Het moment: Onder de modefotografen die beroemd werden tijdens een opzienbarend tijdperk van het maken van afbeeldingen uit de jaren 70, dat werd gekenmerkt door sterk voyeurisme en soms schokkend gewelddadige onderwerp, blijft Chris von Wangenheim, die in 1981 op 39-jarige leeftijd bij een auto-ongeluk om het leven kwam, toch zeker de minst goede bekend. Guy Bourdin was het onderwerp van een populaire tentoonstelling eerder dit jaar in Somerset House in Londen, en Helmut Newton (voor wie von Wangenheim ooit als assistent werkte) is het onderwerp van talloze boeken.
Maar een nieuw boek dat de korte carrière van von Wangenheim behandelt, genaamd Glans, door Roger en Mauricio Padilha ($ 85; rizzoliusa.com), doet de belangstelling voor zijn werk herleven, dat, in de woorden van de auteurs, "de modieuze onderwereld weerspiegelde die ons vandaag de dag nog steeds fascineert."
En schok ons ook.
Sommige beelden, met hun suggestie van slavernij of seksueel geweld, lokten zelfs in hun tijd kritiek uit op vrouwenhaat, zoals
Tijd tijdschrift opgemerkt in een artikel uit 1977 getiteld “Echt socking it to Women.” In dat artikel reageerde de fotograaf door te zeggen: "Het geweld zit in de cultuur, dus waarom zou het niet in onze foto's zijn?"GERELATEERD: Waarom Whit Stillman's? Metropolitaans Werd een toetssteen voor modeontwerpers
Waarom het een wauw is: Controversieel en uitdagend, de beelden resoneren nog steeds met provocerende ontwerpers en fotografen zoals Tom Ford en Steven Klein, wiens werk voor Alexander Wang-reclamecampagnes vaak wordt gelinkt aan von Wangenheim. Marc Jacobs, een andere fan, is het organiseren van het lanceringsfeest van de modeweek voor het boek. Hoewel het vaak verleidelijk is om van deze foto’s af te wijken, of er met afschuw naar te kijken (ik geef toe dat sommige activeer mijn innerlijke preutse reflex), ze behouden een visuele potentie en politieke incorrectheid die inderdaad een krachtige was hulpmiddel.
Maar welk doel heiligt zijn middelen?
"Chris reageerde op de omgeving om hem heen", zegt Roger Padilha. "Er zijn veel maatschappelijke kwesties uit de jaren '70 die in de fotografie voorkomen, of het nu de... geweld in New York, de vrouwenbeweging of de destigmatisering van pornografie met de uitgave van Diepe keel. Het is een tijdcapsule van wat de cultuur in de jaren ’70 dacht.”
GERELATEERD: Klaar voor #NYFW en een nieuwe golf van collecties van beroemdheden
Krediet: Hoffelijkheid
Gezien de recentere media-aandacht voor controversiële afbeeldingen van vrouwen in de hedendaagse modefotografie (evenals beschuldigingen van lugubere tegen fotograaf Terry Richardson), presenteert het een typische modeparadox dat de grondleggers van een beweging die bekend werd als 'porno chic' opnieuw een moment zouden hebben.
Dit is een vraag die de gebroeders Padilha ook hebben overwogen, daarbij verwijzend naar de huidige opschudding in New York City over desnudas, de op het lichaam geschilderde topless vrouwen die rond Times Square paraderen op zoek naar tips, evenals het fenomeen van online shaming in het tijdperk van sociale media.
GERELATEERD: Stijl boven substantie: een modeoverzicht van het eerste debat van de GOP
"Er is zoveel politiewerk in de samenleving, of het nu in de straten van New York is of in publicaties", zegt Padilha. "Als je iets controversieel zegt op Instagram, moet je je daarvoor verontschuldigen. Als ik hierop terugkijk, toen fotografen konden doen wat ze wilden, toen tijdschriften deze afbeeldingen publiceerden en achter hun artiesten stonden zonder zich te verontschuldigen, is het verfrissend. We zouden vooruitgang moeten boeken, maar deze beelden zijn 40 jaar oud. Als ze vandaag voor het eerst waren gepubliceerd, kun je je dan de hoeveelheid mail en tweets voorstellen waarin wordt gesproken over een vrouw die wordt verscheurd door een hond? Het zou krankzinnig zijn.”
Voorbeeld: een foto die ze deze week online plaatsten van Christie Brinkley met haar been in de greep van de tanden van een Doberman (afgebeeld, hieronder) trok klachten. "Iemand merkte op: 'Ik ben gebeten door een hond en dit is niet grappig of glamoureus'", zegt Roger Padilha. "Er is iets aan die tijd voor mij dat romantisch is, omdat mensen veel artistieke dingen konden doen, zonder angst om gecensureerd of beschaamd te worden."
Hebben ze niet gehoord van Donald Trump?
Krediet: Hoffelijkheid
Kom meer te weten: Als je een hoge tolerantie hebt voor provocatie en extreme naaktheid in naam van de vrijheid van meningsuiting, kun je meer werk van von Wangenheim vinden op de Glans boekensite.
GERELATEERD: Giorgio Armani: "Excess, op en naast de rode loper, is nooit elegant"