Het team USA broers en zussen gaan naar de Olympische Spelen in Tokio

Nu de openingsceremonie voor Tokyo 2021 steeds dichterbij komt, zijn alle ogen gericht op de sterren van de Spelen: de Olympiërs, vooral de grootste opkomende celebs van de Olympische Spelen van dit jaar. Hoewel de meeste families uit de VS helaas niet persoonlijk aanwezig kunnen zijn om hun Olympiërs te zien vanwege COVID-beperkingen in Japan, ze zullen ze van ver kunnen toejuichen in een resort in Orlando, Florida. En een aantal behoorlijk indrukwekkende families zullen wortel schieten twee Team USA-atleten die genoeg uitblonken in dezelfde sport om de Olympische Spelen te halen (het is duidelijk dat iets in hun genenpool heel goed ging).

Van de zusjes Kristie en Sam Mewis uit Massachusetts die geschiedenis schrijven als de eerste zussen die samenwerken in het Amerikaanse Olympisch voetbalteam voor vrouwen tot Jessica en Nelly Korda, die als afzonderlijke leden van het Team USA-golfteam zal worden geplaatst, zijn de Olympische Spelen een familieaangelegenheid voor een paar gelukkige broers en zussen.

Hier zijn de 14 broers en zussen van Team USA die naar Tokio gaan, en wat ze te zeggen hebben over het concurreren met (of tegen) hun ingebouwde BFF.

Nelly Korda, 22, begon in de eerste plaats met golfen vanwege grote zus Jessica Korda, 28. Nu gaan ze allebei naar de Olympische Spelen in Tokio en zullen ze het technisch tegen elkaar opnemen. Maar ze willen dat je weet dat het niet zo is. "Mensen vinden het leuk om ons de hele tijd tegen elkaar op te zetten om te zien of ze een rivaliteit kunnen veroorzaken of zoiets. Maar we blijven iedereen teleurstellen", zei Jessica in een interview met Golf samenvatting. En gelukkig voor hun familie en vrienden die kijken, hebben ze dezelfde starttijden in Tokio.

Leuke weetjes: hun ouders zijn tennissterren Petr en Regina Korda, en hun jongere broer Sebastian Korda is ook een professionele tennisser. Ze zijn ook niet de eersten in de familie die de Olympische Spelen halen. Moeder Regina Korda nam al deel aan de Olympische Spelen van 1988 voor haar geboorteland Tsjechoslowakije. Praten over een superster fam. "We zijn er allemaal voor elkaar, ook al is het simpel: 'Wat er ook gebeurt, ik ben altijd trots op je'," zei Jessica.

De gebroeders Leverett uit Georgia zijn vanaf hun lagere schooltijd ondergedompeld in de schietsport. Jack, 21, en Henry, 20, hebben samen met hun jongere zus Abbie, 18, hun vader vanaf jonge leeftijd als coach gehad.

Met slechts een jaar verschil zaten ze allebei in het Pistol-team van de Ohio State University, voordat ze zich kwalificeerden voor het Olympische team. "Het had voor ons allebei niet beter kunnen uitpakken. Om te concurreren en elkaar te steunen in Tokio, nou, dat is een ervaring op zich," vertelde Jack aan VS schieten. Ze hebben altijd vlak achter elkaar gestaan, bij elke stap. "Het is mijn eerste keer in Japan en op de Spelen, dus om mijn beste vriend daar bij me te hebben, is echt geruststellend, vooral wanneer de competitie en chaos begint", voegde Henry eraan toe.

Kristie en Mewis zijn extra gepompt om Olympische geschiedenis te schrijven in het Amerikaanse damesvoetbalteam, vooral omdat ze allebei bijna het team niet haalden. Sam, 28, zat in het 2019 World Cup-winnende U.S. Women's National Team en ging als plaatsvervanger naar de Olympische Spelen van 2016, zonder de kans te krijgen om te spelen. Kristie, 30, trad recentelijk toe tot het U.S. Women's National Team nadat ze voor de Houston Dash had gespeeld en een bijna carrièrebeëindigende ACL-scheur had doorgemaakt die haar motiveerde om het nationale team te maken.

Ze geven toe dat er een beetje rivaliteit tussen broers en zussen was, vooral als het om voetbal ging. "We waren gewoon elkaars tegenpolen," vertelde Kristie Mensen. "Het is zo grappig dat we nu beste vrienden zijn omdat we elkaar letterlijk haatten toen we opgroeiden. Maar tegelijkertijd waren we een soort geheime beste vrienden, omdat we letterlijk alles samen met voetbal deden."

Erachter komen dat ze samen naar de Olympische Spelen zouden gaan, was echter iets monumentaals speciaals voor hun familie. "We hebben onze ouders meteen gefacetimed om het ze te vertellen, en dat was gewoon een heel speciaal moment voor ons alle vier om samen aan de telefoon te zijn en het te vieren," zei Sam.

Dit zijn niet de eerste Olympische Spelen voor Erik en Kawika Shoji. De broers namen in 2016 deel aan het volleybalteam in Rio en zijn verheugd om terug te keren. Kawika, 33, en Erik, 31, oorspronkelijk afkomstig uit Hawaii, zijn vrijwel altijd volleybalteamgenoten geweest, in de leeftijd van 9 en 7. Hun vader, Dave Shoji, coachte al 42 jaar vrouwenvolleybal aan de Universiteit van Hawaï, dus ze hebben veel geoefend op het veld.

"Eigenlijk zijn we opgegroeid in de sportschool en hebben we pas op jonge leeftijd een passie en liefde voor het spel ontwikkeld", zei Erik in een team USA interview. "Absoluut gewoon in de sportschool zijn en omringd door geweldige spelers en vader als coach heeft ons geholpen onze vaardigheden te ontwikkelen." Ze zijn hier bijzonder enthousiast over Olympische Spelen in Japan omdat ze van Japanse afkomst zijn - dit zullen naar verwachting de laatste Olympische Spelen van Kawika zijn, terwijl Erik hoopt op nog een keer voor het goud in 2024.

Makenzie en Aria Fischer zijn al Olympische gouden medaillewinnaars, en ze zijn respectievelijk slechts 24 en 22 goudwinnend Olympisch waterpoloteam voor dames op 19 en 17-jarige leeftijd, en Aria werd de jongste Amerikaanse vrouwelijke teamsportatleet die goud won in een zomer Olympische Spelen). Kortom, ze waren voorbestemd voor Olympische grootsheid: hun vader, Erich Fischer, concurreerde met de U.S. National Waterpolo-team voor heren op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona en coachte beide zussen opgroeien.

Ze wisten dat ze Olympische dromen hadden vanaf het moment dat ze serieus waterpolo gingen spelen. "Ik heb altijd al willen sporten op de universiteit en op de Olympische Spelen. Onze vader was een Olympiër, dus we zagen wat het voor hem betekende voordat we begrepen wat het was. We wisten dat het iets heel cools, heel speciaals en echt unieks was," vertelde Mackenzie in een Amerikaanse waterpolo interview.

En Makenzie was Aria's competitieve rolmodel. "Ik kreeg veel motivatie toen ik Makenzie zag opgroeien en succes begon te krijgen - haar achterna zitten, net zo goed willen zijn als haar en proberen beter te zijn dan haar", geeft Aria toe. Die drive bracht hen beiden in 2016 samen in het Olympisch team, en opnieuw voor de Olympische Spelen in Tokio.

Phillip en Ryan Chew staan ​​op het punt om samen hun Olympisch debuut te maken als dubbelpartner in badminton. Phillip, 27, speelde in 2016 in Rio en Ryan staat op het punt om met zijn broer in Tokio te spelen. Phillip, geboren in Thailand voordat hij naar de VS kwam, begon op 2-jarige leeftijd met badminton en won op 5-jarige leeftijd al toernooimedailles. Hun grootvader, Don Chew, is een belangrijke sponsor van de sport en sponsorde beide broers tijdens hun reis in de sport.

"Ten eerste zou het onmogelijk zijn geweest om me te kwalificeren zonder de grote steun van onze familie, vooral onze grootvader, Don Chew. Onze grootvader reisde, coachte en begeleidde ons de afgelopen vijf jaar om betere badmintonspelers te worden", schreef Phillip in een Instagram-bericht na de kwalificatie voor Tokio. "En natuurlijk bedankt Ryan voor het spelen met mij en het altijd steunen van mij op en naast het veld", voegde hij eraan toe.

De Hurley-zussen zijn op dit moment vrijwel Olympische veteranen. Kelley, 33, nam deel aan de Olympische Spelen van 2008, 2012 en 2016, en Courtney deed ook mee in 2016 en 2012, waar het U.S. Women's Fencing Team een ​​bronzen medaille behaalde. Hun ouders leerden elkaar kennen via een hekwerk (schattig!), dus het was duidelijk dat hun dochters dat gingen doen doorgaan met de sport via de universiteit (ze gingen allebei naar de Universiteit van Notre Dame) en professioneel.

Net als Kristie en Sam Mewis konden ze niet altijd perfect met elkaar opschieten, vooral niet als het ging om schermen en kwalificatie voor hun eerste Olympische Spelen. "Toen ik jonger was, was het competitiever tussen mij en haar, en toen ze daar achter me kwam, dacht ik gewoon: kom op, Courtney, dit is mijn glorie. Ga verder. Scherm een ​​ander wapen af ​​of zo.' Het was erg competitief tussen ons voor 2008,' vertelde oudere zus Kelley in een... interview. "Maar in 2012 waren we het zeker eens geworden met onze concurrentie tegen elkaar en bundelden we onze krachten met elkaar." Hun rollen op het hek team vullen elkaar aan, legt Kelley uit: "Ze is goed in één ding en ik ben goed in iets anders, en samen zorgt het echt voor een geweldig team dynamisch."