Om een Redditism te lenen, heb ik vandaag geleerd dat First Lady Jill Biden niet met een stylist werkt, waardoor haar de eerste zittende FLOTUS in de laatste drie presidentiële termijnen om de hulp van een mode af te zien deskundige. (Michelle Obama werkt samen met stylist Meredith Koop en Melania Trump met stylist/ontwerper Hervé Pierre.)
In Modehet is augustus omslagverhaal door Jonathan Van Meter, de communicatiedirecteur van Biden, bevestigt de afwezigheid van hulp van buitenaf en beweert dat: De speelse stijl van Biden is "helemaal haar". En terwijl mode vaak het met strass verblinde medium is voor haar berichten (zie: een "LOVE" blazer of "STEM" laarzen), rolt Biden met haar ogen bij de vermelding van de publieke belangstelling voor wat ze draagt, waarbij ze beleefd haar mode-keuzes verdoezelt wanneer ernaar wordt gevraagd. Van Meter noemt haar onwil om deel te nemen als een 'lees-de-kamer'-tactiek, vooral tijdens een pandemie. (Hoewel het interview voor de omslag van de ultieme modebijbel is, is haar standpunt een gedurfde, zo niet begrijpelijke houding om in te nemen.)
"Het is nogal verrassend, denk ik, hoeveel commentaar er wordt gemaakt op wat ik draag of als ik mijn haar in een scrunchie doe", vertelt ze Van Meter, in navolging van de gevoelens van first ladies voor haar. "Ik heb mijn haar opgestoken! Of het kousengedoe', voegt ze eraan toe, verwijzend naar de liefde van internet voor wat? bleken netkousen te zijn. "Het is verbazingwekkend hoeveel mensen aandacht besteden aan elk klein detail... En het waren geen visnetten. Het waren geen kant. Zij waren zeer mooie kousen."
Terwijl Obama een stylist inhuurde om in de geschiedenis van ontwerpers te graven - iemand om de meest betekenisvolle en stijlvolle stukken in te vinden een poging om opkomende Amerikaanse ontwerpers te verheffen en haar waarden te communiceren - Biden heeft de beslissing genomen om dit te doen haarzelf. Dit lijkt niet te zijn geworteld in een diepe liefde voor mode, zelfs als dat het geval is, maar in haar verlangen om zoveel mogelijk van haar pre-first lady-leven behouden, van haar baan tot hoe ze ervoor kiest om haar te vullen kast. De rol van de moderne first lady is een uitdaging om te definiëren, vooral na een hels jaar voor het land. Met haar aandrang om haar leven zo normaal mogelijk te houden, lijkt Biden de rol van FLOTUS helemaal voor haarzelf te definiëren. In plaats van te transformeren in wat een first lady zou moeten om te zijn, ze is gewoon is.
Als haar eigen styliste heeft Biden de neiging om terug te vallen op grotere namen van ontwerpers met af en toe een nieuwkomer in haar garderobe. Zo zette ze bij de inauguratie Alexandra O'Neill's Markarian op de kaart met een monochroom ensemble uit de collectie van de jonge, in New York gevestigde ontwerper. Tijdens de overwinningstoespraak van haar man in 2020 droeg ze een marineblauwe jurk met korte mouwen, geborduurd met bloemen van Oscar de la Renta, een merk waarvan de gelijknamige ontwerper een favoriet was onder veel first lady's van administraties Verleden. Biden draagt een soortgelijke look van het merk, nu aan het hoofd van Monse-oprichters Laura Kim en Fernando Garcia, op de Mode Hoes. (De eerste dame) was gestyled door lange tijd Mode fashion director Tonne Goodman voor de fotoshoot.)
Krediet: Annie Leibovitz//Vogue
Ze lijkt verwaaid op de omslagafbeelding en zet zich schrap tegen de ijzeren reling van de White Huisbalkon terwijl het Washington Monument groot opdoemt op de achtergrond, een witte toren zonder hoofd bakstenen. Haar houding is open en ontvankelijk - zo nonchalant als alles in Annie Leibovitz' portfolio. Biden werd ook gefotografeerd op het Oval Office-terras met haar man Joe. Hij lijkt attent en liefhebbend aan haar zijde, zo niet een tikkeltje overenthousiast - de karakteristieke dynamiek van hun openbare relatie. Ze draagt een andere Amerikaanse ontwerper, Michael Kors - een monochroom olijfgroen ensemble in haar favoriete cinch-taille silhouet.
Maar het is de derde foto, een van de professor met een potlood tussen haar tanden, bril op, gebogen over een roségouden Macbook, dat is het meest opvallende. Ze is omringd door zoveel rekwisieten dat de afbeelding onbedoeld camp-y leest, zoals de foto's van Leibovitz vaak doen: er is het stationaire (blanco) gestempeld met de naam van Joe Biden; de open lesplanner gemarkeerd en van plaknotities voorzien; de veegvrije witte keramische koffiekop die op zijn bijpassende schotel rust. Zelfs het koffietafelboek waarop ze haar laptop laat rusten, lijkt veelbetekenend patriottisch, een stukje van het Vrijheidsbeeld dat voor de camera naar buiten gluurt. Ze draagt een witte button-down en een suède rok, beide van de Amerikaanse Olympische uniformontwerper Ralph Lauren. Samengevat is het effect dat van een renaissanceschilderij, perfect geënsceneerd om de prioriteiten van het geconsumeerde onderwerp vast te leggen.
De afbeelding is een geïdealiseerd portret van de visie die Van Meter in het stuk schildert: Dr. Jill Biden als opvoeder en trouwe surrogaat, het land doorreizend om families te verkopen op de American Rescue Act en de American Families Plan. Het is moeilijk voor te stellen dat haar dagen er net zo kalm uitzien als het beeld van de Oostelijke Zitzaal, zoals Van Meter schrijft over Zoom-lessen onderwezen op de weg, vroege ochtendteksten met studenten, en gekke sprints naar het vliegveld om haar bij te houden schema. Het is dan ook geen wonder dat zowel de president als de first lady bespreken hoe moeilijk het is om tijd te vinden om hier of daar een date night te plannen. Maar ze vindt een manier om het allemaal te laten werken, ondanks de twijfelaars.
"Ik heb dat tijdens de campagne de hele tijd gehoord", zegt ze over mensen die ervan uitgingen dat ze haar baan zou opzeggen. "Zoals, 'Nee. Je zult niet in staat zijn om les te geven als first lady.' En ik zei: 'Waarom niet? Jij zorgt ervoor dat dingen gebeuren, toch?' "