Je hoeft de crisis in Afghanistan niet 'op te lossen' om de vrouwen die daar leven te centreren, te verheffen en te voorzien van middelen. Ze willen leren kennen en begrijpen zou een belangrijke eerste stap zijn.
17 aug. 2021 om 16:13 uur
De beelden die de sociale media overspoelden, waren schrijnend: Afghaanse mannen en jongens die zich vastklampen aan een Amerikaans vliegtuig dat opsteeg vanaf het vliegveld in Kabul. De wanhoop was voelbaar en het leek bijna geënsceneerd. Maar dit evenement is niet in scène gezet, het gebeurt in realtime in Afghanistan.
Wat we op die beelden niet zagen, waren vrouwen en kinderen: de meest kwetsbaren van de bevolking. Heel vaak als we getuige zijn van onrecht, is er een diep gevoel van verdriet, woede en hulpeloosheid voor degenen onder ons die zo ver weg zijn. We kunnen niet begrijpen wat we niet zien; of we weten niet hoe we kunnen helpen. Die hopeloosheid maakt passiviteit mogelijk, wat we niet zouden moeten accepteren.
De familie van mijn moeder komt uit Paghman (net buiten Kabul) maar vestigde zich in Peshawar, Pakistan. Ze vertelt me vaak verhalen over het bezoeken van Herat, Ghazni, Kandahar en andere prachtige plekken. Ik ontwikkelde een sterke gehechtheid aan dat land. Hoewel ik er nog nooit binnen ben gestapt, heb ik wel eens over de grens bij de Kyberpas in Pakistan gekeken.
Het lezen van recente getuigenissen en woorden van doodsbange Afghaanse vrouwen journalisten en gefrustreerd atleten verwoestend is geweest. Als sportjournalist en activist ken ik de gevolgen die de Taliban-heerschappij zal hebben op de toegang van vrouwen tot sport, onderwijs en mobiliteit — hun bronnen van stabiliteit, ja, maar ook van vreugde.
Dit is niet hoe het altijd is geweest. Er zijn prachtige verhalen van orkesten van meisjes en vrouwen muziek afspelen ondanks bezwaren. Er was vreugde en betrokkenheid in de samenleving, en mogelijkheden voor vooruitgang voor vrouwen op alle niveaus op vele gebieden.
Een ander schrijnend element van dit verhaal is de manier waarop online over Afghaanse en moslimvrouwen wordt gesproken. De verhalen zijn beperkt en onwetend. Ze verwarren de islam met extremisme, of suggereren de hele conflict komt neer op boerka's wanneer zaken als ontheemding, scheiding van families, honger, armoede, militarisering en de trauma's die gepaard gaan met invasie moeten worden overwogen.
Deze meningen zijn reductief. Ze missen nuance en zijn voor de goede orde gemarineerd in wit saviorisme met een vleugje imperialisme. Als men vrouwen in Afghanistan wil 'helpen', zou erkenning van hen een belangrijke eerste stap zijn.
In mijn werk heb ik verhalen over vrouwen in Afghanistan behandeld, hun uitdagingen en hun trauma's. Ik heb ongelooflijke Afghaanse vrouwen in de sport geïnterviewd, waaronder profvoetballers Nadia Nadim en het eerste lid van het Internationaal Olympisch Comité uit Afghanistan, Samira Asghari.
In de afgelopen tien jaar ben ik verheugd te zien dat er steeds meer belangstelling is voor krekel, skateboarden, wielersport, klimmen, rennen en vechtsporten. Er is kracht en mogelijkheid met sport, en Afghaanse vrouwen en bondgenoten hebben vochten tegen culturele tradities en gevaren om te kunnen blijven spelen. Dit is het resultaat van hun visie, hun veerkracht en hun toewijding. "Sport, met name voetbal, gaf kracht en creëerde een stem voor de stemlozen en moedigde vrouwen aan om zich te verenigen", de voormalige aanvoerder van het Afghanistan National Women's team. Khalida Popal vertelde me in een WhatsApp-telefoontje uit Denemarken.
Terwijl Amerikaanse vrouwen misschien denken dat een militaire invasie Afghaanse vrouwen 'redde', zijn deze opmerkingen nutteloos en propageren ze een gendergerelateerde islamofobie jegens moslims of Arabische vrouwen in het algemeen. Het is een oversimplificatie die een slechte dienst bewijst aan degenen die ondanks bedreigingen of uitdagingen een rijk leven hebben gecreëerd, en die hulp en middelen zouden moeten krijgen om dat te blijven doen. Dit betekent niet dat je je afwendt, het betekent beter kijken.
Krediet: NurPhoto/Getty Images
Leer jezelf
Het eerste dat u moet doen, is begrijpen dat u geen verregaande generalisatie over Afghanistan moet maken. Het delen van meningen zonder kennis is schadelijk voor Afghaanse vrouwen omdat onjuiste en onnauwkeurige informatie die wordt verspreid hen niet zal helpen. Dr. Lila Abu Lughod is een cultureel antropoloog aan de Columbia University. Haar werk over het concept van "moslimvrouwen redden" is van cruciaal belang om te begrijpen hoe Afghaanse vrouwen daadwerkelijk kunnen worden geholpen.
Andere journalisten en advocaten die u kunt volgen, zijn onder meer: Sakina Amiri, Rana Abdelhamid, de BBC's Sana Safi en Munazza Ebtikar, Hasib Noor en Emran Feroz, onder andere. Ondersteuning van organisaties die journalisten beschermen, waaronder de Afghaanse Journalisten Veiligheidscommissie zijn op dit moment ook kritisch.
Ondersteuningsexperts die al hulp bieden
Zoek naar Afghaanse experts, verslaggevers, mensenrechtenorganisaties die het werk al doen. Ariana Magazine zamelt geld in voor noodvoedselpakketten voor Afghanistan. Srow Zar Kinderen is een organisatie die geld inzamelt voor de opvoeding van kinderen. Kinderen zonder grenzen een fonds gedeeld voor Dringende crisishulp.
Vind betrouwbare bronnen voor geverifieerde informatie online en deel legitieme crowdfundingcampagnes zoals: StartGoed, Islamitische hulp wereldwijd. Het zijn geregistreerde liefdadigheidsinstellingen en crowdfundingsites en hebben bescherming tegen oplichting. Moeders van Afghanistan heeft een PayPal fonds ter ondersteuning van weduwen en families in Kabul en Jalalabad.
Help uw lokale Afghaanse gemeenschap
Wereldwijde crises zijn vaak een kans om lokaal op te treden. Vind lokale organisaties en Afghaanse gemeenschappen en kijk welke middelen daar al helpen. Ze hebben mogelijk geld nodig om te helpen bij het aanvragen van asiel voor familieleden. Lokale moskeeën hebben mogelijk meer informatie. Wees trauma-geïnformeerd in je aanpak door geen persoonlijke vragen te stellen en tradities te respecteren. Afghaanse gemeenschappen over de hele wereld zijn zeer waarschijnlijk bezorgd en bang voor hun families thuis.
Nationale mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International of Human Rights Watch, kan hoofdstukken dichter bij u hebben. En hun informatie is actueel.
Doe vrijwilligerswerk bij lokale non-profitorganisaties om asielaanvragen in te vullen of vluchtelingen te sponsoren. Volg sociale media-accounts van pleitbezorgers en activisten die proberen te helpen. Andy Kim, een congreslid uit New Jersey, heeft een... zeer nuttige Twitter-thread over hoe u een noodvisum voor de VS kunt aanvragen.
Moedig politici aan om meer vluchtelingen in de Verenigde Staten toe te laten
Lobby politici op alle overheidsniveaus om aan te dringen op een toename van het aantal vluchtelingen dat wordt toegelaten tot het land of de regio. Oproepscripts zijn beschikbaar van Afghanen voor een betere toekomst die kunnen worden gebruikt bij het contacteren van politici.
Leer jezelf nog wat meer
Moslimvrouwen zijn geen monoliet. Ervan uitgaande dat een vrouw in Seattle bijvoorbeeld, die ervoor kiest om hijab te dragen, net zo onderdrukt wordt als een vrouw in Kabul, houdt geweld in stand. En de exacte vrouwenhatende sentimenten die hebben geleid tot een toename van islamofobe en xenofobe aanvallen in het Westen. Dit betekent niet dat er geen kritiek is op het verschrikkelijk restrictieve systeem waarin Afghaanse vrouwen geacht worden te leven en te functioneren. Het betekent dat het ingewikkelder is dan de islam te haten en te verklaren dat een hijab een instrument van onderdrukking is.
Er is een manier om vrouwen op wereldschaal te steunen, zonder lokale vrouwen die ervoor hebben gekozen om hun geloof te praktiseren, te isoleren en te veroordelen. Het is mogelijk om profvoetballer, zanger of scheikundige te zijn en ook een Afghaan te zijn, en ook een moslim. Het is mogelijk en noodzakelijk om een bondgenoot en supporter te zijn van Afghaanse vrouwen terwijl ze (opnieuw) navigeren door samenleving die zal proberen hen het zwijgen op te leggen, zonder een cultuur en geloof te veroordelen waarmee ze identificeren.
Er is kracht in collectieve inspanning voor de verbetering van Afghanen zonder hen te decentreren. Om Afghaanse vrouwen te steunen in wat ongetwijfeld een zeer moeilijke tijd zal zijn, moet je ze zien. Deze strijd kan niet alleen worden gewonnen.