Ik was een ballondrager in de Macy's Thanksgiving Day-parade - en het was geweldig

Gedurende drie jaar van mijn leven in het midden van de jaren '00 stond ik in de kleine uurtjes van Thanksgiving op om mijn huis om 4 uur 's nachts te verlaten - niet om een kalkoen koken of bedruipen, maar vanuit Hoboken, NJ, de stad in trekken om kans te maken op de jaarlijkse Macy's Thanksgiving Day Optocht.

Ik werkte op dat moment voor TV Guide en ze hadden me de kans geboden, dus ik greep het. Ik had elk jaar de parade gezien met mijn ouders die opgroeiden in Maine en kon het niet laten. Zelfs als dat betekende dat ik opstond en naar NYC ging lang voordat een Starbucks open stond om me met cafeïne te vullen.

GERELATEERD: De beste en slechtste feestdagen van het jaar: In stijl Redacteuren vechten het uit

Ik zou naar een hotel in de buurt van Penn Station gaan, waar honderden kamers waren gevuld met heldere kostuums voor clowns, ballondragers en andere floatruiters. Ik zou naar de kamer gaan voor mijn toegewezen ballon en mijn naam zoeken. Ik zou de kostuums over dunne laagjes aantrekken en alle bovenkleding in het hotel laten. Mijn eerste jaar kreeg ik de opdracht om de Big Bird-ballon te dragen, en laten we zeggen, geel is niet mijn kleur. Ik was uitgedost in een felgele jumpsuit en hoed, met een rood slabbetje versierd met muzieknoten. Het was zeker niet de meest flatterende look. Ik was erg dankbaar in het jaar dat ik de Where the Wild Things Are-ballon kreeg en in plaats daarvan een zwarte jumpsuit met een lichtbruin slabbetje kreeg. (Mode!) Kermit was mijn favoriet, omdat ik er in het groen geweldig uitzie.

Eenmaal in onze uitrusting werden we naar het begin van de paraderoute gebracht, langs Central Park West. De ballonnen worden de avond ervoor al opgeblazen en onder gigantische netten gehouden. We zouden daar een paar uur voordat de parade begon aankomen voor instructies en om ervoor te zorgen dat we lang voor de aftrap op onze plaatsen waren. Ik nam altijd de tijd om rond te dwalen en naar de praalwagens te kijken die in de rij stonden, klaar om te vertrekken, en om een ​​kop hete koffie te vinden. Heet omdat het meestal (zelfs op een mooie dag) in november om 7 uur 's ochtends nog steeds behoorlijk verdomd fris is, meestal met temperaturen in de jaren '20 of '30. Op een ochtend toen ik Penn Station passeerde, stond een klok die ook de temperatuur aangaf "11", maar het werd later warmer, en ik werd persoonlijk gespaard van temperaturen onder het vriespunt.

GERELATEERD: Hoe overleef je de feestdagen als je familieleden Trump-supporters zijn?

Rond deze tijd hoorde je de leiders van het ballonteam veel vragen stellen over de windstoten en of de ballonnen daadwerkelijk zouden mogen gaan. Ze lieten ons altijd meedoen de drie jaar dat ik het deed, maar één jaar, toen ik de. droeg de Where the Wild Things Are-ballon, kregen we de opdracht om hem laag te laten zweven, net boven onze hoofden. Er waren ongeveer 50-100 mensen op een bepaalde ballon, allemaal in dezelfde bijpassende kostuums. De meeste mensen die ik ontmoette waren enthousiast om daar te zijn. Ik vond het geweldig om de clowns te ontmoeten die in hun karakter bleven.

Voordat ik het wist, waren de paar uur voorbij gevlogen en hield ik mijn touwtje van de ballon vast door op een klein botvormig stuk plastic aan het uiteinde van een touw (zoals een vliegerkoord op steroïden) en mijn gewicht op het. Ballonhandlers hebben een minimumgewichtsvereiste en als je eruitziet als een zwerver, laten ze je dat niet doen. Je moet genoeg gewicht hebben (hoewel toen ik het deed, ik geloof dat de vereiste ongeveer 125 lbs was.) om jezelf op de grond te houden en ook het gewicht van de ballon vast te houden. Zelfs met mijn grotere maat had ik soms het gevoel alsof ik van de grond werd getild. Afhankelijk van de grootte van de ballon, plaatsten ze soms zelfs twee mensen op elk koord om het gewicht van de ballon gelijkmatig te verdelen om te voorkomen dat deze zou ontsnappen. (Dit was de enige keer in mijn leven dat ik het gevoel had dat de extra kilo's die ik bij me had echt hun vruchten afwierpen!)

Toen we eenmaal op weg waren, was het als een wazige, bijna 5K-run, terwijl ik de 2,5 mijl lange paraderoute afdaalde met een snelle wandeling/rennen. Er wordt flink gesprint door de kruispunten, waar de gebouwen er niet zijn om de ballonnen tegen de wind te beschermen. Plekken zoals Herald Square en Columbus Circle zijn bijzonder lastig omdat de ballon wild met de wind meezwaait. Ik zou zeker het gevoel hebben dat ik werd voortgetrokken zoals Mary Poppins. Ik verloor zeker mijn houvast en zou over mijn eigen voeten struikelen. Een jaar lang waren mijn collega Malinda en ik aan één lijn gekoppeld voor Big Bird, en we hielden elkaar stabiel. Maar de kruispunten waren het meest stressvol voor de handlers en leiders, omdat deze overgang plekken met de wind maakten het waarschijnlijker dat de ballon een obstakel zou raken, zoals een gebouw of een lamp na. Een jaar dat ik het deed, was er een ongelukkig ongeluk met een straatpaal en sommige toeschouwers raakten gewond, maar niet op de ballon die ik droeg, en ik hoorde er pas veel later over.

GERELATEERD: Stel uw DVR in voor deze tv-specials met Thanksgiving-thema

Onderweg zwaaide ik graag naar de toeschouwers, die altijd super blij waren om de verschillende ballonnen te zien. Ik ben nooit op tv verschenen, omdat de ballonnen die eruitzien alsof ze moeiteloos zweven de grote sterren zijn, niet de zweterige mensen in het coördineren van get-ups die eronder rennen.

Nadat de paraderoute is afgelopen, gaan de praalwagens in de ene richting en de ballonnen in een andere. Er zijn grote canvasmatten, waar ze de ballonnen plaatsen, hun flappen openen en het helium vrijgeven. Wij handlers zouden bovenop hen kunnen gaan liggen om de lucht er in een snel tempo uit te persen. We worden eraan herinnerd om extra voorzichtig te zijn, aangezien elke ballon miljoenen kost om te maken. Maar zelfs met de voorzichtigheid was vallen op het luchtkussen altijd het hoogtepunt voor mij.

Daarna terug naar het hotel om de heldere kostuums terug te brengen en de trein te nemen om tegen 13.00 uur thuis te zijn. voor een extra stuk pompoentaart … of twee.