Als het aankomt op stoere vrouwen, het thema van InStyle's februari nummer, Padma Lakshmi is geen twijfel onder hen. In de herfst, het voormalige internationale model en Topkok gastheer en uitvoerend producent onthuld in een New York Times opiniestuk dat ook zij als tiener seksueel geweld had meegemaakt en daar jarenlang over verzweeg. Geïnspireerd door de moed van Dr. Christine Blasey Ford in haar getuigenis tegen Brett Kavanaugh, rechter van het Hooggerechtshof, schreef Lakshmi haar essay ter ondersteuning van de miljoenen vrouwen die wachten om te spreken over hun ervaringen met aanranding of intimidatie, of ervoor kiezen om niets te zeggen alle.
Lakshmi zegt dat ze de kracht van haar platform niet altijd heeft erkend, maar onlangs is begonnen de uitdaging aan te gaan om voor andere vrouwen op te komen. Nu met De tijd is op en #MeToo die vrouwen over de hele wereld galvaniseert, verheft ze haar stem luider dan ooit. "Nu ik in mijn kracht ben gekomen en een groter platform heb, heb ik meer vertrouwen in het uiten van mijn mening en wil ik iets positiefs doen", vertelt ze.
GERELATEERD: Padma Lakshmi gaat publiekelijk met haar aanval: "Ik heb de draak verslagen door zijn naam te roepen"
Voor Lakshmi betekent een badass zijn dat je andere vrouwen met respect behandelt en hen de tools geeft om op te staan, zoals het thema van de empowerment van vrouwen van het afgelopen jaar. "Een badass is iemand die zelfverzekerd genoeg is om altijd andere mensen met haar op te tillen", zegt ze. "Ik voel me het krachtigst en als een badass als ik iemand anders kan helpen." Lakshmi zegt ook dat mentorschap een groot deel van het leven is geworden terwijl ze probeert om vrouwen die net in hun branche zijn begonnen de steun te geven die ze aan het begin van haar carrière niet noodzakelijkerwijs had. Time's Up geeft haar de perfecte gelegenheid om dat te doen, maar haar positieve invloed op vrouwen houdt daar niet op.
Hieronder deelt Lakshmi haar stoere inspiraties, hoe ze haar dochter opvoedt om zelfverzekerd te zijn, hoe ze behandelde de druk van het lichaamsbeeld tijdens haar modellencarrière en daarna, haar strijd met endometriose, en meer.
Rechtvaardig rolmodel: “Ik heb echt bewondering voor alle vrouwen die Time’s Up hebben gevormd en vooral Lisa Borders, de nieuwe president en CEO', zegt Lakshmi, eraan toevoegend dat het de steun van Borders was vanaf het moment dat de twee vrouwen elkaar ontmoetten die haar hielpen om te praten over haar aanranding in een panel in de herfst. Als voormalig president van de WNBA: “Lisa is ongelooflijk inspirerend. Misschien maakt haar komst uit de wereld van de professionele vrouwensport haar een natuurlijke coach', mijmert Lakshmi. 'Lisa geeft je het gevoel dat ze achter je staat. Dat is wat ik wil doen voor de volgende generatie jonge vrouwen.”
GERELATEERD: Waar gaan we vanaf hier, volgens Time's Up President Lisa Borders
Badassery vanaf het begin: “Ik heb een keer mijn naam op de arm van een chef-kok in New York getatoeëerd. Dat voelde behoorlijk badass - ik weet eigenlijk niet hoe ik dat wettelijk mocht doen, eigenlijk, nu ik erover nadenk", grapt Lakshmi wanneer hem wordt gevraagd naar de meest badass-dingen die ze ooit heeft gedaan. Maar ze noemt de oprichting van de Endometriose Stichting van Amerika in 2009 als haar eerste grote badass-moment. "Ik leed tientallen jaren in stilte aan deze ziekte zonder te weten dat er een behandeling was, ook al had ik toegang tot goede artsen en verzekeringen en ging ik regelmatig naar controles", zegt ze. "Toen ik eindelijk de behandeling kreeg, voelde ik me boos dat deze ziekte me onnodig had beroofd van het functioneren van mijn volledige potentieel gedurende een week van bijna een kwart eeuw van mijn leven elke maand.” Via de stichting heeft Lakshmi een bewustwordingscampagne kunnen lanceren, een educatief programma voor tieners, een medische conferentie, een conferentie van verpleegkundigen, en heeft onderzoeksbeurzen gegeven aan verschillende gerelateerde projecten, zodat andere mensen niet hoeven te lijden zoals zij deed.
Nu de stichting het goed doet, zegt Lakshmi dat ze meer tijd heeft om zich ook te wijden aan haar andere stoere werk bij de ACLU als immigratieambassadeur. “We hebben meer dan $ 100.000 ingezameld voor het Immigrant Rights’ Project on Giving Tuesday [alleen] dat de burgerlijke vrijheden van immigranten zal ondersteunen en discriminatie tegen hen zal bestrijden.”
Politieke punten van trots: Lakshmi, die zich blijft uitspreken over haar ervaring met seksuele intimidatie, zegt dat er ondanks de benoeming van Kavanaugh bij het Hooggerechtshof genoeg reden is om hoop te hebben in 2019. “De benoeming van Kavanaugh was een belangrijk dieptepunt in een regering die is gevuld met dieptepunten', zegt ze. “Maar inspirerende vrouwen als Alexandria Ocasio-Cortez houden me hoopvol. De toestroom van vrouwen die bij de tussentijdse verkiezingen in het Huis zijn gekozen, is zo'n zegen voor ons als natie, en het is verbazingwekkend om een politiek systeem te zien vol met mensen die de diversiteit hiervan vertegenwoordigen natie."
Lichaamsbeeld barrières: Lakshmi herinnert zich toen ze een internationaal succesvol model was (in campagnes voor Roberto Cavalli en meer), ze worstelde met de druk van het hebben van een 'perfect' lichaam. “Mijn leven veranderde drastisch vanaf mijn 21e tot toen ik 25 was: ik was afgestudeerd aan de universiteit en at veel ramen omdat ik altijd blut was. [Toen] kreeg ik de kans om model te staan, en hoewel ik me realiseerde dat ik een baan had waar velen jaloers op zouden zijn, voelde ik me van binnen niet goed. Ik voelde me erg machteloos, ook al verdiende ik geld.” Ze zegt dat het modellenwerk zijn tol eiste van haar zelfvertrouwen en zelfrespect. "Als wat je doet voor de kost alleen gebaseerd is op hoe je eruit ziet, heb je geen controle en het is moeilijk als jonge vrouw om dat niet persoonlijk op te vatten." Lakshmi zegt dat haar 7-inch lange litteken van een auto-ongeluk waarin ze als tiener zat, een rol speelde in haar tanende zelfvertrouwen - maar de diversiteitsproblemen van de industrie deden dat niet helpen. "Ik was een bruine vrouw in een veld dat gedomineerd wordt door blanke vrouwen", zegt ze. "Dit is nog steeds het geval voor veel jonge vrouwen van kleur in elke branche, inclusief entertainment."
Nu, als tv-persoonlijkheid, zijn de exacte lichaamsproblemen anders. “Het moeilijkste van mijn werk is het balanceren van de tegengestelde behoeften van alles wat ik doe. Ik consumeer bijvoorbeeld meer dan wie dan ook op de set, maar ik ben een vrouw op televisie en dat wordt nog steeds verwacht passen in een maat 4-6, of wat we denken dat in entertainment acceptabel is voor een vrouw om eruit te zien”, zegt Lakshmi. Wat houdt haar dan op de been? Haar dochter naar de set brengen en haar leren dat succes meer is dan uiterlijk.
Haar dochter leren zelfverzekerd te zijn: Lakshmi zegt dat het moederschap haar verder heeft geïnspireerd om zich uit te spreken en positiviteit te verspreiden voor toekomstige generaties. "[Mijn dochter] Krishna is een vuurbal", zegt Lakshmi. “Ze is zweep slim en houdt van zingen. Ik probeer haar de fundamenten van zelfrespect en aanmoediging te geven, en haar ook bij te brengen dat ze het vanaf dat moment zal moeten overnemen.”
Het bedriegersyndroom overwinnen: Lakshmi zegt dat tijdens het begin van haar carrière op Topkok, nu in het 16e seizoen, had ze te maken met het imposter-syndroom, of het gevoel alsof ze een bedrieger was en er niet bij hoorde. “Ik ben geen chef-kok, maar ik ben een voedselschrijver die veel heeft gereisd en ik breng die kennis wel naar mijn beroep, "zegt ze. “Het was chef-kok Eric Ripert [a Topkok gastjury] die me leerde vertrouwen te hebben in mijn ervaring en dat mijn sterke smaakpapillen, instincten over eten en perspectief vanuit mijn roots in India fris en waardevol zijn voor de culinaire wereld.”
Je kwetsbaar voelen: Lakshmi, die Amerikaanse literatuur en theaterdiploma's behaalde op de universiteit, zegt dat schrijven haar eerste liefde is. Nu, met drie kookboeken, een memoires en nog een boek in de maak, stijgt Lakshmi naar de top van haar literaire spel. “Ik ben het meest trots op mijn memoires Liefdesverlies en wat we aten', zegt ze over het boek dat in 2016 werd uitgebracht en waarin haar immigrantenkindertijd en tijd voor de tv worden beschreven. “Het was mijn eerste kans om mijn verhaal over een moeilijke periode in mijn leven op een authentieke manier te vertellen, niet gehinderd door tabloidonderzoek. Het voelde heel kwetsbaar, maar tegelijkertijd ook heel bevrijdend.”
Voor meer van dit soort verhalen, pak het februarinummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download jan. 18.