Fuller House-ster Andrea Barber - die al sinds de eerste incarnatie van de serie de favoriete Kimmy Gibbler speelt, Volle zaal, die in 1987 in première ging - vertelt over haar geestelijke gezondheidsproblemen en onthult waarom hardlopen uiteindelijk het beste medicijn is gebleken om depressie en angst te bestrijden.
Toen ik over de finish kwam van mijn eerste hele marathon, moest ik huilen. Ik huilde niet om de pijn, niet om alles wat ik had verloren. Ik huilde bij het besef van alles wat ik had gewonnen.
Hardlopen heeft mijn leven veranderd.
Ik heb het grootste deel van mijn leven last gehad van angsten. Ik ervaar seizoensgebonden depressies; een van de ergste afleveringen was tijdens de scheiding van mijn 10-jarig huwelijk.
Ik ben geen onbekende in de diepten van depressies. Ik weet hoe het is om het gevoel te hebben dat je in een diep gat zit en er niet uit kunt kruipen. Ik weet hoe het is om het gevoel te hebben dat je nooit meer vreugde zult voelen. Ik weet hoe het is om je helemaal alleen te voelen, zelfs als je omringd bent door mensen. Ik weet hoe depressie iemands leven en het leven van de mensen om je heen beïnvloedt.
Depressie is een dief. Een dief van geluk. Een dief van hoop. Een dief van een goed geleefd leven.
Het was tijdens deze donkerste momenten - de tijden dat ik niet zo veel was levend zoveel als ik gewoon ademde en op de automatische piloot bestond - terwijl hardlopen het enige was dat me liet voelen in leven.
VIDEO: Volle zaal Sterren onthullen hun favoriete afleveringen - van toen en nu
De uren die ik op de weg doorbracht - nadenkend over mijn leven, luisterend naar het ritmische geluid van mijn schoenen die op de stoep sloegen, de zon op mijn gezicht voelend - werden een vorm van bewegende bemiddeling. Ik begon te ontdekken dat mijn leven weer een doel had.
Er is niet één recept voor depressie. Ik heb geprobeerd en geprofiteerd van medicatie, gesprekstherapie, meditatie, gebed en zelfhulpboeken. AL deze dingen helpen. Maar wat maakte voor mij het grootste verschil? Rennen.
Er is wetenschappelijk bewijs van hoe lichaamsbeweging de hersenen beïnvloedt door endorfine aan te maken, wat op zijn beurt maakt serotonine vrij, een soort chemische stof in uw hersenen die in wezen uw humeur verbetert en u helpt te voelen gelukkiger. Maar ik heb het gevoel dat deze verbinding zelfs dieper gaat dan de wetenschap.
Krediet: met dank aan Andrea Barber
Hardlopen hielp me een innerlijke kracht te vinden waarvan ik niet wist dat ik die bezat. Het leerde me om me meer op mijn gemak te voelen met dingen waar ik me ongemakkelijk bij voel, zoals pijn. Het leerde me hoe te volharden; hoe je vooruit kunt blijven gaan, hoeveel pijn het ook doet. Het liet me het verschil zien tussen bang zijn voor eenzaamheid en het omarmen van eenzaamheid. Het leerde me dat ik de omstandigheden van mijn leven niet altijd kan veranderen, maar ik kan mezelf wel veranderen.
GERELATEERD: Sheryl Crow over de simpele verandering die haar leven veranderde
Mijn positieve reactie op hardlopen kwam voor mij als een verrassing, want ik ben nooit een atletisch persoon geweest. NOOIT. Ik heb nooit gesport toen ik opgroeide. Ik probeerde voor het lacrosse-team voor vrouwen op de universiteit en stopte na de eerste training. Naar de sportschool gaan klonk altijd als een straf. Dus waarom voelde ik me nu, toen ik eind dertig was, zo aangetrokken tot een sport waarbij ik lange tijd vele kilometers moest rennen?
Ik heb het gevoel dat ik eindelijk een reden heb gevonden om te gaan hardlopen zonder competitie, afvallen of winnen. Ik ren voor MIJ. Om mezelf mentaal en emotioneel te verbeteren. En een bonus is dat ik mezelf ook fysiek verbeter.
Hardlopen is het beste wat ik heb gedaan voor mijn geestelijke gezondheid. Therapie is altijd genezend geweest door me te helpen mijn triggers voor angst en depressie te ontdekken en me de tools te geven om ze te bestrijden. Meditatie helpt me om in het huidige moment te blijven en me geen zorgen meer te maken over de toekomst. Antidepressiva hielpen me door me minder te laten voelen - minder verdrietig, minder hopeloos, minder lethargisch. Door hardlopen voel ik me echter MEER. Meer levend. Zelfzekerder. Sterker. Gelukkiger. Endorfine is echt een krachtige, natuurlijke drug.
Krediet: met dank aan Andrea Barber
Ik kwam over de finish van mijn eerste 26.2 en huilde; niet voor alles wat ik had verloren, maar als erkenning voor alles wat ik had gewonnen. Een gevoel van eigenwaarde. Kracht. Perspectief. Zelfliefde. Blijheid.
Ze zeggen dat je jezelf verliest in de dingen waar je van houdt. Soms kom je jezelf ook tegen.