Heidi Gardner

De SNL castlid, die deze maand terugkeert voor haar vijfde seizoen, over carrière-draaipunten, lingeriefeesten bijwonen met haar moeder in de jaren '80, en wat de toekomst biedt.

Door Carrie Wittmer

04 okt 2021 @ 09:00 uur

Een castlid worden in de meest populaire en langlopende sketchcomedy-serie op netwerktelevisie was nooit precies onderdeel van Heidi Gardner's plan.

Voordat Gardner bij de Amerikaanse comedy-instelling kwam, is dat: Zaterdagavond Live, werkte ze negen jaar als haarstylist in Los Angeles. Op een gegeven moment realiseerde ze zich: ze was niet creatief geïnspireerd door het knippen van haar zoals andere stylisten, die als doel hadden hun eigen salons te openen. Dus begon Gardner in 2010 improvisatielessen te volgen in het theater The Groundlings, bekend van alums als Melissa McCarthy, Kristen Wiig, en Jennifer Coolidge.

Gardner grapt dat ze precies op het juiste moment in Groundlings terechtkwam. De inwoner van Missouri heeft zich zes maanden eerder aangemeld voor lessen

click fraud protection
bruidsmeisjes kwam uit in 2011. De film maakte van McCarthy een ster (het gaf ook een vliegende start voor Wiigs filmcarrière) en Groundlings werd plotseling een hotspot voor beginnende komieken en acteurs. Maar Gardner alleen maar wist de eindeloze wachtlijst te verslaan. Na een aantal jaren bij de Groundlings, kon Gardner het zich veroorloven haar baan als haarstylist op te zeggen om zich fulltime op improvisatie te concentreren. Het zou zeven jaar van Groundlings duren voordat ze werd gecast SNL anno 2017. Het komende 47e seizoen wordt haar vijfde.

Gardner is nuchter, charmant en, zoals een opa waarschijnlijk zou zeggen, een rel. Praten met de 38-jarige voelt als een inhaalslag met een vriend die je al een paar jaar niet hebt gezien - gemakkelijk en geruststellend. Met andere woorden, ze is een echte Midwester. Als we Gardner met haar vergelijken SNL voorgangers, Molly Shannon ontmoet Gilda Radner klinkt ongeveer goed.

Als ik aankom op de set van haar fotoshoot voor dit interview, dat vroeg begint, kijkt ze door beelden op een monitor. Gardner maakt foto's van degene die ze leuk vindt op haar telefoon. "Ik vind het leuk om het gevoel te hebben dat ik uit een andere tijd kom", zegt ze nadat ze een foto van zichzelf heeft gemaakt in een lange jurk met een Victoriaanse esthetiek uit de jaren 70.

Hoewel ze van stijlen uit het verleden houdt, speelt Gardners komedie zich af in het heden - ze verwijst naar films, dingen en mensen die specifiek zijn voor millennials, en brengt overdreven emotie in elk van haar rollen. Haar personages op SNL - zoals Bailey Gismert, het tienermeisje dat films beoordeelt, en "de vriendin van elke bokser" - zijn schandalig en toch ongelooflijk vertrouwd; parodieën op mensen die millennials waarschijnlijk kennen in het echte leven (of, waarschijnlijker, online). Maar als je haar langer dan een paar minuten spreekt, begint haar fascinatie voor het verleden logisch te worden.

In stijl sprak met de SNL ster over de inspiratie voor haar personages - inclusief lingeriefeesten die ze in de jaren '80 met haar moeder bijwoonde - haar favoriete films, verliefdheden van beroemdheden en meer.

Ik ben opgewonden. Het voelt als terug naar school gaan. We hebben een enorm lange zomervakantie omdat het eigenlijk mei tot oktober is. En ook al wil je er weer mee aan de slag, het is alsof je terug naar school bent, alsof je iedereen weer ziet. En het is eng.

Dit is je vijfde seizoen van de show. Dat is een grote mijlpaal. Is dat spannend voor je? Ik kan niet geloven dat het zo lang geleden is, eerlijk gezegd.

Weet ik. Ik kan het ook niet geloven. Ik denk dat tijdens mijn tijd bij SNL, de enige persoon die de show heeft verlaten was Leslie [Jones], dus het voelt erg... Het is moeilijk om de tijd te bepalen, want je denkt: "Nou, er is nooit een grote opschudding geweest in de show of een verandering in cast." Dus voor mij voel ik me nog steeds erg nieuw omdat iedereen met wie ik binnenkwam nog steeds de senioren. In mijn hoofd heb ik zoiets van, "oh, ik ben nog steeds het nieuwe kind."

Jij begon SNL tijdens de regering-Trump. Heb je een andere energie gevoeld?, vooral vorig jaar nadat Biden de verkiezingen won?

Zeker. Ik had het gevoel dat onze koude openingen eerder erg op Trump gericht waren. Elke week deed Trump iets om een ​​hele verkoudheid over hem te verdienen, en ik heb het gevoel dat de regering sinds Biden het overnam een ​​stuk rustiger is geworden. En het was vorig seizoen interessant, de kou begon, ze waren nog steeds politiek scheef, maar het was niet zo van, "dit is de president vijf minuten praten." Eigenlijk waren er veel meer cold-opens waarin de hele cast gewoon grappig speelde kiezers. Soms waren we onszelf. Het opende zeker verschillende [manieren] om de show te starten.

Het is raar, toen het seizoen vorig jaar eindigde, dacht ik heel erg: "waarom is het voorbij? Rechtsaf nu? Ik heb nog ideeën. Ik zou nog steeds door kunnen gaan." Maar zoals een maand in de zomervakantie, realiseer je je, "nee, ik heb deze tijd nodig om op te laden, mezelf opnieuw te inspireren, te kalibreren."

Ik schrijf altijd aantekeningen in mijn telefoon en schetsen [over] mensen die ik zie. Het is dus raar. Ik moet mezelf soms uitdagen om niet overprikkeld te raken en de schets te schrijven waar ik meteen aan denk, want ik denk: "Heidi, het is juni. Vier maanden lang is er geen show meer. Loop niet zo op de zaken vooruit." Maar tegelijkertijd is het als schrijver goed om ook gewoon aan de slag te gaan als je geïnspireerd bent.

Ik schrijf ook ideeën in de Notes-app. Dan kijk ik er opnieuw naar, en ik denk: "Wat was dat in vredesnaam?"

Weet ik. Ik heb mijn Notes-app eerder hardop gelezen bij comedyshows omdat ik dacht: "Dit is een pure psychopaat, alsof dit de mijmeringen zijn van de psychopaat." Als iemand deze telefoon net zou vinden, denk ik niet dat ze "schetskomiek" zouden denken. moordenaar."

Als ik terugkijk op wat ik in de show heb gedaan, zijn het overdreven emotionele vrouwen of tieners die er doorheen gaan. Ik speel graag een scala aan emoties. In mijn eigen leven, denk ik dat ik altijd een beetje een people pleaser ben geweest. Misschien was de wereld om me heen een beetje chaotisch, dus ik moest mijn hoofd koel houden. En dus hou ik er echt van om personages te spelen die er niets om geven en gewoon in het openbaar los gaan zonder schaamte, zoals huilen, schreeuwen, met hun ogen rollen.

Ik zal gewoon iemand iets horen zeggen, of het nu iemand is die gewoon langskomt, of als ik naar een show of realityshow kijk, het is alsof één zin voor mij zoveel over een persoon kan aangeven. Ook wat ze dragen. En dan ga ik daar gewoon vandaan.

Ik hou van schrijven. Ik ben niet per se een grappenschrijver, maar ik denk dat ik veel komedie kan vinden in de mensheid, in een persoon, en dus probeer ik gewoon, zoals ik ben, schrijven, bewonen wie die persoon was die ik net zag was en zijn als, "OK, wat is hun standpunt?" Daar komt mijn komedie vandaan.

Ten volle. Je weet het niet als je klein bent, maar ik kijk terug en ik denk dat iedereen om me heen, inclusief mijn ouders, karakters waren. Mijn ouders scheidden toen ik zes was, en ze hadden allebei zo'n gezellige levensstijl. Mijn moeder had een vriendengroep die 'Girls Night Out, Let's Have Fun Club' heette. Het waren deze vijf vrouwen, en in plaats van Tupperware-feestjes, zij... zou lingeriefeesten doen waar ze naar [elkaars] huizen zouden komen en een lingerieverkoper zou komen met een rek vol lingerie. En dat was eind jaren 80, toen het nog lange negligés en schoenen van struisvogelveren was. Als mijn moeder me dat weekend had, moest ik naar het lingeriefeestje. Dus ik zou daar zitten. Dat klinkt vernederend. Dat zou ik niet willen zien. [Maar] dat was het model van mijn leven.

Mijn moeder kookte niet. Ze weigerde te koken, maar ze moest haar kinderen te eten geven, dus nam ze mijn broer Justin en ik om 17.00 uur mee naar happy hours in verschillende bars. Dus we aten oesters toen we zes waren. Ze was een reisagent, dus ze kreeg commissies bij hotels voor hun diner, dus nam ze ons mee naar een plek die de Peppercorn Duck Club heette. En dus toen ik zes jaar oud was - en we hadden helemaal geen geld - dacht ik: "Ik neem de eend." Ik kijk terug en ik ben zoals, hoewel het een gekke, chaotische opvoeding zou kunnen zijn, ben ik echt dankbaar omdat het [me] zoveel heeft gebracht karakters.

Ben jij het soort persoon dat plannen maakt? Heb je een visie voor hoe lang je zou kunnen blijven? SNL, als je wilt gaan filmen?

Ondanks dat [SNL] was niet mijn carrièrepad - omdat ik niet wist dat het zelfs een mogelijkheid was - het is de absolute droom voor mij. Ik hou van sketchcomedy. Ik hou ervan om personages te spelen, dus aan de slag SNL is het ultieme wat ik wil doen en waar ik goed in wil zijn.

Ik zal echter zeggen dat het een show is waar elke week schetsen worden gesneden en personages waar je van houdt worden gesneden, en dat kan veel op de emoties drukken. Je raakt er zeker aan gewend en je wilt nooit dat er iets slechts in de lucht komt. Dat wil niet zeggen dat … ik begon met het schrijven van een scenario omdat ik mijn creativiteit ook op andere manieren naar buiten moest brengen. En dus heb ik dat afgemaakt. Ik probeer dat te verkopen. Ik begin aan mijn volgende script. Dus ik zou zeggen dat ik de film echt wil maken, dat is iets groots dat ik wil doen, maar ik wil ook gedijen op SNL en heb de beste tijd ooit.

Ik bedoel, het is een periodestuk. En met periode bedoel ik, in de jaren '80. Ik weet niet of ik hier ooit iets over zal schrijven... in welke periode we ons nu ook bevinden. Ik ben erg voor throwbacks. Ik vraag me altijd af, realiseren mensen in de jaren '70 en '80 zich terwijl ze in die tijd leefden hoe cool het was?

Oh ik weet het. Het is net de schoonste stijl en het ziet er zo verfijnd uit. Ik ben nu een boek aan het lezen over film in de jaren '70 waarvan ik denk: "Ik wil gewoon met Warren Beatty uitgaan."

Nou, Jack Black is mijn favoriete komiek aller tijden. Toen hij op het toneel verscheen, was hij zo verrassend net als hijzelf. Ik bedoel, ik denk dat hij voor de meeste mensen sloeg met... Oranje land, en het was net als, "Wie is deze gast?" Hij was net als roekeloze overgave. Hij deed gewoon van alles en nog wat. Ik heb het gevoel dat ik iemand ben die gereserveerd kan worden. Maar hij lijkt gewoon zelfverzekerd in elke film die hij doet.

Boogie-avonden is mijn favoriete film. De muziek is perfect, maar het is ook een ensemble met zoveel geweldige acteurs die ook grappig kunnen zijn. Je hebt het drama en de komedie.

Je hebt een onconventionele achtergrond voor een SNL cast lid. De meeste castleden beginnen vrij vroeg in hun carrière, begin twintig, maar jij begon pas rond je dertigste. Was er ooit een tijd dat je fulltime bezig was met het knippen van haar en improviseren, dat je ooit zin had om de improvisatiedroom op te geven?

Nou, ik heb behoorlijk geluk gehad dat ik al heel lang haar deed. Ik had het gevoel dat dat mijn carrière was. Maar ik had absoluut het gevoel dat er iets ontbrak waar ik dacht: "Ik vind het leuk om dit te doen. Ik ben comfortabel. [Maar] ik ben niet gedreven om mijn eigen salon te hebben." Dus ik had zoiets van: "Er is daar iets mis."

Ik was in staat om hogerop te komen [in de Groundlings] totdat ik uiteindelijk bij de Main Company kwam. Ik wil niet zeggen dat dat naadloos is gebeurd. [Improv] was precies wat ik ernaast deed en ik had deze andere carrière [als haarstylist], dus het voelde nooit als: "Oh, ik moet [hairstyling] geven op, want komedie is mijn secundaire ding." Plotseling, toen ik gratis schetsen aan het schrijven was, had ik een hekel aan het feit dat ik betalende klanten had die afspraken. Ik had zoiets van, oh mijn God. Ik moet een gratis schets schrijven en een pruik van $ 70 kopen, en dan denk ik: "Waarom maken ze een afspraak?" Ik kwam nooit op het punt dat ik het comedy-gedoe moest opgeven. Het was als: "Ik moet het haar-ding opgeven omdat komedie mijn hersenen [overneemt]."

Het was eerst Donnie Wahlberg, en toen werd Donnie een te slechte jongen, en toen was het Jordan Knight, en toen richting het einde van New Kids [on the Block], ik had zoiets van, ik vind Joey [McIntyre] leuk, en toen werd het zeker opgevolgd door Luke Perry.

ik herinner me dat ik zag Schreeuw, en dat was de eerste keer dat ik Skeet Ulrich ooit zag. Ik herinner me dat ik de film verliet en tegen mijn beste vriend, Ashley, zei: "Dat is mijn nieuwe verliefdheid op beroemdheden. Dat is degene die ik vanaf nu leuk zal vinden." En ze zei: "OK." En maandag hoorde ik haar op school tegen iemand zeggen dat ze Skeet Ulrich leuk vindt. Ik trok haar opzij en ik dacht: "Hé. We spraken over hoe Skeet Ulrich was mijn verliefd en je zei dat Matthew Lillard was wie je leuk vond?" En ze zei: "Ik denk dat ik zei dat Matthew Lillard grappig was, maar ik dacht dat Skeet Ulrich hot was, dus." En ik zei: "OK. Nou, ik weet niet of ik nog wel vrienden wil zijn."

Het is raar. Niet echt meer, maar toen kranten meer een ding waren, las ik graag mijn horoscoop. Of toen ik aan het lezen was like YM of Zeventien tijdschrift.

Ik denk dat het de Emmy's waren na mijn eerste seizoen van SNL. Het was gek. Ik bedoel, je erop voorbereiden was alsof... het enige waarmee ik het ooit zou kunnen vergelijken, was het bal. Het voelde als een bal op steroïden. Het was wel zoet. Ik had een styliste om de look voor mij te bepalen, maar zij was in New York. En toen kwam een ​​van mijn beste vrienden, Amanda, die ook erg van mode houdt, met me mee naar het hotel waar we ons allemaal aan het klaarmaken waren. Dus een van mijn beste vrienden hielp me met aankleden en het was weer een soort bal.

Ik heb dit vintage sweatshirt, het heeft de logo van de studio Touchstone Pictures. Het is zo goed. En ik zal je ook vertellen, het is als lokaas voor een man van middelbare leeftijd of een half jaar oude man. Elke keer als ik het draag, is er een bepaald type man dat... Het is niet alsof hij op mij slaat, hij slaat op mijn shirt. Ik kan het van mijlenver zien als ik dat sweatshirt draag. Ik heb zoiets van, "dit is de meeste aandacht die ik van mannen zal krijgen." 

Het oude tv-programma Dallas. Het begon voordat ik werd geboren, en toen het zover was, was ik er gewoon te klein voor. Maar tijdens de pandemie zijn mijn man en ik ermee begonnen, want zoals ik al zei, mijn [scenario] is van die tijd en ik wil echt geïnspireerd worden en ondergedompeld worden in een wereld. Het is 14 seizoenen lang, en het is terug toen de seizoenen van shows ongeveer 30 afleveringen waren.

We hebben die show ge-binged 100 voet golf. Het is op HBO Max en het gaat over deze surfers die op zoek zijn naar de ultieme golf. Deze man, Garret [McNamara], vindt deze enorme golven in Nazaré, Portugal.

Ik denk dat de grootste golf die iemand ooit heeft gedaan op dit punt 78 voet of ongeveer 86 is. En ook de manier waarop ze een golf meten is echt surfy in zijn logica omdat... Ik bedoel, er is geen manier om een ​​golf echt te meten omdat het maar zo lang duurt en ze praten hierover in de show. Je ziet een foto van een kerel in de golf en hier is de surfer, en dan zijn ze zo, dan nemen we gewoon de hoogte van de surfer, wat is als 5'10 of zoiets, maar dan is hij gehurkt op een surfplank, dus het is alsof je 5 voet geeft of neemt, en dan tellen we dat gewoon op tot de top van de Golf. Het is dus niet nauwkeurig, maar de show is opwindend omdat deze jongens... Ik bedoel, ik wil niet zeggen dat het een doodswens is, maar het is gek om op een golf van bijna 30 voet te gaan. Zoveel water om je heen en je geselen...

Ik had misschien een lesje genomen tot ik de show zag. Maar als ze praten over wegvagen van een normale golf en ze doen een POV van onderwater en water dat rondscharrelt, en je weet niet waar je bent, dacht ik: "oh ja, ik doe het niet. Nooit."

Foto's door Elena Mudd, bijgestaan ​​door Grace Mallett. Stijl door Samantha Sutton. Haarstyling door Matthew Monzon met Oribe bij TMG-LA.com. Make-up door Cassandra Garcia. Beauty Direction van Kayla Greaves. Creatieve regie en productie door Kelly Chiello.