλύτερα για τον πλανήτη και την κοινότητα». Και, θα προσθέταμε, αυτό είναι πάντα καλό Κοίτα.
