In het voorjaar van 2020 waren de lege en stille straten in de buurt van Times Square een van de meest griezelige vertoningen van de impact van de pandemie op New York City. Hoewel de lichten nog steeds flitsten, werd wat ooit een bijna misselijkmakend levendig gebied was, een spookstad die alleen werd betreden door de weinige mensen die er nog werkten. Onder hen was een groep van kledingarbeiders, wiens banen meer impact kregen dan ze ooit hadden kunnen bedenken.
Rond die tijd begon de familie Ferrera, wiens fabriek kleding maakt voor merken als Ralph Lauren en Tommy Hilfiger, veranderde hun hele operatie in een faciliteit voor het maken van maskers en ziekenhuisjassen toen de PBM-tekorten in het hele land waren erg. Elk stuk, van de verstelbare riem op het oor tot het masker zelf, was een verschuiving voor hun lopende band. Voor de arbeiders was het een enge tijd om in de wereld te zijn, vooral in een fabrieksomgeving, maar ze beantwoordden de oproep en waren in staat om bijna 8 miljoen medische isolatiejassen en -maskers te produceren die door het hele land werden verzonden.
Krediet: Alyssa Hardy
"Het was een heel enge tijd", legt naaister en patroonmaker Chen Li uit. Ze werkt al 25 jaar met de familie Ferrera en sprak met In stijl tijdens een fabrieksbezoek aanstaande zondag naast Senator Kirsten Gillibrand. "Vooral voor het Aziatische volk zijn we ook erg bang voor het geweld en de haat tegen ons", vervolgde ze, verwijzend naar de toename van anti-Aziatische haatmisdrijven in het hele land. "Ik wilde niet werken, maar ik wist in die tijd hoe belangrijk mijn baan was. Ik help graag mensen in dit land en ik wist dat we mensen hielpen met ons werk."
In tegenstelling tot andere fabrieken over de hele wereld die zich richtten op het maken van persoonlijke beschermingsmiddelen - waar er meldingen waren van loondiefstal en onhygiënische omstandigheden - de arbeiders hier zijn aangesloten bij een vakbond via Workers United, en hun loon wordt beschermd. Dat is waarom ze een contract van president Joe Biden konden krijgen om persoonlijke beschermingsmiddelen te maken en waarom ze andere luidruchtige Amerikaanse kledingstukken produceerden, zoals militaire uniformen en outfits voor het Olympische team.
"Deze fabriek is een voorbeeld van uitmuntendheid. Het is inspirerend om te zien dat zoveel creatieve ondernemers samenwerken om prachtige kledingstukken en nuttige kledingstukken te maken voor onze ziekenhuismedewerkers, atleten en militairen", vertelt senator Gillibrand. In stijl haar toer volgen.
Terwijl ze door de drukke fabriek liep, maakten arbeiders zwarte en groene maskers. Sommigen waren patronen aan het knippen, terwijl anderen naaiden en naar muziek luisterden in hun koptelefoon om de voorbijgangers in pakken af te stemmen. Toen de senator stopte bij naaistations, vertelden enkele arbeiders trots dat ze moeders zijn die hun kinderen naar school brengen. Een vrouw, Jenny genaamd, pochte dat ze een broek had gemaakt voor Janelle Monáe.
"Het is echt belangrijk dat deze producten in de Verenigde Staten en specifiek in New York worden gemaakt", legt Gillibrand uit. "Investeren in langetermijncontracten waarmee ze meer werknemers in dienst kunnen nemen om meer stabiliteit en duurzaamheid te creëren, is waar we onze inspanningen op moeten richten."
Krediet: Alyssa Hardy
GERELATEERD: Modemerken die persoonlijke beschermingsmiddelen maken, bieden het niet voor kledingarbeiders
Dit is belangrijk omdat in de afgelopen twee decennia het ooit zo bruisende kledingdistrict van New York City is gekrompen tot bijna een derde van zijn omvang, waarbij duizenden werknemers en merken verloren zijn gegaan. Omdat veel modemerken op zoek gingen naar goedkopere en snellere oplossingen, hadden de fabrikanten het moeilijk om hen te stimuleren om te blijven en gesloten te blijven. Het is een verwoestende klap voor de cultuur in New York, dat er al een eeuw trots op is een modecentrum te zijn, maar zoveel heeft verloren van wat dat waar maakte. Dit jaar is er echter een hernieuwd gevoel van doelgerichtheid voor de vrouwen in de Ferrera-fabriek, die wordt onderbroken door iets meer hoopvol.
Terwijl het land de maskermandaten voor gevaccineerde mensen begint te versoepelen, zullen vanaf volgende week enkele van de werknemers beginnen met het maken van Team USA 2021 Olympische uniformen ontworpen door Ralph Lauren. Tegelijkertijd is dit een symbolische verschuiving naar het leven na de pandemie voor een fabriek waarvan de enige focus lag op kleding om ons door een wereldwijde gezondheidscrisis te loodsen, het is ook een echte. De Ferrera's zeggen dat nu iedereen is gevaccineerd, ze met een hogere capaciteit zullen werken, wat betekent dat meer werknemers betaald krijgen, zodat ze zowel de Olympische uniformen als PBM kunnen dragen.
Krediet: Hoffelijkheid
Chen Li, wiens machine aan de andere kant van de fabrieksvloer stond, weg van het drukke masker maken, is verantwoordelijk voor het naaien van de topgeheime monsters voor de atleten voordat de fabriek de officiële maakt verschuiving.
"Nou, het is zo spannend, ook al is het harder werken. Ik zou de maskers nu met mijn ogen dicht kunnen maken", legt ze lachend uit. Terwijl we praten, draagt ze een roze T-shirt met lange mouwen van Ralph Lauren dat is gemaakt in de fabriek waar ze werkt. Ze zei dat ze al tientallen jaren Ralph Lauren-kleding naait en daar is ze erg trots op. Chen legde vervolgens iets uit dat vaak verloren gaat in gesprekken over mode, en in het gebrek aan gesprekken over hoe die miljoenen maskers schijnbaar van de ene op de andere dag in onze handen belandden.
Kledingwerk is vakbekwaam, vaak moeilijk werk, en de veelal vrouwen die het doen, moeten als zodanig worden betaald. "Nieuwe patronen zijn in het begin moeilijk te maken, wat er ook gebeurt; ze vergen veel denk- en werk. We vinden het leuk, maar je moet echt veel van je hersens gebruiken,' zegt Chen, en hij voegt er tenslotte aan toe: 'We zijn er wel klaar voor.'