De naam Paris Hilton is een popcultuur Rorschach-test. Voor sommigen roept het beelden op van een 21-jarige met rokerige ogen in een glinsterende mini-jurk van maliënkolder - het toppunt van jeugd en rijkdom en feestvreugde uit het begin van de jaren 2000. Voor anderen is het een in Juicy Couture geklede blondine die worstelt om zich aan te passen aan het landelijke leven, vraagtekens bij de functie van Walmart, en zelfs de meest alledaagse begrippen 'heet' te verklaren. Misschien minder gebruikelijk is de bekwame zakenvrouw, perfect gekapt en... zittend op een imperium van meerdere miljarden dollars dat niets te maken heeft met die video die je misschien hebt gezien of die show die je vroeger deed kijk maar.
Dan is er het Paris Hilton waar je nog niet aan hebt gedacht. Het Paris Hilton waar je niets van weet. Het Paris Hilton waarvan zelfs de multi-afbreekstreep zelf nooit had gedacht dat je het zou zien. Nu ligt het eindelijk allemaal op tafel: het echte Parijs, kwetsbaar en dapper, klaar om haar verhaal in haar eigen woorden te vertellen.
In haar nieuwe YouTube-documentaire Dit is Parijs, gaat Hilton in op het trauma dat ze op haar 17e op de Provo Canyon School opliep. Ze beweert dat ze werd onderworpen aan verbale, fysieke en emotionele mishandelingen, en vertelt dat ze gedrogeerd, geslagen, gewurgd en 20 uur naakt in eenzame opsluiting achtergelaten, een ervaring die ze in de film beschrijft als verwant aan "iets uit" One Flew Over the Cuckoo's Nest.” (In een verklaring aan CBS, Provo Canyon School zegt dat ze geen commentaar kunnen geven op de beschuldigingen, aangezien de school in 2000 van eigenaar veranderde.)
"Het was iets dat zo traumatisch en zo verschrikkelijk was dat ik niet eens wilde geloven dat het echt was, dus ik probeerde te doen alsof het niet is gebeurd", vertelt Hilton me via Zoom, openhartig over de schrijnende 11 maanden die ze doorbracht op de in Utah gevestigde 'emotionele groei'-school, een categorie kostscholen die beweert gespecialiseerd te zijn in de behandeling van 'verontruste' tieners.
Haar ouders, Kathy en Richard "Rick" Hilton, waren streng en conservatief. Voordat ze op 15-jarige leeftijd met haar gezin naar New York verhuisde, leefde Hilton wat ze een 'beschut' leven noemde. "Ik mocht niet op dates gaan, kon niet naar een schoolfeest, ik mocht geen make-up dragen", vertelt ze over het opgroeien in L.A.
Maar toen de Hiltons L.A., Parijs verlieten, met behulp van een "echt goed nep-ID" en een Betsey Johnson-geïnspireerde garderobe (“roze haar, glitter, de kortste rokjes”), dompelde zich onder in de New Yorkse nachtleven. "Ik voelde me de koningin van de nacht", zegt ze in de film. "Daar werd ik echt Parijs." Terwijl Paris tot haar recht kwam, waren Kathy en Richard aan het klauteren. Ze begonnen haar naar scholen voor emotionele groei te sturen. Ze rende weg, keer op keer. De laatste school die Hilton bezocht, was verreweg de slechtste. Midden in de nacht werd ze thuis uit bed gehaald en naar Provo Canyon gebracht. "Ik dacht dat ik werd ontvoerd", herinnert ze zich in de film. "Ik begon te schreeuwen om mijn vader en moeder, en er kwam niemand." Die ervaring alleen al was zo traumatisch dat ze meer dan twintig jaar lang een terugkerende nachtmerrie had.
De herhalingen van "Paris Hilton" die volgden, en haar in de publieke belangstelling kwamen definiëren, waren werken van... fictie - een 'karakter' dat ze op het scherm heeft ontwikkeld en door de decennia heen heeft gekoesterd als een middel om zelfbehoud. "Het was een masker", zegt ze, "ik beschermde mijn hart, ik beschermde mezelf."
Hilton en haar 1-jarige vriend, ondernemer Carter Reum, 39, hebben opnieuw gekeken Het simpele leven in quarantaine (in haar "quarantaine-uniform" van Juicy Couture velours trainingspakken, neem ik aan), een ervaring die ze vermakelijk vindt, zo niet vreemd meta.
"Dat was precies wat de producenten wilden", zegt ze over haar vaak ondeugende maar goedbedoelende alter ego op het scherm ("Onwetend voldoet aan Legaal blond voldoet aan Groene Acres'), de baby-stemhebbende handlanger van beste vriend en co-ster Nicole Richie. "Ik had geen idee dat ik dat vijf seizoenen achter elkaar zou moeten blijven doen", zegt ze, haar stem ontdaan van het zangerige register dat ze populair maakte tijdens de run van 2003 tot 2007. "Je raakt een beetje verdwaald in dat karakter als je het de hele tijd moet doen."
En hoewel Hilton zelf delen van die persona cureerde, waren er enkele minder dan hartige momenten die haar volgens haar werden opgedrongen door producenten - zoals de aflevering van seizoen 5 waarin Sally Kirkland haar en Richie vraagt om "twee mooie zwarte vrouwen" te belichamen voor een acteerwerk oefening. Hilton gaat naar de make-upstoel en komt tevoorschijn met een huid die verschillende tinten donkerder is.
Het was nooit de bedoeling om te beledigen, maar ze heeft er wel spijt van. "Dat waren de producenten," vertelt ze me, "en nu ik terugkijk, heb ik zoiets van: 'Dat is meer dan'. Maar het was wat ze ons zeiden te doen in de show."
Ze zat voor me in de virtuele ruimte en droeg een blouse met zwart-wit patroon, haar haar naar binnen geföhnd Kleine Zeemeermin-stijlperfectie (een manifestatie van de "business chic girl boss"-look waarvan ze zegt dat ze de laatste tijd favoriet is), ze is gefocust en to the point. Ik hoef haar niet te vertellen dat ze altijd al wist wat Walmart is, maar ze doet het toch. "Mensen dachten echt dat ik serieus was, dus ik moet er een beetje om lachen", zegt ze. “Daarom bestaan er veel misvattingen over mij. Mensen gaan ervan uit dat ik echt die idioot was die ik op tv speelde."
Ze was zelfs terughoudend om zich aan te melden voor de Fox reality-serie. "Ik wilde het niet doen, mijn familie wilde niet dat ik het deed", zegt ze. De oorspronkelijke pitch betrof haar en haar zus Nicky Hilton Rothschild, maar de jongere Hilton-zus was nog minder enthousiast om mee te doen. "Nicky zei: 'Er is geen manier, ik doe geen realityshow, dat gaat verder'", vertelt Hilton me. Toen Richie naar de tafel werd gebracht, kwam Hilton langs. "Ze maakte me er enthousiast over omdat ze gewoon zo grappig is, en zo leuk om in de buurt te zijn, en zo vermakelijk, en ik was zoals: 'Ik krijg betaald om bij mijn beste vriend te wonen, we gaan op Fox zijn in deze enorme tv-show, laten we gewoon doen het.'"
Maar de bedoeling van Hilton ging natuurlijk dieper dan betaald worden om samen met haar beste vriend het plattelandsvolk te schandaal. Ze wist dat ze haar bekendheid in een persoonlijk merk kon gebruiken, een naam voor zichzelf kon maken die niet synoniem was met het familiebedrijf. "Ik was het gewoon zo zat om de 'Hilton Hotel-kleindochter' te worden genoemd."
Het is bijna cliché om te zeggen dat het succes van Hilton het product was van vriendjespolitiek - dat ze onbeperkt had geld en middelen tot haar beschikking, dat ze klaar was voor elk soort leven in de publieke belangstelling dat ze zo gewenst. Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Zouden Paris Smith uit Louisiana of Paris Johnson uit New Jersey kansen hebben gekregen om haar eigen miljardenimperium te laten groeien? Het is onwaarschijnlijk. Maar Hilton zegt dat ze niet heeft geprofiteerd van het fortuin van haar familie. De achternaam die haar uiterlijk leek voort te stuwen, was, in veel opzichten, zegt ze, haar tegenhouden.
"Ik wilde niet bekend staan als Paris Hilton", zegt ze. "Ik wilde gewoon bekend staan als Paris en mijn eigen ding doen en mijn familie trots maken, en niet gecontroleerd worden, en nooit om iets hoeven te vragen."
"Mensen kennen het echte verhaal niet", zegt ze, "dat wil zeggen dat ik sinds mijn 17e niets meer van mijn familie heb ontvangen."
En hoewel ze denkt dat ze "altijd bedoeld was om iets speciaals te doen", is ze zich ervan bewust hoe haar achternaam en de ondernemersinvloed van haar familie haar traject hebben beïnvloed. "Ik denk dat ik anders waarschijnlijk kleuterleidster of dierenarts of zoiets zou zijn geweest."
Gebaseerd op wat Hilton heeft gezegd in Dit is Parijs, in de 2018 kijk op social media cultuur, De Amerikaanse Meme, en zelfs voor mij mist het woord 'misvatting' de ernst om de onwaarheden te beschrijven die hebben bestond uit haar mediaverhaal, maar ze sluit graag alle leugens buiten – of laat haar team dat doen, op minst.
"Vroeger besteedde ik daar altijd aandacht aan", zegt ze over het constante online gebabbel (kies een onderwerp, voeg "Paris Hilton" toe en je zult resultaten zien). "Ik zou commentaarsecties lezen en het is zo giftig dat nu ik mijn team daar laat gaan, en voordat ik er zelfs maar naar kijk, als iemand gemeen of negatief is, wordt het gewist en worden ze geblokkeerd."
Deze snelle verwijdering van negativiteit uit haar leven heeft zich ook op andere manieren gemanifesteerd, zoals haar relatie met voormalig familievriend Donald Trump.
Hilton tekende eind jaren '90 als tiener bij Trump Model Management. Toen ze wegging omdat ze naar een 'beter bureau' wilde verhuizen, was Trump gefrustreerd. "Ik weet dat dat voor wat drama zorgde", herinnert ze zich. "Hij was niet blij, en dat was de laatste keer dat we elkaar spraken."
Ze haalde de krantenkoppen in 2017 nadat ze de president leek te verdedigen tegen beschuldigingen van aanranding, hoewel ze later verduidelijkt dat haar citaten uit hun verband waren gehaald en bijna een jaar voor de interview werd uitgebracht.
Ze heeft niet gestemd bij de verkiezingen van 2016, maar ze zegt dat ze van plan is dit jaar te stemmen, en er is geen onduidelijkheid over waar ze momenteel staat.
"Ik kende hem al sinds ik een klein meisje was, dus ik kende hem niet als president", zegt ze over Trump. “Wat ik heb gezien is gewoon heel teleurstellend, gewoon iemand met de grootste machtspositie die kan spreken zoals hij doet en zich gedraagt zoals hij doet. hij doet, dat is op geen enkele manier presidentieel.” Hilton merkt 'medeleven' en 'respect' op als belangrijke presidentiële eigenschappen die Trump is ontbrekend. "Hij vertegenwoordigt gewoon niet wat ons land nodig heeft."
Wat betreft haar eigen politieke ambities, onderstreept door een noir-achtige afbeelding van haarzelf die een blazer en bijpassende jarretelgordel draagt en belooft "Maak Amerika weer warm’, er is niets van tafel.
"Ik denk dat ik zeker een betere keuze zou maken dan de keuzes die we nu hebben, dus ik zou graag ooit de politiek ingaan", zegt ze. "Parijs voor president."
Een deel van mij verwacht dat Hilton haar productlijnen in een gesprek terloops noemt, herinner me aan het aantal geuren ze produceert (27, voor de goede orde), overtuig me dat ze een legitieme DJ is, doorspekt haar reacties met haar nieuwste slagzin (“splijten” — doden terwijl tegelijkertijd levend iemands beste leven). Dat doet ze niet. Het tijdperk waarin elk Paris Hilton-profiel begon met een lijst van haar carrièreprestaties en een vaag gevoel over hoe haar zakelijk inzicht op de een of andere manier 'verrassend' is, is voorbij. Het tijdperk van Hilton die haar persoonlijke merk promootte met de bovenmenselijke intensiteit van Wonder Woman die patriottische rompertjes uitdeelde, is misschien ook ten einde gekomen.
Quarantaine heeft Hilton veranderd, die doorgaans 250 dagen per jaar reist voor zijn werk. "Ik ga nooit meer terug naar dat schema", vertelt ze me. "Ik heb het gevoel dat ik me alleen op mijn bedrijf en dat alles concentreerde, [en] ik heb me echt helemaal niet op mijn persoonlijke leven gefocust, en nu realiseer ik me wat het belangrijkste is. Voor mij is dat het opbouwen van mijn toekomst, mijn relatie, focussen op mijn liefde, en gewoon doorgaan naar de volgende fase in mijn leven.”
Hilton geeft een interview precies zoals je zou verwachten van iemand die al 20 jaar in de publieke belangstelling staat en waarbij elke soundbite is geparseerd op verborgen betekenis. Ze is open, maar nooit uitbundig. Haar toon is koel, maar niet ongeïnteresseerd. Ze weet zonder aarzelen wat ze moet zeggen op elke vraag. Maar er is een voelbare opheldering wanneer ik haar plannen om kinderen te krijgen vermeld, waarmee ze onlangs sprak The Sunday Times.
"Ik kan niet wachten op die dag", zegt ze, terwijl ze belooft dat ze haar "familie op de eerste plaats" zal stellen als het gaat om het merk dat ze heeft opgebouwd. "Ik wil niet dat mijn kinderen worden opgevoed door kindermeisjes zonder hun moeder in de buurt te hebben."
Ze verwijst naar haar toekomstige dochter als 'kleine baby London', en beschrijft haar opvoedingsethos in termen die tegengesteld lijken te zijn aan hoe ze zelf werd opgevoed. “Ik denk dat het belangrijkste is om niet te streng te zijn, want dan gaan je kinderen rebelleren. Ik zou ze gewoon zeggen dat ik er altijd voor je zal zijn, wat er ook gebeurt, en je kunt me alles vertellen en alles en ik zal nooit van streek raken... Ik heb het allemaal meegemaakt, dus ik zal precies weten wat ik moet doen."
Haar vriend, Reum, komt niet voor in Dit is Parijs, maar Hilton wenste dat hij dat was, zodat fans konden zien hoe gelukkig ze nu is. De man zij was met op het moment van filmen, Aleks Novakovic, maakt een gedenkwaardige cameo - een Hilton zegt dat Reum 'hilarisch' vindt. Genoeg van zijn behoeftigheid minuten voordat ze gaat optreden op het Belgische EDM-festival Tomorrowland, laat Hilton de polsbandjes van Novakovic doorknippen uit; de relatie verbroken met een enkele botsing van schaarbladen.
"Ik kende die persoon nauwelijks", verzekert ze me. “Maar het voelde goed om eindelijk voor mezelf op te komen, want ik heb veel meegemaakt. Ik heb zeer gewelddadige relaties meegemaakt en ben nooit voor mezelf opgekomen." In de documentaire zegt Hilton dat ze vijf verschillende gewelddadige relaties heeft gehad, maar er worden geen namen onthuld.
Dat gezegd hebbende, het was geen onderwerp dat ze ooit van plan was aan te snijden - openbaar of privé. Dit is Parijs was oorspronkelijk bedoeld om zich te concentreren op haar zakelijke ondernemingen en de waarheid over wie ze werkelijk is, onder het fineer van verkoopbare slogans en honden die klein genoeg zijn om als accessoires te fungeren. Maar het echte Hilton is onlosmakelijk verbonden met haar trauma, en door het filmen van haar documentaire kwam de waarheid vanzelf aan het licht.
"Ik had net zoveel meegemaakt en ik wilde niet dat iemand het wist, omdat ik me schaamde en ik... dacht bijna dat het mijn schuld was, "vertelt ze me, uitleggend waarom ze niet dacht dat ze haar verhaal ooit zou nemen openbaar. “Maar nu, terugkijkend, zouden ze zich moeten schamen. Ik was het niet, zij waren het."
De eigen ouders van Hilton hoorden over haar traumatische ervaring als tiener terwijl Dit is Parijs was aan het filmen - Kathy deed dat op het scherm en stak een hand op om haar ogen te bedekken terwijl het gewicht van de bekentenis van haar dochter tot rust kwam.
Haar familie laten weten wat er met haar is gebeurd, was aan beide kanten emotioneel, maar Hilton heeft geprobeerd zichzelf in de schoenen van haar ouders te verplaatsen. "Als je je kind ergens naartoe stuurt waar je denkt dat het veilig en verzorgd zal zijn, en het wordt misbruikt... Ik kan me niet eens voorstellen dat dat met mijn kind zou zijn gebeurd', zegt Hilton peinzend. "Dat is een belangrijke reden dat ik erover wilde praten," verduidelijkt ze, "want als ik er niet over praat en niet spreek, zal dit met andere kinderen blijven gebeuren."
Paris weet dat er kijkers zullen zijn die haar trauma "op een bepaalde manier tegen mij zullen gebruiken, of over mij zullen oordelen". Maar ze kijkt vooral naar het positieve. "Ik weet dat door mijn stem te gebruiken en moedig te zijn, andere mensen nu naar voren kunnen komen en geloofd kunnen worden", zegt ze. Ze is betrokken bij de Stilte doorbreken van de code beweging om bewustzijn te verspreiden en verandering teweeg te brengen in de getroebleerde tienerindustrie, en zegt dat ze haar leven wijdt aan het beëindigen van de cyclus van misbruik op deze scholen.
De catharsis van het delen van haar verhaal, en misschien de troost van een uitstekende knuffelpartner, heeft een einde gemaakt aan de nachtmerries.
"Ik heb de meest ongelooflijke vriend," gutst ze. "Ik voel me gewoon zo veilig en alsof ik thuis ben, en alsof ik eindelijk mijn hart voor iemand kan openen en echt alles kan geven." Na een tijdje voegt ze eraan toe: "Dit is de eerste keer."
Hoewel bepaalde critici het daar misschien niet mee eens zijn, is het niet gemakkelijk om Paris Hilton te zijn. Ik vraag haar of ze er ooit genoeg van krijgt om, nou ja, haar.
'Soms,' zegt ze, onderbroken door een lach die lijkt over te gaan in een zucht. 'Het is veel, zo lang, om altijd bezig te zijn en mijn leven de hele tijd aan het publiek te moeten geven. Het wordt soms overweldigend.”
De voormalige uitgaansman, die haar 21e verjaardag beroemd vierde met vijf verschillende feesten, wordt in februari 40. Hoewel ze al weet dat zij en Reum ("beide Watermannen") een gezamenlijk feest zullen houden - als de wereld "weer open is" tegen die tijd', dat wil zeggen - de activiteit waar ze het meest bekend om was tijdens de vroege jaren is nauwelijks in haar gedachten veel deze dagen. "Ik heb zoveel plezier gehad", vertelt ze me. “Ik ben [naar] een miljard feesten geweest, ik heb de wereld rondgereisd, ik heb eigenlijk 50 levens geleefd. Dus, ik weet het niet, dat spul windt me niet meer op."
"Het meest opwindende zou zijn om een gezin te hebben", voegt ze eraan toe. "Ik kan gewoon niet wachten op die dag. En het zal snel zijn."
Foto's door Ryan Pfluger, bijgestaan door Nicol Biesek. Haar van Eduardo Ponce. Make-up door Etienne Ortega. Styling door Alyssa Hardy. Moderegie door Samantha Sutton. Productie door Kelly Chiello.