Kacey Musgraves heeft zojuist het ultieme breakup-album uitgebracht

Voor elk liefdesverdriet dat ik heb meegemaakt, is er muziek die me er doorheen heeft geholpen. in 2019, Kacey Musgraves's Gouden uur afgespeeld terwijl ik worstelde met het einde van een relatie met een man die me bedroog de hele tijd dat we samen waren.

Teksten als "Now you're liftin' me up, 'in plaats van holdin' me down / Stealin' my heart, 'stead of stealin' my crown" in het nummer "Butterflies" deden me beseffen hoeveel ik aan het missen was. Afgezien van vreemdgaan, heb ik nooit de "wolk negen" gevoeld die Musgraves beschrijft in haar liefdesliedjes met psychedelische pop-met-een vleugje country, en deze openbaring heeft me geholpen het soort liefde te herdefiniëren dat ik voelde dat ik verdiende. Ik wilde mijn 'Golden Hour', niet iemand op een 'High Horse' die denkt dat hij John Wayne is.

Nadat ik mijn potentiële toekomstige relaties had gebaseerd op het met een Grammy bekroonde album van Musgraves, geïnspireerd door haar relatie met countryzanger Ruston Kelly, was ik er kapot van toen ik hoorde dat

Drie jaar, meerdere Grammy-awards en een openbare scheiding later, bracht Musgraves een 15-track album uit, vergezeld van een film van 50 minuten die ze samen schreef en uitvoerend produceerde. Indien Gouden uur was toen een verliefde dagdroom met sterren gekruist is een ontnuchterende wake-up call die de momenten voor, tijdens en na de val van een relatie verkent. In beide artistieke formaten duikt Musgraves in de complexiteit van wat er gebeurt als het lang en gelukkig deel van een sprookjesachtig liefdesverhaal eindigt. Je kunt het album nu overal waar je naar muziek luistert streamen en bekijk de film op Paramount+.

Duidelijk verwijzend naar een van de meest bekende literaire tragedies in de geschiedenis, met sterren gekruist trommelt beelden op van Romeo en Julia - "Twee geliefden gescheurd tot in de puntjes", zoals Musgraves het zegt in het titelnummer van haar nieuwe album. Dit is echter niet Shakespeare's versie van liefdesverdriet. Veel van de singer-songwriters inspiratie voor de muziek kwam tijdens een begeleide psilocybine-trip (ook bekend als magische paddenstoel), en het eindproduct heeft haar kenmerkende eerlijkheid en genre-tartende melodieën als kern.

"Ik vind het altijd leuk als iets klassieks of iets traditioneels en iets futuristisch elkaar ontmoeten," zei ze in een Apple Music 1-interview met Zane Lowe voorafgaand aan de release van het album en de film.

Dat is precies wat je uit haar filmische film haalt. Hoe donker sommige beelden erin ook zijn - denk aan een les uit de jaren vijftig over het zijn van een goede echtgenote, Musgraves die alleen huilt in een auto en de zangeres languit in stukken op tafel in een operatiekamer in een ziekenhuis - ze vindt het licht figuurlijk en letterlijk door popsterwaardige modemomenten (mark my words, schild korsetten staan ​​op het punt trending te worden) en verrassende cameo's. Met optredens van oa Schitt's Creek acteur Eugene Levy, RuPaul's Drag Race winnaar Symone en TikTok-fenomeen Courtney Parchman, brengt Musgraves een tijdloos thema in het huidige moment.

Voor degenen die teleurgesteld zijn door Lorde's onverwacht chill albumZonne-energie, zijn de emotionele maar rechttoe rechtaan teksten en genre-buigende beats van Musgraves hier om de leegte te vullen. Verwacht nummers vol groovy melodieën, hypnotiserende ritmes en herkenbare teksten. Ze is bij elke stap brutaal eerlijk tegen zichzelf, of dat nu is om toe te geven "ik wil niet alleen zijn" in "goede vrouw" of dat "opgroeien nogal klote is" in "eenvoudige tijden".

In navolging van een soortgelijk thema in 'Golden Hour', maakt Musgraves meerdere verwijzingen naar het beschermen van haar licht tegen gedimd worden door iemand anders. Als ze "Hij wil je glans / Om zichzelf groter te maken" zingt in het nummer "kostwinner", drukt ze bijna de compleet het tegenovergestelde van haar gevoelens in "Butterflies", concluderend "Zie je, hij zal nooit weten wat te doen / Met een vrouw zoals jij."

Terwijl er met disco doordrenkte beats zijn die ervoor zorgen dat je met alle ramen naar beneden wilt rijden, zet Musgraves een dolk recht door de harten van luisteraars met haar melodieuze nummer 'camera roll', dat zo dicht bij haar vroege countrygeluiden komt als in haar nieuwste album. De uitgeklede track gaat over die momenten waarop je, hoe hard je ook probeert te weerstaan, uiteindelijk terugscrollt door foto's van jou en je ex. Jezelf dwingen om gelukkiger dagen te herbeleven is "niets anders dan marteling", aldus Musgraves, die eraan toevoegt: "Ik wil ze niet zien, maar ik kan ze niet verwijderen."

Het is gewoon de soundtrack om te beginnen wat Musgraves verklaart verdrietig meisje vallen. Het album is echter in de kern een verhaal van veerkracht en verlossing - van herinneren wie je bent in het licht van pijnlijke verandering. Dit is het duidelijkst in het voorlaatste nummer, "There Is a Light." Pittige drums, elektronische beats en jazzy fluiten geven het nummer een nostalgische, vrolijke sfeer terwijl Musgraves haar licht terugwint. En wanneer het in de film speelt, is het gelaagd met psychedelische flitsende lichten en snelle bewerkingen om een ​​acid trip na te bootsen.

GERELATEERD: De scheiding van Kacey Musgraves bewees dat muziek een leugen is

Ten slotte komen het album en de film tot een einde met Musgraves' vertolking van "gracias a la vida", oorspronkelijk door de Chileense volkskunstenaar Violeta Parra. Vertaald naar het Engels, betekent de titel "Thanks to Life", en het is een passende, zij het onverwachte afsluiting van de muzikale reis van de onlangs gescheiden zangeres uit liefdesverdriet terug naar zichzelf. Het spreekt over de ervaring om door iets moeilijks en eng te gaan en er gewoon aan de andere kant uit te komen dankbaar om zowel pijn als euforie te voelen - en bereid om meer tragedie te riskeren voor een kans op vreugde een keer opnieuw.

Onnodig te zeggen dat ik in de nabije toekomst naar het album op repeat zal luisteren, en met een gebroken hart of niet, raad ik je aan hetzelfde te doen.