Of het nu gaat om het in veiligheid brengen van een schip te midden van een hevige storm, het optrekken van primitieve Victoriaanse wenkbrauwen naar haar grillige garderobe, of het vertellen van haar sullige, afgewezen, toekomstige verloofde Hamish (Leo Bill), het is duidelijk dat Alice ( Mia Wasikowska) in Disney's Alice door het kijkglas is niet Lewis Carroll's klassieke naïef met grote ogen van de blauwe jurk en de overgooier. Natuurlijk had Alice van Carroll ook een verheven vocabulaire, gevoel voor avontuur en een voorliefde voor incidentele brutaliteit, maar in een tijdperk van Katniss, Tris en Khaleesi - misschien waren die kwaliteiten alleen niet van plan om het in te halen 2016.

Natuurlijk, in Tim Burton's 2010 Alice in Wonderland, was onze heldin ook iets brutaler dan haar voorganger, maar nu is ze nog meer gerijpt tot een eigengereide, ietwat roekeloze feministe.

Afgezien van het feit dat Alice door een spiegel een andere wereld binnenloopt, lijkt dit verhaal totaal niet op het origineel. In plaats daarvan draait het allemaal om tijdreizen. Wanneer Alice haar oude vrienden (The White Rabbit, Dormouse, Tweedledee en Tweedledum, enz.) ontmoet, ontdekt ze een radeloze Mad Hatter (

Johnny Depp). Zijn gezondheid gaat achteruit - zijn feloranje haar wordt langzaam wit - omdat hij bang is voor het lot van zijn vermiste familie. Aangespoord door de Witte Koningin, Mirana (Anne Hathaway) Alice steelt een apparaat dat de chronosfeer wordt genoemd, en gebruikt het om door de tijd te reizen in een poging om te voorkomen dat Hatter's familie schade overkomt, en hopelijk op tijd terug te keren om hem te redden.

Ben je nog steeds bij me?

Er ontstaat een ravage als Alice leert dat "je het verleden niet kunt veranderen, maar je kunt er wel van leren." Al met al was de film soms een beetje verwarrend en overdreven hectisch, maar nog steeds zeer vermakelijk. Bekijk deze lijst met de vijf beste dingen erover, voordat het op 27 mei in de bioscoop verschijnt.

Sacha Baron Cohen als de tijd zelf en Helena Bonham Carter als Iracebeth de duizelingwekkende boosaardige Red Queen zijn een absolute rel. Onthoud deze twee in Les Misérables? Briljant. Ze zijn elk een perfecte mix van kwaad en komisch. Baron Cohen, die een half mens, half klok is (met een mannenknot!), is als een mechanische versie van The Grim Reaper. Hij beveelt zijn volgelingen, 'de seconden', en bepaalt wanneer mensen sterven door hun hangende zakhorloge uit de lucht te plukken en het dicht te klikken. Hij is zowel stuntelig als briljant terwijl hij met een onbestemd Euro-accent vloekt over het feit dat zijn "onwrikbare machine maar al te huiveringwekkend is!" Ondertussen perfect Bonham Carter vat de vreugde van haar personage over het lijden van anderen samen en tilt een mierenboerderij op waar ze miniatuurmensen heeft gevangen, schudt het vrolijk door elkaar en schreeuwt "Aardbeving!" lacht dan.

Oscar-winnende ontwerper Colleen Atwood heeft het opnieuw gedaan. Het magische jasje van de Mad Hatter is versierd met spoelen van draad en een kleurrijk lint dat aan veiligheidsspelden bungelt. Een van zijn ringen is een speldenkussen, compleet met een stok, een andere een vingerhoed. De Red and White Queens, Alice en Time, hebben ook prachtige, ingewikkelde en grillige kostuums, herinnert ons eraan waarom Atwood dat gouden beeldje zo vaak is genomineerd (en gewonnen), ook voor: 2010's Alice in Wonderland.

Wanneer Baron Cohen's Time stopt bij het theekransje van de Mad Hatter om op Alice te wachten, lopen de woordspelingen over tijd hoogtij. Het is het soort woordspel waar Carroll van zou hebben gehouden. Terwijl hij over Cohen's hoofd ligt, roept de Cheshire Cat (ingesproken door Stephen Fry) uit: "Ik ben op tijd." Terwijl Depp Cohens hand over de zijne legt, kondigt hij aan: "Ik heb tijd in handen", en de slaapmuis en het konijn komen ook in actie met grappen als: "De tijd staat aan mijn kant", "Zie de tijd vliegen", "Tijd heelt alles wonden"... je snapt het idee.

We komen erachter waarom het hartvormige hoofd van de Rode Koningin zo groot is, waarom ze iedereen haat (vooral The .) Hatter en haar zus), en dat haar "goede" zus Mirana eigenlijk de stoute was toen ze jong waren (naar adem snakken!). En we komen er ook achter dat The Mad Hatter een aantal grote papa-problemen heeft.

Van het hartvormige paleis van de Rode Koningin tot het hoedvormige huis van de Gekke Hoedenmaker en het imposante kasteel van Time, de sets zijn niets minder dan of Fantastical, met visuele verwijzingen naar artiesten als M.C. Escher, Hieronymus Bosch en surrealisten Rene Magritte en Salvador Dali. Een favoriete set van mij was de eigenzinnige studie waarin Alice zich bevindt nadat ze Absolem the Caterpillar (ingesproken door wijlen Alan Rickman) door de spiegel heeft gevolgd. Een tapijt van tijgervel gaapt, schaakstukken lopen en praten, Humpty Dumpty valt en breekt, en we horen Alice haar slogan uitspreken, "Curioser and Curioser."