Manus x Machina-tentoonstelling in het Metropolitan Museum of Art

Het is een sombere maandag. Maar het sombere weer (of het wachten buiten in de regen) vervaagde tot een verre herinnering toen we eenmaal in de " Manus x Machina: Mode in een tijdperk van technologie" tentoonstelling in het Metropolitan Museum of Art, een ruimte die Thomas P. Campbell, de directeur van de Met, omschreef het als een 'gebouw in een gebouw, een soort kathedraal met met schermen bedekte koepels'. Het is adembenemend, en de tentoongestelde meesterwerken, nog meer.

Geprezen als de drukste tentoonstelling van het jaar, maakt Manus x Machina alle verwachtingen waar, zo niet overtreft. Maar ondanks 'technologie' in de titel, is dit geen display of verkenning van draagbare technologie. Er zijn geen jurken met led-verlichting, holografische elementen of sci-fi-achtige jurken die in een opwelling veranderen (maar maak je geen zorgen, er zijn andere creaties van Hussein Chalayan te zien). Manus x Machina, Latijn voor hand x machine, is een onderzoek naar de relatie tussen wat handgemaakt is versus wat machinaal is gemaakt in haute couture versus prêt-à-porter, of confectiekleding.

Interessant genoeg werden jurken die helemaal teruggaan tot de jaren vijftig van de vorige eeuw gemaakt van machines. Andrew Bolton, de curator van The Costume Institute, zegt zelfs verbaasd te zijn dat te horen De iconische Mondriaan-jurk van Yves Saint Laurent uit zijn couturecollectie uit 1965 is grotendeels gemaakt door machine. En de tentoongestelde jurk "Vilmiron", ontworpen door Christian Dior als onderdeel van de haute couture van het huis uit 1952 collectie, was eigenlijk machinaal genaaid, maar met de hand afgewerkt met witte zijden organza en met de hand geborduurd met kunstbloemen.

Hieruit is Boltons ultieme inspiratiebron voortgekomen: Karl Lagerfelds finale "Wedding Ensemble"-jurk uit de Chanel couture-collectie herfst/winter 2014-15 (afgebeeld, hierboven). Het is een jurk die deze ontmoeting tussen mens en machine illustreert. Het is een jurk die Lagerfeld omschrijft als 'haute couture zonder de couture', vanwege de scuba gebreide constructie die met de hand is gevormd, machinaal genaaid en met de hand is afgewerkt. De trein, die praktisch de volledige lengte van het atrium op de tentoonstelling beslaat, is met de hand geschetst, digitaal gemanipuleerd, met de hand beschilderd met goud en met de hand geborduurd met parels en edelstenen. Het duurde 450 uur om te maken.

Couture-ontwerpen worden verondersteld volledig met de hand te zijn gemaakt, terwijl ze confectiekleding, massaproductie of machinale productie zijn. Wat deze tentoonstelling doet, is deze traditionele denkrichtingen doorbreken en ons laten zien dat de twee elkaar niet uitsluiten. "De technische scheiding tussen couture en prêt-à-porter wordt kleiner door het gedeelde gebruik van handtechnieken en mechanische technologieën", zegt Bolton in een toespraak tijdens de perspreview. "De convergentie van handgemaakt en machinaal gemaakt, daagt niet alleen traditionele veronderstellingen uit, maar, belangrijker nog, stimuleert het potentieel van mode."

De tentoonstelling beslaat twee verdiepingen en is opgebouwd rond métiers, of ambachten, van kleermakerij, die berucht werd geschetst in de controversiële 18e-eeuwse publicatie Encyclopedie. In wezen is Manus x Machina een bewerking van Encyclopedie kom tot leven. De galerij op de eerste verdieping onderzoekt borduurwerk, verenwerk en kunstbloemen, terwijl de galerij op de begane grond plooikantwerk en leerwerk onderzoekt.

Scroll door om een ​​selectie van de jurken te zien die te zien zijn, maar de foto's doen het echt geen recht. We raden je ten zeerste aan om het persoonlijk te zien. De "Manus x Machina: Mode in een tijdperk van technologie" is geopend van 5 mei tot 14 augustus in de Robert Lehman-vleugel van Het Metropolitan Museum of Art.