Klassiek geschoolde schilder Elizabeth Colomba schildert de vrouwen Kunstgeschiedenis genegeerd

Als je het kunstwerk van een schilder uit Harlem ziet Elizabeth Colomba, het is gemakkelijk om het te verwarren met iets dat eeuwen geleden is gemaakt; het zijn het soort schilderijen dat je in het Louvre of het Rijksmuseum zou zien hangen. De kwaliteit van het licht, de kleuren, de rijke textuur van de kleding van de proefpersonen en de achtergrond brengen tot let op de werken van Nederlandse barokschilders zoals Johannes Vermeer - behalve dat Colomba's schilderijen zwart zijn Dames.

En in tegenstelling tot het handjevol zwarte vrouwen dat in de geschiedenis van de westerse kunst is afgebeeld, zijn deze vrouwen geen bedienden of hulpkrachten van een blanke; noch zijn ze gefetisjiseerd of exotisch. Haar onderwerpen staan ​​centraal in de schilderijen en ze worden afgebeeld in weelderige, welvarende omgevingen, zoals veel van de Europese vrouwen die door de oude meesters zijn geschilderd.

“Terwijl ik het verleden onderken, wil ik de verhalen hervormen en een associatie van ideeën ombuigen zodat een zwart individu in een periodebepaling is niet langer synoniem met onderdanigheid en zaait bij uitbreiding geen angst of wantrouwen”, zegt Colomba in haar

Colomba, geboren uit Martinikaanse ouders in Épinay-sur-Seine, net ten noorden van Parijs, wilde van jongs af aan kunstenaar worden en toonde als kind een natuurlijk talent. Later studeerde ze formeel kunst in Parijs, aan de École Estienne en de École nationale supérieure des Beaux-Arts. Na haar afstuderen werkte ze als storyboardartiest in Los Angeles en verhuisde ze uiteindelijk naar New York om zich te concentreren op beeldende kunst.

Nu werkt Colomba aan enkele nieuwe schilderijen die de relatie tussen de zwarte figuur en vrije tijd onderzoeken. Beïnvloed door de grootschalige aquarellen van Walton Ford, zal de serie bestaan ​​uit vier aquarellen en twee olieverfschilderijen. Voor nu kun je een van haar schilderijen zien in een tentoonstelling over 100 jaar vrouwenkiesrecht, "She Persists: een eeuw vrouwelijke kunstenaars in New York”, een groepsshow in Gracie Mansion, de residentie van de burgemeester van New York City. (Het 19e amendement, dat vrouwen stemrecht verleent, werd in 1919 naar de staten gestuurd voor ratificatie.) Zoals de first lady van New York, Chirlane McCray, opmerkte in een interview met The New York Times, de meeste portretten in Gracie Mansion waren van mannen, dus ze hoopt dat deze tentoonstelling "dat zal oplossen en vrouwen zal laten zien die niet zijn aangekondigd, ongezien."

GERELATEERD: "This Is America" ​​Choreograaf Sherrie Silver is net begonnen

Colomba was een van de 50 vrouwen op In stijl's meest recente Badass 50 lijst. Hier volgt haar volledige interview het beeld van haar schilderij Het lezen.

Wat is het enige dat je hoopt dat kijkers zullen wegnemen van je schilderijen?
De vertegenwoordigingsbevoegdheid is belangrijk. Voor mij is het niet de eerste plaats om de geschiedenis uit te wissen, maar om het verhaal uit te breiden. Het is belangrijk om een ​​representatie van zwarte mensen te creëren die afwijkt van de verwachte rollen die in de westerse beeldcultuur worden geportretteerd. Ik gebruik esthetiek als een manier om vragen te stellen over klasse en ras als bepalende aspecten in een samenleving waarin zwarten moeten worden opgenomen in de abstracte idealen van schoonheid, vrijheid en gelijkheid.

U noemde ooit het werk van Vermeer, Caravaggio, Degas en Velázquez als enkele van uw invloeden. Is er een bepaalde hedendaagse kunstenaar wiens werk je inspireert? Specifiek een vrouwelijke artiest?
Paden inspireren mij. De griezelige veerkracht van vrouwen die volhardend en consistent werk produceren ondanks het gebrek aan onderscheidingen eerder in hun carrière, een gezin stichten, relaties hebben. Vrouwen die de kansen tartten en de weg effenden, zoals Deborah Willis, Carrie Mae Weems en Artis Lane.

Ik heb gelezen dat de vrouwen die je schildert gebaseerd zijn op echte mensen, ofwel vrouwen die je persoonlijk kent of vrouwen uit de geschiedenis. Van al deze vrouwen, wie heeft je het meest geïnspireerd, en waarom?
Mijn moeder, zowel persoonlijk als professioneel. Ze twijfelde nooit aan mijn keuze om kunstenaar te worden, ontmoedigde me of stuurde me naar een veiliger pad. Geboren in een klein stadje op Martinique, met beperkte toegang tot de buitenwereld, was ze verbazingwekkend gepassioneerd door muziek, opera, eten, de kracht van planten, de schoonheid van de natuur. Ze naaide onze outfits als kinderen, breide en haakte onze truien en sjaals. Ze had een onverzadigbare honger naar het lezen van Césaire, Condé, Baudelaire, Hugo, enzovoort. Ze sleepte mijn zus en mij mee om te zien Suikerrietsteeg [de film uit 1983 over het leven van zwarte plantagearbeiders in Martinique uit de jaren dertig], waarbij elke gelegenheid werd aangegrepen om ons te helpen onze geschiedenis te begrijpen. Ze leerde me de kracht van nieuwsgierigheid. [Het schilderij Winter, te zien op de achtergrond van Colomba's foto hierboven, toont de overleden moeder van de kunstenaar.]

Voordat je het grootste deel van je tijd aan schilderen begon te besteden, was je een storyboard-artiest, en natuurlijk worden zowel de filmindustrie als de kunstwereld gedomineerd door blanke mannen. Welke uitdagingen kwam je tegen in je professionele carrière en hoe volhard je?
Als storyboard-artiest had ik het geluk dat ik werd vertegenwoordigd door een bureau dat eigendom is van vrouwen en wordt beheerd door vrouwen. Op veel manieren waren ze in staat om door die uitdagingen te navigeren. Onlangs woonde ik een evenement bij waar de kunstenaar Ming Smith werd geëerd. In haar toespraak zei ze schrijnend: "In moeilijke tijden, zoals het soort dat we nu meemaken, is het het beste om je op je werk te concentreren. Vind het goede in jezelf en doe het werk.” Uitdagingen zullen altijd bestaan, maar de veilige haven is het werk waar je gepassioneerd over bent.

GERELATEERD: Maak kennis met de muziekmagnaat die Motown terugbrengt

Welk advies zou je vrouwen geven die obstakels tegenkomen in hun carrière?
Praat over uw uitdagingen met een vertrouwd oor. Maak keuzes die u wilt maken, niet degene die u denkt dat mensen willen. Wees volhardend. Wacht niet op aanmoediging, wacht niet op inspiratie, wacht niet op je muze. Ga naar je ezel, pagina of instrument en begin. Het is het moeilijkste deel.

Colomba's schilderij haven is momenteel te zien in de Peach Room van Gracie Mansion. De tentoonstelling “She Persists: A Century of Women Artists in New York” loopt tot 2 december 2019.