Από την κυκλοφορία του Τιτανικός το 1997, οι θαυμαστές έχουν συζητήσει σχετικά ότι σκηνή πόρτας και αν ή όχι Τζακ Ντόσον (παίχτηκε από Λεονάρντο Ντι Κάπριο) θα μπορούσε να χωρέσει δίπλα στην Rose DeWitt Bukater (Κέιτ Γουίνσλετ). Τώρα, ακριβώς 25 χρόνια μετά (χαρούμενη επέτειος στην ταινία που μας έμαθε να λυπόμαστε), η Winslet βαραίνει τον θάνατο του Jack.

Η πρεμιέρα της Kate Winslet Beaded Halter Dress

Getty Images

Κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισης στο Χαρούμενος Λυπημένος Μπερδεμένος podcast, η ηθοποιός εξέτασε αν πίστευε ότι τόσο ο Jack όσο και η Rose θα μπορούσαν να χωρέσουν στην πόρτα. Και η απάντησή της είναι... περίπλοκος. «Δεν ξέρω γαμημένα», γέλασε. «Όχι, αυτή είναι η απάντηση είναι ότι δεν ξέρω γαμημένα».

Πρόσθεσε, «Το άκουσες εδώ, για πρώτη φορά, ναι, θα μπορούσε να ταίριαζε», είπε. «Θα μπορούσε να χωρέσει σε αυτή την πόρτα, αλλά δεν θα έμενε στην επιφάνεια. Δεν θα ήταν».

Η στάση του Λεονάρντο Ντι Κάπριο παραλίγο να του κόστισε τον ρόλο του στον «Τιτανικό»
Κέιτ Γουίνσλετ και Λέοναρντ Ντι Κάπριο Τζακ και Ρόουζ «Τιτανικός» Βασιλιάς της Παγκόσμιας Σκηνής

Getty Images

Ο παρουσιαστής του podcast Joshua Horowitz έκανε την ίδια ερώτηση στον DiCaprio πριν από αρκετά χρόνια, στην οποία ο DiCaprio απάντησε "Δεν έχω κανένα σχόλιο".

Την περασμένη εβδομάδα, ο σκηνοθέτης της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας Τζέιμς Κάμερον εξήγησε την επιστήμη πίσω από την απόφασή του να κρατήσει τον Τζακ μακριά από την πόρτα, λέγοντας ότι διεξήγαγε μια ιατροδικαστική μελέτη για να θέσει τελικά το επιχείρημα στο κρεβάτι. «Έχουμε κάνει μια επιστημονική μελέτη για να βάλουμε όλο αυτό το πράγμα να ξεκουραστεί και να διώξουμε έναν πάσσαλο μέσα από την καρδιά του μια για πάντα», εξήγησε σε The Toronto Sun. «Έχουμε κάνει από τότε μια ενδελεχή ιατροδικαστική ανάλυση με έναν ειδικό σε θέματα υποθερμίας που αναπαρήγαγε τη σχεδία από την ταινία και θα κάνουμε κάτι ειδικό για αυτό που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο».

Ο Κάμερον πρόσθεσε ότι το πείραμα θα δείξει ότι μόνο ένας θα μπορούσε να έχει επιβιώσει. «[Ο Τζακ] έπρεπε να πεθάνει», είπε. «Είναι σαν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Είναι μια ταινία για την αγάπη, τη θυσία και τη θνητότητα. Η αγάπη μετριέται με τη θυσία… Ίσως μετά από 25 χρόνια, δεν θα χρειαστεί να ασχοληθώ άλλο με αυτό».