Afgebeeld, van links naar rechts: Runway-shows bij Dsquared, Dolce & Gabbana en Giorgio Armani.
Is mode een sprookje? Of meer als een gekkenhuis? Dit waren de vragen die aan het eind van de Milaan collecties, waar ontwerpers verrassend verdeeldheid zaaiden over het herfstseizoen.
Aan de halfvolle kant van het glas wonen Domenico Dolce en Stefano Gabbana, wiens Dolce Gabbana show was een van de meest charmante van de week, romantisch en ongewoon onschuldig, met een uitgebreid boslandschap met een draaiende boom en sneeuw aan het einde van de landingsbaan. Hun ontwerpen bevatten elementen van talloze kinderverhalen, met sluwe vossen geborduurd langs de zoom van een smaragdgroene cape, uilen op takken, mysterieuze sleutels en een bontjas met rode capuchon die knikte naar je-weet-wel-wie. Aan de minder opgesmukte kant waren een paar jurken met korsetten waarvan de veters losraakten (voor een Dolce jonkvrouw in nood) en een flinke portie praktische pakken met nauwsluitende taille en juweelkleurige jassen.
Aan het andere uiterste (glas water geserveerd met twee pillen) was de Dkwadraat collectie van Dan en Dean Caten. Ze speelden hun show op een psychiatrische afdeling, met verpleegsters in witte minirokken, met juwelen getooide armbeugels en een soundtrack met fragmenten uit Grijze tuinen en van Wat is er ooit met Baby Jane gebeurd?, zegt Bette Davis: "Maar jij bent Blanche, jij zit in die stoel!" Het was dus een beetje gek, of 'verdraaid', zoals de ontwerpers zeiden tijdens een preview in hun showroom. En hoewel de accessoires misschien van een twijfelachtige smaak waren, hield de collectie, nu veel luxer dan het denim dat de broers succesvol maakte, het eigenlijk redelijk goed bij elkaar. Net als Dolce & Gabbana was het zwaar op capes, maar bij DSquared kwam er een in grijze plastic scherven en bedekt met bont, of, voor de avond, in een smaragdgroene vloer die de vloer vegen over een dramatische zwarte jurk.
Giorgio Armani, de laatste inzameling van de week, bleef op neutraal terrein. In feite heette het 'Fade to Gray', een slimme, losse studie van schaduwen op gezellig ogend vilt. Naast zijn kenmerkende jassen, toonde Armani een broek met wijde pijpen en brede plooien die eruitzagen geweldig in versies zowel gekleed als casual, de laatste als trainingsbroek met citroenstrepen aan de zijkanten. Ferragamo's Massimiliano Giornetti werd op dezelfde manier gegoten in een donker, textuurpalet, met geruite stadionjassen en jacks met hoge kragen (een in een afgezwakte dierenprint).
Krediet: Vincenzo Lombardo/Getty Images
Onder de jongere ontwerpers die hun stempel drukken op Milaan, zette Marco de Vincenzo zijn spel met kinetische kunst vanaf de lente voort, waarbij hij nu levendige optische behandelingen in tartan- en kameeljassen weergeeft. Een donkere tartanjurk bijvoorbeeld, werd aan de zijkant gesplitst om een rok van geplooide lurex in glinsterende regenboogkleuren te onthullen (afgebeeld, rechts). "Ik begon aan klassiekers te denken en transformeerde ze vervolgens volledig", zei de Vincenzo.
Iemand moet onder de indruk zijn geweest. LVMH kondigde maandag aan dat het een minderheidsbelang in het merk had genomen in een deal die Reuters geschat was waard 10 tot 20 miljoen euro.
MEER:• Een achterkant van de taxi Review van Milan Fashion Week• Italiaanse modehuizen vertonen tekenen van een renaissance • Punky No More, London Fashion Week wordt serieus