Marchesa mag niet worden gestraft voor de zonden van Harvey Weinstein

De eerste Marchesa-collectie die ik ooit zag, halverwege de jaren, was een informele presentatie van toga's van ongekende meter kant en etherische tule, getoond in - zoals ik me herinner - een armoedige reeks kamers tijdens de herfst New York Fashion Week. Dit was enkele jaren vóór de grote catwalks van het label in de vergulde balzaal op de Plaza. Een van de ontwerpers, Georgina Chapman genaamd, leek verlegen en nerveus. De andere, Keren Craig, was spraakzamer.

Ik dacht dat Marchesa een breder aanbod nodig zou hebben dan romantische baljurken, maar de beperkte focus bleek deel uit te maken van zijn genialiteit. In het volgende decennium nam Marchesa de rode lopers over bij de Oscars, Cannes, en eindeloze filmpremières. De jurken waren universeel vleiend, ingewikkeld en verbluffend. Ze waren niet bijzonder artistiek of uitdagend of 'directioneel' - het soort werk dat legendarische ontwerpers creëert. Ze waren gewoon prachtig ontworpen en perfect uitgevoerd, dat is alles.

Het kostte niet veel punten om op te merken dat sterren van Miramax-films, gesteund door Chapmans louche echtgenoot Harvey Weinstein, in die jaren veel Marchesa droegen. Dit werd niet openlijk besproken onder de redacteuren en publicisten in de modewerveling. Rhapsodiseren over Marchesa-jurken was een vanzelfsprekendheid. Het was onbeleefd om hun succes met door Weinstein gesteunde beroemdheden te noemen.

Er waren toen - en zijn nog steeds - veel dingen gaande in de mode-industrie die insiders alleen fluisterend noemden als helemaal niet - onbetaalde stages, ongebreidelde seksuele intimidatie en de overseksualisering van jongeren die zich voordoen als artistiek uitdrukking.

Het taboe werd afgelopen herfst doorbroken met de wijdverbreide beschuldigingen van Weinsteins seksuele wangedrag gedurende vele jaren. Plotseling waren insiders uit de mode-industrie verontwaardigd - verontwaardigd zeg ik! - dat beroemdheden onder druk waren gezet om Marchesa-jurken te dragen, wat het modelabel ten onrechte ten goede kwam. Dezelfde mensen die Marchesa's deugden hadden geprezen - en die onmogelijk konden weten dat Weinstein betrokken was bij het succes van het label op de rode loper - hadden nu hun hooivorken tevoorschijn.

Chapman ging in op zelfopgelegde ballingschap, het label annuleerde zijn herfstshow in februari en het prijzenseizoen ging voorbij zonder een enkele Marchesa-jurk op de rode loper. Plots werden beroemdheden gedwongen niet om Marchesa te dragen, of het risico lopen te worden uitgeroepen als medeplichtig aan Weinsteins vermeende misbruik. De jurken van Marchesa hadden meer te lijden dan de films van Miramax: er kwamen geen boycots van Miramax-films en niemand suggereerde dat Netflix zou moeten stoppen Shakespeare in liefde uit zijn bibliotheek.

GERELATEERD: Georgina Chapman opent zich over Harvey Weinstein en waarom ze huilt om hun kinderen

Een van de vele dingen die 2017 onthulde, zijn de vele vormen van vrouwenhaat die in al onze harten en hersenen zijn ingebed.

Mede-oprichter Keren Craig en de 80 andere werknemers van het atelier in de krimpende kledingindustrie in New York - ongetwijfeld de meeste vrouwen - werden betrapt op de reactie van Marchesa. Zonden van de man worden vaak bezocht door de vrouw - of in dit geval, de aanstaande ex-vrouw, haar partner en hun werknemers. Ze zijn niet gelijkmatig toegepast, zelfs niet onder vrouwen. Melania Trump heeft een groeiende fanclub, hoewel haar sterkste publieke protest tegen haar man was om zijn pink zachtjes weg te jagen. Liever dan een Camille Cosby trekken door haar man, Chapman, snel te verdedigen scheiding aangevraagd van Weinstein. We weten niet wat er eerder in het huishouden van Weinstein-Chapman was gebeurd (en wij ook niet), maar het is een goede gok dat hij zijn best deed om haar in het ongewisse te laten over zijn buitenechtelijke activiteiten. Had ze het moeten raden? Dat is een vraag voor haar therapeut.

De nieuwe tegenstanders van Marchesa lijken grotendeels uit de mode-industrie te komen. Een persoon, een (mannen)modepublicist, twitterde dat Marchesa failliet zou moeten gaan, net zoals sommige gebouwen worden gesloopt na gruwelijke slachtingen. Dat zijn enkele sterke emoties over actrices - die anders contractueel zouden zijn betaald om een ​​​​jurk van Dior of Chanel te dragen - die onder druk worden gezet om gratis prachtige Marchesa-jurken te dragen.

Het publiek, volgens opmerkingen van verschillende retailers die de jurken en bruiloften van het label zijn blijven verkopen jurken, is niet zo opgewonden, wat wijst op het waarschijnlijke succes van de comeback-inspanning voor het label dat werd gelanceerd vorige week. Er is een interview in Mode en een sympathieke redacteursbrief van Anna Wintour. Scarlett Johansson, ongetwijfeld met de zegen van Wintour, droeg een prachtig bordeauxrood brouwsel door Marchesa naar het Met Gala. Deze moedige zet van Johannson werd met veel ontvangen kritiek op Wintour, die net als de rest van de mode-industrie al jaren een oogje dichtknijpt voor haar excessen.

Dit gaat niet over Anna Wintour of de vele andere fouten die door veel van Marchesa's aanklagers in naam van de mode zijn begaan. Dit gaat over een door vrouwen gerund modelabel dat wordt gebrandmerkt met een scharlaken letter vanwege zijn associatie met Weinstein.

Wat dacht je van dit voor een concept: laat de dader de prijs betalen voor zijn zonden.