De 6 grootste manieren waarop grote leugens verschilden van het boek

Voor het geval je het gemist hebt, de meest bruisende, chicste miniserie van HBO Grote kleine leugens uitgezonden zijn finale op zondagavond. De aflevering bleef redelijk trouw aan de roman en leverde dezelfde wendingen op - met enkele kleine aanpassingen. Hier de grootste verschillen van roman tot aanpassing, ten goede of ten kwade. Spoilers vooruit natuurlijk.

Madeline (Reese Witherspoon) werkt parttime in een gemeenschapstheater en werkt aan een show, maar dat is het niet Avenue Q en het boek besteedt lang niet zoveel tijd aan de productie. In het boek dient het meer als Madeline's manier om te bewijzen dat ze werkt en geen fulltime mama is.

In de hervertelling van HBO, Celeste (Nicole Kidman) en Perry (Alexander Skarsgrd) samen in therapie gaan (in het begin tenminste). In de boekversie: Celeste gaat alleen en zoekt een therapeut die gespecialiseerd is in mishandelde vrouwen. Ze kiest er een uit een paar steden verderop, zodat niemand haar daar zou herkennen - wat overeenkomt met haar idee om de schijn van een perfect leven hoog te houden. Maar als we bij Celeste's een-op-een-sessies komen, gaat alles - de ontkenning, de acceptatie en het vinden van het back-up appartement - vrijwel precies zoals het boek het vertelt.

Het boek van Liane Moriarty vertelt eigenlijk alleen het verhaal vanuit het oogpunt van Jane (Shailene Woodley), Celeste en Madeline. Maar, oh man, wat was ik blij om deze kant van Renata te zien (Laura Dern), die in de roman niet in het minst werd onderzocht. Laura Dern, je bent serieus mijn held. Ook, leuk weetje, in de roman heeft Renata's man haar de hele tijd bedrogen met de Franse oppas, dus verhuist ze naar Londen met de kleine Amabella.

Dit is degene die me het meest stoorde. Het beladen huwelijk van Madeline en Ed (Adam Scott) is vrijwel een non-issue in het boek. Ja, ze hebben een gesprek dat voortkomt uit Ed's onzekerheid over Madeline's enigszins obsessieve woede jegens haar ex-man, maar ze verzekert hem dat ze van Ed houdt, niet van Nathan (James Tupper). Maar boek Madeline is geen bedrieger. Er is geen Joseph, geen Tori en geen Avenue Q. Madeline maakt twijfelachtige keuzes als ze zich bemoeit met het leven van haar vrienden en kinderen, maar haar stabiele en gelukkige huwelijk met Ed is een van haar meest verlossende eigenschappen. TV Madeline is veel minder sympathiek (hoewel Reese Witherspoon je verliefd kan maken op elk personage dat ze speelt). Bovendien verdoezelt de show haar hartverscheurende relatie met haar ex-man, die Madeline en baby Abigail verliet toen ze nog maar een paar dagen oud was. Nathan trok de klassieke "uitgaan om luiers te halen en kwam nooit meer terug" trope, waardoor Madeline haar dochter als alleenstaande moeder moest opvoeden, tot 10 jaar later *poef* hij terug in hun leven wil. Abigail, die het verlies van haar moeder destijds waarschijnlijk niet besefte, verwelkomt hem terug met open armen, wat breekt begrijpelijkerwijs het hart van haar moeder, wat leidt tot een gespannen relatie wanneer ze bij haar intrekt eens afwezige vader.

Dit was weer een vrij grote afwijking van de roman. Saxon Banks was de man van wie Jane dacht dat hij haar verkrachtte, hoewel we uiteindelijk weten dat het echt Perry was. Book Perry leende de naam van zijn neef, "Saxon Banks", voor de nacht, om ervoor te zorgen dat zijn ontrouw geheim blijft (manier om je neef onder de bus te gooien, Perry). Wanneer Jane Madeline en Celeste de naam van haar verkrachter vertelt, denk dan dat ze de 'echte' identiteit van Ziggy's vader kennen: Celeste's nichtje. Celeste houdt die informatie echter voor zichzelf, omdat ze niet wil weten dat haar getrouwde neef een overspelige is. De verhaallijn van de "Saxon Baker" van het tv-programma gebeurt nooit, en in het boek komt de waarheid aan het licht wanneer Jane Perry eindelijk ontmoet op een trivia-avond, zoals in de show.

HBO bleef trouw aan de belangrijke plotwendingen: Perry is de vader van Ziggy en Bonnie is degene die Perry vermoordt. Maar de manier waarop het in de roman ging, was iets anders dan de show. Alle volwassenen - Madeline en Ed, Celeste en Perry, Bonnie en Nathan en Jane - staan ​​buiten op een bovendek van de school met uitzicht op, je raadt het al, de oceaan. Jane herkent Perry en vertelt hem dat de laatste keer dat ze elkaar ontmoetten, hij zei dat hij Saxon Banks heette. Celeste realiseert zich nu dat haar man niet alleen een huiselijk gewelddadige is, hij is ook een verkrachter. Perry vertelt Celeste dat zijn nacht met Jane niets betekende, en ze gooit een drankje in zijn gezicht, wat hem natuurlijk woedend maakt. Hij geeft haar een harde backhand en gooit haar over de veranda. Een woedende Bonnie duwt hem, en hij valt terug van haar yoga-gestemde armkracht en valt over het balkon. Nog een belangrijk stuk informatie dat uit de show is weggelaten: Bonnie groeide op met een gewelddadige vader en heeft begrijpelijkerwijs geen geduld voor laffe, gewelddadige echtgenoten. In de roman, vlak voor de grote druk, levert ze haar meest epische regel: "Uw kinderen zien!", waarbij de duidelijk aangeleerde gewelddadige gewoonten van zijn zoon worden opgeroepen. "Wij zien! We zien het wel!' Ga, Bonnie!