'Little Voice'-ster Brittany O'Grady staat op het punt vast te zitten in je hoofd

Er zijn maar weinig mensen die mij, een entertainmentjournalist, tijdens een interview kunnen vertellen dat het ze veel over het geluk van mensen” en laat het meer klinken als een oprechte bekentenis dan als een PR-vervaardigd vangst. Brittany O'Grady is een van die mensen.

Als de ster van de nieuwste originele serie van Apple TV+, Kleine Stem, O'Grady speelt Bess King, een aspirant-singer-songwriter die in N.Y.C. woont. De show is losjes gebaseerd op de vroege dagen van de eigen carrière van uitvoerend producent Sara Bareilles, en beschikt over een creatief team dat ook Bareilles' Serveerster mede-samenzweerder Jessie Nelson en uitvoerend producent J.J. Abrams (mede-maker van het baanbrekende "young-in-N.Y.C."-drama Geluk).

Er is één descriptor die in bijna elke recensie van Kleine Stem: "oprecht." Maar houd de oogrol vast - serieus kan leuk zijn, vooral als het mensen begeleidt originele liedjes en de strijd om je rekeningen te betalen terwijl je in een van de duurste steden in. woont de wereld. Gezien het voor de hand liggende

Net als haar tegenhanger op het scherm, navigeert O'Grady, 24, een industrie die haar niet altijd hartelijk heeft verwelkomd. "Mensen zullen brutaal eerlijk zijn op een manier die naar mijn mening onnodig of onontwikkeld is," vertelt ze me aan de telefoon, "maar het is alsof, verdomme, dat is wat je echt denkt over hoe ik eruitzie, of mijn lichaam.” O'Grady is opgegroeid in het bedrijf en is klaar om omgaan met de negativiteit: "Ik denk dat het belangrijk is om te onthouden dat één persoon niet kan beslissen wat je waard bent in vijf minuten."

De inwoner van Arlington, Va. heeft het tot haar missie gemaakt om haar eigen (niet zo kleine) stem te gebruiken om voor verandering te vechten. "Ik heb ervaringen gehad waarbij ik niet werd gerespecteerd of eerlijk werd behandeld vanwege mijn achtergrond of mijn etniciteit", zegt O'Grady, wiens moeder zwart is en vader blank. "En dat is iets dat echt pijnlijk kan zijn." Maar het is meer dan alleen persoonlijk voor O'Grady. "Ik wil nooit dat iemand gewond raakt en ik kan niet gewoon toekijken hoe mensen als stront worden behandeld", vertelt ze me. Hoewel dat sentiment misschien een goed idee lijkt, wordt het steeds duidelijker, in een staat van "alle levens doen ertoe" proclamaties en een wijdverbreide weigering om maskers te dragen, dat niet iedereen er zo over denkt - of tenminste niet iedereen kan maak er een back-up van.

O'Grady doet haar deel, zelfs als het alleen maar iets hoopvols en vermakelijks creëert dat de wereld weerspiegelt die we live in (een NYC bestaande uit meer dan alleen blanke vrouwen met Louboutin-gevulde kasten en staande brunchdates?? *Naar adem snakken*). Kleine Stem is een rustgevende balsem voor een jaar die voelde (en blijft voelen) als de meest demoraliserende grap. En O'Grady, die een trouwe schare fans heeft opgebouwd in Lee Daniels's Ster, is de getalenteerde en (OK, ik bijt) ernstig heldin die we nu kunnen gebruiken.

Lees verder terwijl de actrice annex zangeres vertelt over haar nieuwe show, haar ervaringen in Hollywood en een verontschuldigende Tweeling zijn.

Ik ben meestal in Atlanta, Georgia, en ik kwam [naar Va.] om mijn familie te zien. We logeren bij mijn ouders, en mijn oudere zus, en mijn familie, en brengen gewoon quality time met hen door, omdat ik er meestal niet toe kom als ik aan het werk ben. Dus het is eigenlijk best wel leuk geweest.

Dat wilde ik je vragen. Ben jij iemand die gedijt in constante beweging en drukte, of voelt dit als een noodzakelijke, geforceerde pauze?

Ik ben zeker iemand die graag het gevoel heeft dat ik iets productiefs aan het doen ben, maar ik ben ook een groot fan van pauzes kunnen nemen en jezelf kunnen herstellen. En ik denk dat dat iets is dat super belangrijk is dat ik leer naarmate ik ouder word, hoe ik mezelf toesta dat te doen.. Omdat je als actrice non-stop aan het werk bent, en dan stopt het ineens, en dan kan het moeilijk zijn om je aan te passen. Dus toen iedereen in de wereld in hetzelfde schuitje zat, voelde ik me een beetje minder alleen, en ik had het gevoel [alsof ik] de realiteit en de tijd zeker een beetje beter omarmde.

Je hebt je platform gebruikt om je uit te spreken tegen raciaal onrecht, zelfs voordat de dood van George Floyd de protesten en alles op ons huidige moment motiveerde. Wat inspireerde je om je stem te gebruiken?

Ik denk dat ik sinds ik een jong meisje was altijd heb gevoeld en geleerd dat het belangrijk is om je leeftijdsgenoten met respect en liefde te behandelen. Al mijn vrienden hebben verschillende religies, verschillende etnische achtergronden, en ze komen uit verschillende culturen, spreken anders talen, en omdat ik een biraciaal meisje ben - mijn moeder is Afro-Amerikaans en mijn vader is blank - denk ik, ik als een minderheid, ik denk ook dat het belangrijk.

Ik heb soms het gevoel dat ik, door de manier waarop ik eruitzie, anders wordt behandeld dan mijn [zwarte] leeftijdsgenoten. En dan word ik soms anders behandeld dan mijn blanke leeftijdsgenoten. Ik denk gewoon dat het belangrijk is om gemeenschappelijk respect voor iedereen te hebben. En iedereen verdient het om zich geliefd en gesterkt te voelen om te zijn wie ze zijn. Mijn moeder is iemand die altijd in actie kwam. Ze raakte betrokken en wist altijd wat er aan de hand was. Ze was een tv-reporter. Mijn grootvader was de eerste zwarte man in de SBA, de Small Business Administration in het zuiden, in New Orleans.

Dus ik denk dat het een beetje in de bloedlijn zit waar we altijd openhartig zijn geweest en hebben geprobeerd dingen beter te maken voor de gemeenschap, of een groep mensen. Ik heb mensen van wie ik hou gediscrimineerd zien worden. Ik heb ervaringen gehad waarbij ik niet werd gerespecteerd of eerlijk werd behandeld vanwege mijn achtergrond of mijn etniciteit. En dat is iets dat echt pijnlijk kan zijn. En ik denk niet dat mensen dat moeten meemaken. Ik wil nooit dat iemand gewond raakt en ik kan niet toekijken hoe mensen als stront worden behandeld. Dat is iets dat heel belangrijk voor me is.

Ik heb je interview gezien met Waar is de buzz?  waar u onlangs werd gesproken over uw 'lichte huidvoorrecht'. Hoe is dat, denk je, een belangrijk onderdeel van Black Lives Matter-activisme, maar ook in relatie tot Hollywood en representatie?

En ik denk dat nu, naarmate we verder komen, mensen die voor rollen casten, meestal gaan voor... een Afro-Amerikaans persoon, of een zwarte persoon, die [Europese kenmerken heeft waarvan zij denken dat ze meer zijn aantrekkelijk]. En ik denk dat veel vrouwen met een donkere huidskleur in onze branche zich genegeerd hebben gevoeld, zich over het hoofd hebben gezien, hebben gevoeld dat hun schoonheid niet wordt gewaardeerd of goed wordt weergegeven, en meestal alleen wordt weergegeven door een lichtere huid Dames.

Lupita Nyong'o, Viola Davis, Regina King, of een van mijn goede vrienden, Ryan Destiny … Er zijn zoveel actrices die plaveien de weg voor zoveel jonge donkere vrouwen, niet alleen in de industrie, maar ook voor jonge vrouwen met een donkere huid die meer vertegenwoordiging nodig hebben. En Hollywood heeft de leiding over veel vertegenwoordiging over de hele wereld. Dus ik denk dat het belangrijk is om te erkennen dat mensen in een racistische geschiedenis helaas altijd aangetrokken werden door mensen die er meer Europees uitzagen. En ik denk dat dat iets is dat hopelijk gaat veranderen. En dat is iets dat moet worden erkend en aangepakt.

Schakelen, hoe is dit allemaal begonnen? Hoe kwam je in dit vak en wist je altijd al dat je zangeres en actrice wilde worden?

Toen ik klein was, plaatsten mijn vader en moeder me in printwerk en reclamespots in het DC-gebied. En ik begon met professioneel theater te doen toen ik een kind was, en deed audities op Broadway. En ik denk dat het pas was toen ik een tiener was en meer onafhankelijk begon te denken, en echt de... De kern van wie ik ben en mijn individualiteit, was toen ik echt besloot, oké, ik denk dat dit iets is dat ik echt wil doen. Niet alleen iets waar ik op heel jonge leeftijd mee in aanraking kwam.

ik ben een Serveerster fan. Ik heb het gevoel dat ik te laat bij de trein was, omdat ik er lang over doe om dingen te begrijpen. Dus ik hoorde van Serveerster en het was pas vorig jaar dat ik naar de soundtrack begon te luisteren, en [ik dacht]: "Wauw, deze muziek is zo mooi." En drie maanden later kreeg ik een auditie voor [Kleine Stem]. Ik dacht: "Oh, dat is grappig." Dat is daar nogal toevallig. Dat vond ik echt cool.

Ik was zo opgewonden om met Sara Bareilles en [regisseur en uitvoerend producent] Jessie Nelson te werken. Ik ontmoette Jessie Nelson voor het eerst, persoonlijk, en we lijken gewoon zo op elkaar. We houden allebei van dezelfde dingen, we voelen allebei hetzelfde, we geven allebei veel om dingen. En ik denk dat dat op een heel diep niveau resoneert met mensen. En we zijn allebei op dezelfde dag jarig. We houden allebei van astrologie. Dat betekende veel voor ons. Dus dat was echt gaaf. En toen Sara, ik had Sara ontmoet direct nadat ik Jessie had ontmoet, en ze was gewoon zo aardig, zo nuchter. Ik zou zeggen dat ze ongelooflijk gefocust en briljant is in wat ze doet, en het is zo bewonderenswaardig. Ik voelde me echt heel erg gezegend en heb zoveel van haar geleerd.

Ik voelde me eigenlijk meer op mijn gemak bij haar daar, want als ze me meer advies kon geven of ze me meer perspectief kon geven, zou ik dat voor haar kunnen doen en het goed kunnen weergeven. Dus ik had het gevoel dat ik altijd in goede handen was als ze in de buurt was en dat ik het goed kon.

Iets waarvan ik dacht dat het heel interessant was aan de show, is dat als je films en tv ziet over mensen die in de showbusiness willen, ze meestal op deze snelle weg naar de A-lijst zijn - Kleine Stem doet dat niet. Als acteur en zanger zelf, voelt de weergave van de show nauwkeuriger en trouw aan hoe het bedrijf er eigenlijk uitziet?

Ja, ik denk het. Ik denk dat [de show] dit echt op een zeer rauwe, pijnlijke, grappige, vertederende manier weergeeft. En ik denk dat dat iets is dat super spannend is, want het is echt zo. Je zult momenten hebben waarop je jezelf gewoon voor schut zet. Ik heb mezelf in verlegenheid gebracht in het bijzijn van castingdirecteuren. Ik schaamde me op de set. Mensen zullen brutaal eerlijk zijn op een manier die naar mijn mening onnodig of onontwikkeld is, maar het is als, verdomme, dat is wat je echt denkt over hoe ik eruitzie, of mijn lichaam. Ik denk dat het belangrijk is om te onthouden dat één persoon niet in vijf minuten kan beslissen wat je waard bent.

Ik denk dat Bess erg onhandig is. Ik ben een super onhandig persoon. En ik denk dat Bess niet echt iemand is die voor andere mensen wil veranderen. Ze wil het trouw aan zichzelf doen. En ik denk dat ik iemand ben die echt probeert trouw te zijn aan mezelf. En ik denk dat Bess zich verantwoordelijk voelt voor veel mensen, en veel om andere mensen geeft. En ik denk dat dat ook iets is dat door mijn aderen stroomt. Ik ben iemand die echt om me geeft en ervoor wil zorgen dat ik de dingen zo goed mogelijk doe en mensen een goed gevoel geeft terwijl ik het doe. Dus ik denk dat Bess zo is. En ze is een harde werker. Ik vind mezelf ook een heel harde werker.

Zoveel van de show draait om de relatie van Bess met haar familie, en in het bijzonder haar broer. Heeft uw eigen relatie met uw familie bijgedragen aan uw prestaties?

Mijn gezinsdynamiek is anders dan de gezinsdynamiek van Bess, maar ik denk dat deel uitmaken van een gezin en een relatie met hen hebben kan je inspireren, of je misschien inzicht geven in hoe je op familie zult reageren situaties.

Heeft iemand in Hollywood — op Ster, of Kleine Stem, of een ander project waar u bij betrokken bent geweest - fungeerde als een soort mentor in de branche?

Ja. Ik heb een flink aantal mensen als mentor gehad. Weet je, iemand die een grote mentor voor me is, is Michael Michele. Zij was in ER, en ze duikt op in het tweede seizoen van Ster, en we sporten samen, we gaan samen uit eten, en ze is ook een biraciale actrice. Haar moeder is Afro-Amerikaans en haar vader is blank. En dus verbinden we ons ook een beetje met onze identiteit als biraciale vrouwen. Ik denk dat koningin Latifa absoluut iemand is die super aardig was, en iemand die echt om ons gaf op [Ster]. Ze was ook een ongelooflijke mentor, en zo aardig.

Ik denk dat Bess, het personage in de show, en de hele cast een waarheidsgetrouwe weergave is van de wereld om ons heen. En ik vind het een zeer opbeurende show. Ik denk dat het een heel echte show is, en ik denk dat zoveel mensen zich ermee kunnen verbinden. Hopelijk voelen mensen zich minder alleen of voelen ze zich geïnspireerd om na te streven wat ze voelen dat in hun hart is.

Ja absoluut. Ik maak mensen gek met mijn astrologie-dingen, vooral op de set.

O, gaaf. Dat vind ik leuk, want toen ik eigenlijk aan het filmen was Kleine Stem, Ik zou mijn was gaan afgeven en altijd een praatje maken met het meisje voorin. En we spraken voornamelijk over astrologie, en ik vertelde haar dat ik een Tweeling was en ze werd echt bang voor me.

Ze zei: "Oh God, Tweelingen." Ik had zoiets van: "Het spijt me." En dan zou ik weer teruggaan en ze zei: "Wat ben je ook alweer? Een Schorpioen, een Tweeling?" Ik heb zoiets van, "Ik ben een Tweeling."

Het was ofwel onorthodox of Zelf gemaakt. Ik weet niet meer welke. Ik denk dat ik keek Zelf gemaakt laatste. En dat is die over mevrouw C.J. Walker. Ik hou van historische stukken en ik vind het geweldig dat het een moderne draai heeft. Ik hou van Octavia Spencer en ik vond het geweldig om te weten over de eerste vrouwelijke miljonair in de Verenigde Staten.

Ik denk dat waarschijnlijk een van mijn favoriete kledingstukken die ik bezit een paar stoffen Lacausa-overalls is. Ze zijn bruin en ze geven me het gevoel dat ik een muurschildering ga maken of zoiets, maar ik kan niet echt goed schilderen. Het is dus gewoon een esthetiek.

Ik hoorde dat een man blind werd door dit te doen, maar ik zou waarschijnlijk de rest van mijn leven aardappelen eten, want dan zou je het als frietjes kunnen hebben. Ik hou gewoon zo veel van aardappelen.

Of, ik weet dat dit heel flauw is, maar ik hou ook echt van boerenkool. Ik hou echt heel erg van boerenkool omdat ik het gevoel heb dat ik het knapperig kan maken. Als je het in de oven zet en je maakt er een krokante friet van of zo, maar aardappelen zijn zeker mijn favoriet. Mijn excuses voor mijn heen en weer. Dat is mijn dualiteit als een Tweeling [lacht].

Absoluut. Er was er een waar ik 17 jaar oud was en ik kreeg een auditie om een ​​meisje te zijn in een muziekvideo. Als een man die zingt en ze hebben het meisje erin nodig. En ik denk dat de man waarschijnlijk zo'n 15 jaar oud was. Ik weet niet waar hij is of wie hij was, maar zijn hele team was daar en ze zeiden: "dans gewoon rond alsof je in een veld of een tuin." En ik dans gewoon rond in deze lege grote kamer, als een auditieruimte, doe alsof ik bloemen pluk en lach om niets. En ik ben er vrij zeker van dat deze 15-jarige me uitlachte.

Ik voelde me zo beschaamd, het was echt vernederend. Ik heb het gevoel dat dat een moment is waarop je zou ineenkrimpen als je ernaar keek. Het was echt griezelig, en het was super onhandig, en de jongen barstte in me uit. Ik denk dat die wint voor de slechtste auditie die ik ooit heb gehad.

Het enige dat ik zou willen dat mensen over mij weten, is dat ik veel om het geluk van mensen geef. Ik wil dat mensen in deze tijd gelukkig zijn en zich geliefd en verheven voelen. En dat is iets wat ik sterk voel. Ik weet dat dat nogal diep en veel is, maar ik denk dat dat het type persoon is dat ik ben. Ik wil gewoon het beste voor veel mensen. Ik denk dat dat is waar ik nu ben, vooral met alles wat er gaande is.

Ik ben een heel empathisch persoon en voel dingen op een diep niveau. En dat is iets dat ik heb geprobeerd te begrijpen naarmate ik ouder werd. En ik denk dat er veel mensen zijn die empathisch zijn, en ik denk dat gevoelig zijn ook een superkracht is. Het kan tegelijkertijd een gave en een vloek zijn.
Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.
Foto's door Xang Mimi Ho. Styling door Samantha Sutton. Schoonheidsrichting door Kayla Greaves. Productie door Kelly Chiello.