Inaugurele dichter Amanda Gorman heeft zojuist onthuld dat ze raciaal werd geprofileerd door een bewaker buiten haar flatgebouw.

Op vrijdagavond vertelde de 22-jarige haar ervaring op Twitter en schreef: "Een bewaker volgde me vanavond op mijn wandeling naar huis. Hij vroeg of ik daar woonde omdat 'je er verdacht uitziet'.' Ze vervolgde, 'ik liet mijn sleutels zien en zoemde mezelf mijn gebouw binnen. Hij is vertrokken, geen verontschuldiging."

Niet geschokt door zijn gedrag, voegde Gorman eraan toe: "Dit is de realiteit van zwarte meisjes: de ene dag word je een icoon genoemd, de volgende dag een bedreiging." Ze linkte naar een eerdere tweet die ze op 2 februari schreef. 14, waarin ze een Washington Post artikel met een soortgelijke boodschap. "We leven in een tegenstrijdige samenleving die een zwarte meid-dichter kan eren en ook pepperspray voor een 9-jarige. Ja, zie mij, maar zie ook alle andere zwarte meisjes die onzichtbaar zijn gemaakt. Ik kan en wil niet alleen opstaan", schreef Gorman in reactie op een nieuwsbericht over een politieagent uit Rochester die een 9-jarig zwart meisje handboeien omzette en pepperspray gebruikte.

Na haar tweet onthulde Gorman dat ze ervoor heeft gekozen om door een andere lens naar haar eigen situatie te kijken. "In zekere zin had hij gelijk", schreef de afgestudeerde van Harvard op Instagram. "IK BEN EEN BEDREIGING: een bedreiging voor onrecht, voor ongelijkheid, voor onwetendheid. Iedereen die de waarheid spreekt en met hoop wandelt, is een duidelijk en dodelijk gevaar voor de bestaande machten. Een bedreiging en trots."

GERELATEERD: Amanda Gorman maakte geschiedenis van de Super Bowl met de meest ongelooflijke jas

Vorige maand ging Gorman zitten met voormalig First Lady Michelle Obama voor een uitgebreid interview over poëzie en activisme, over de druk waarmee zwarte vrouwen worden geconfronteerd als ze in de schijnwerpers staan.

Tijdens hun gesprek vroeg Obama Gorman of hij "een symbool van hoop" wilde worden voor andere zwarte meisjes, en de dichter antwoordde: "Voor Zwarte vrouwen, er is ook de politiek van respectabiliteit - ondanks onze beste pogingen worden we bekritiseerd omdat we nooit in elkaar zijn gezet genoeg; maar als we dat doen, zijn we te opzichtig. We volgen altijd deze zeer voorlopige lijn van wie we zijn en hoe het publiek ons ​​ziet. Ik behandel het van dag tot dag. Ik leer dat 'Nee' een volledige zin is. En ik herinner mezelf eraan dat dit geen wedstrijd is. Ik ben het die het traject volgt van het leven dat ik moest leiden."