Beste Hollywood, stop met het casten van Adam Brody als de Douchebag

Zoals veel vroege tweens, droomde ik ervan een eland-reliëf te bezitten Abercrombie & Fitch kledingkast, bad voor de dag dat ik eindelijk een beugelbeha nodig zou hebben, en hoopte dat mijn romantische toekomst een man zou houden die precies op Seth Cohen leek.

De OC’s met trui-vest geklede outcast was anders dan iedereen die ik had ontmoet in mijn homogene Pacific Northwest-stad. Net als ik was hij joods, vloeiend in alles wat met popcultuur te maken had, en allergisch voor georganiseerde sporten.

Adam Brody, voorheen vooral bekend door het spelen van Lane's coole muzikant-vriendje in Gilmore Girls, was een verse bal van klei in de tienerscene van Hollywood, wachtend om te worden gevormd door een groot omroepnetwerk. De populariteit van De OC's Seth leek de uiteindelijke vorm van de acteur te dicteren: grappige, gevoelige "nerd" met indie-muzieksmaak en een uitstekende sweatercollectie. En een tijdje voelde het alsof dat was wat we zouden krijgen - een carrière achtervolgd door de geest van Seth Cohen (en middelmatige rom-coms zoals

Brody begon te experimenteren met personages die kunnen worden omschreven als 'de anti-Seth'. In 2009 verscheen hij in Jennifer's lichaam. Ik ging naar binnen en verwachtte een herhaling van de snel pratende, quip-ready Cohen. In plaats daarvan vond ik een satan-aanbiddende muzikant genaamd Nikolai die probeert een maagd te offeren in ruil voor het succes van zijn band.

Wie heeft hierom gevraagd? dacht ik bij mezelf, terugdeinzend bij het zien van Brody die een mes hanteert als een echt wapen (en niet een hulpmiddel om bagels te snijden - wanneer de bagel-guillotine vies is, dat wil zeggen).

Ik erken dat geen enkele acteur zijn hele carrière met één personage geassocieerd wil worden. Als dat het geval zou zijn, Vrienden zou in seizoen 27 zijn, Robert Pattinson zou zichzelf in body-glitter op de reg smeren, en Kerry Washington zou uitsluitend witte pakken dragen.

Maar soms wegen gevoelens zwaarder dan rationele conclusies, en het is mijn gevoel dat Adam Brody alleen Seth-aangrenzende rollen zou moeten spelen.

Jennifer's lichaam was slechts het begin. Brody's cv is bezaaid met Anti-Seths, van Keira Knightley's jaloerse en zelfingenomen vriendje (OK, misschien meer Seth-achtig op papier dan ik dacht ...) in Op zoek naar een vriend voor het einde van de wereld, aan een bankier die onbewust betrokken was bij de georganiseerde misdaad in Beginnen, of zelfs een apathische broer die medeplichtig is aan een moordcomplot tegen zijn nieuwe schoonzus Zelfs als je niet klaar bent (spoiler: hij doet uiteindelijk het goede ding, maar het duurt 77 minuten!).

GERELATEERD: Rachel Bilson en Adam Brody's Breakup Ruined Middle School for Me

Misschien wel de meest gruwelijke Anti-Seth van allemaal (hoewel een tienermeisje-vermoorde Satan-aanbidder grote schoenen laat vullen) is Brody's karakter in Veelbelovende jonge vrouw. Hij verschijnt alleen in de eerste paar minuten van de film, maar zijn optreden is huiveringwekkend. Hij is het soort schurk wiens impact wordt versterkt door de al te alledaagse aard van zijn misdaden. Hij is die vent die je kent, de schattige die je het hof maakte met bloemen en picknicks aan het meer en toen een roofie in je limonade liet vallen. Hij is een roofdier.

Ik weet dat Seth Cohen niet perfect was. Hij kon wreed zijn, gedreven door identiteit, afwijzend en neerbuigend. Toen ik 13 was, kon het me niet schelen; op 27 (gelukkige verjaardag voor mij), ben ik een beetje meer op mijn hoede. Maar ik ben nog steeds beschermend voor die 13-jarige, degene die Seth als een baken van hoop zag - een scriptembleem van wat (en wie) me zou kunnen wachten buiten de grenzen van het kleine stadje Oregon.

Brody zien spelen als een potentiële verkrachter is schokkend. zien iedereen een potentiële verkrachter spelen is verontrustend, maar er is iets bijzonder bloedstollends aan het kijken naar een acteur die een donderdagavond was jarenlang een vaste waarde in uw huis, die uw muren versierde en uw hoop voor de toekomst inspireerde, bereiken zulke niveaus van op het scherm verdorvenheid.

Als Adam Brody dit artikel zou lezen, denk ik dat hij me waarschijnlijk zou zeggen op te rotten - en terecht. Maar ik zou me graag voorstellen dat Seth Cohen naar me zou luisteren, een grap zou maken over het gemene water polospelers op de Havenschool, en geef me dan een oordopje om naar Death Cab for Cutie's te luisteren laatste.