Modeweek Milaan, de thuisbasis van luxe luxelabels en al meer dan een halve eeuw het hart van Italiaanse elegantie, begon woensdag met cyborgs en babydraken, Las Vegas-oriëntatiepunten weergegeven in pailletten, en een paar modellen waarvan de lichamen waren geverfd als paaseieren - blauw, geel, groen, paars en oranje.
Krediet: Estrop/Getty Images
Het was geen gunstig begin, als je je zorgen maakt over goede smaak, maar de ontwerpers van Gucci, nr. 21, en Moschino maken zich nauwelijks zorgen over die oude kastanje. De Italiaanse mode van vandaag is gericht op imago, provocatie en langdradige, bloemrijke manifesten die een diepgewortelde obsessie van het oppervlakkige met een patina van quasi-intellectuele gobbledygook (niet te diep krabben, Alsjeblieft). "De subjectiviteiten die Gucci's pluriverse beweging op dit gebied belichamen", is bijvoorbeeld een vers dat ontroert nergens snel, hoewel het uit een verhandeling van Alessandro Michele komt die bij zijn nieuwste collectie, genaamd "Cyborg."
GERELATEERD: Een Gucci-model droeg haar eigen afgehakte hoofd op de landingsbaan
VIDEO: Milan Fashion Week - Gucci presenteert herfst-/wintercollectie
Dat Michele de industrie heeft hervormd met zijn zeer decoratieve en gevestigde ontwerpen, staat buiten kijf. Gucci staat opnieuw bovenaan, en Michele's collecties - eigenzinnig, referentieel, zuinig, surrealistisch en poëtisch – zijn uitvoerig geënsceneerde spektakels van het oppervlakkige, zowel wonderbaarlijk boeiend als frustrerend voor ontleden. Ik vermoed dat bijna niemand die woensdag aanwezig was bij Michele's show wist wat ze moesten denken van de setting en sci-fi-theater, voorbij een perfect bewonderenswaardig fanboy-moment dat de ontwerper misschien uitdrukte in de richting van de magie van Hollywood-special Effecten. (Niet voor niets was het Paramount-logo prominent aanwezig in zijn herfstontwerpen.)
Krediet: Catwalking/Getty Images
In sommige opzichten was dit Michele's meest uitgebreide productie tot nu toe. De uitnodigingen, die gasten strikt moesten dragen terwijl ze eraan werden herinnerd om aan te komen stipt waren kleine oranje dozen (bommen?) met een digitale aftelklok, getimed naar het begin van de laten zien. En de volledig gefabriceerde set was een kruising tussen een operatiekamer met operatietafels en de steriele wachtkamer van een luchtvaartterminal, met rij na rij gevormde stoelen. Er was een echt gevoel van anticipatie in de kamer terwijl de minuten en seconden verstreken, de klokken tikten naar nul, op welk punt ze…. piepte.
Piep. Piep. Piep.
Met die kleine teleurstelling uit de weg, begon de show. De verwaandheid was van een laboratorium waar creativiteit allerlei Dr. Moreau-monsters voortbrengt, te beginnen met: een blond model met een buste van haar eigen onthoofde hoofd. Later waren er modellen met plastic vertolkingen van een babydraak, een hagedis en een slang, en een laatste model dat verscheen met een derde oog op haar voorhoofd. Hoewel amusant, waren deze make-upeffecten zo minuscuul te midden van de grootsheid van Michele's podium dat ze de punch van een Jurassic Park-dinosaurus of een Khalesi-waardig niveau van verbazing misten. De kleding eigende zich ondertussen culturen toe met zo'n overgave en overdaad dat bijna niemand beledigd kon zijn, behalve misschien National Geographic. Er waren tulbanden, een pagodehoed, Mongoolse jassen en honkballogo's (nogmaals een herinnering, hoe ver Miguel Adrover was zijn tijd vooruit), en natuurlijk nog veel meer geweldige jurken en gekke breisels uit de vruchtbare fabriek van Michel.
Krediet: Venturelli
Alessandro Dell'Acqua's nieuwste show voor nummer 21 was strak gestructureerd rond de koperen mars van een majorette, wat hem voldoende excuses gaf om zo ongeveer alles in zilveren kralen en pailletten te trimmen. Hoe de geest naar de neonstrip van Las Vegas sprong voor flitsende vesten en jurken, is misschien een vraag die het beste onbeantwoord kan blijven, maar de resultaten kwamen perfect op het juiste moment op dit moment.
Krediet: FILIPPO MONTEPORTE/Getty Images
Vreemd om dat te zeggen Jeremy Scott, van alle mensen, leek een beetje terughoudend in zijn nieuwste Moschino-collectie, met veel modellen in prim Jackie O-pakken en pillendooshoeden. Bij sommigen werd hun hele lichaam geverfd om overeen te komen met de pastelkleuren van Easter Eggs, wat me deed denken aan het soort vrouwelijke dominante alien races die ooit verschenen in afleveringen van Star Trek, waar de belangrijkste verschillen tussen planetaire bewoners de kleur van hun huid. Scott hernam ook zijn snoeppapiertjes, medische verpakkingen en mueslidoosafdrukken voor meer komische jurken en accessoires, nu met een popart-collagevibe. Er is hier veel dat een geleerde zou kunnen zeggen over het onderwerp commercie en verpakking, maar ik ben bang dat het voor het verkeerde publiek zou zijn.