Noot van de redactie: deze functie over Viola Davis, die de eerste Afro-Amerikaanse vrouw werd die een Emmy won voor uitstekende hoofdrolspeelster in een dramaserie op zondagavond, oorspronkelijk verschenen in het oktobernummer van 2012 van In stijl. Voor meer van dit soort verhalen, abboneer opIn stijl nu.
Bijgewerkt 21 sep 2015 @ 9:30 am
De familiekamer van Viola Davis's huis aan de noordelijke rand van de San Fernando Valley in L.A. staat vol met dingen die van vitaal belang zijn voor haar 2-jarige dochter, Genesis. Een Sit'n Spin op de vloer wordt omringd door een stapel felgekleurd speelgoed; de aan de muur gemonteerde tv flitst gekke scènes uit een Disney-tekenfilm. Genesis loopt naar me toe en vraagt of ik mijn pen mag lenen om een tekening te maken.
Boven in de slaapkamer van de peuter vind je iets dat heel belangrijk is voor haar moeder: een hangende plaquette met een van Davis' meest nadrukkelijke regels in De hulp, de film die de actrice haar tweede Oscar-nominatie opleverde. Er staat "Je bent slim. Je bent aardig. Jij bent belangrijk." Genesis twijfelt er duidelijk niet aan. En nu, na jaren van onzekerheid te hebben gevochten, doet haar moeder dat ook niet.
GERELATEERD: Viola Davis heeft een geniale schoonheidshack waarbij Crisco betrokken is
Davis heeft het tot haar missie gemaakt om de vele berichten aan te vechten die 'vrouwen vertellen om in het externe te investeren'. "Mijn pruik afdoen geholpen," zegt ze, herinnerend aan haar beslissing eerder dit jaar om de kortgeknipte Afro die ze het grootste deel van haar had verborgen, niet langer te bedekken. leven. "Er is iets aan het opduiken in wie ik ben en hoe ik er eigenlijk uitzie dat me heeft bevrijd." De weg die ze had afgelegd om op dat moment te komen: 24 jaar spelen karakters zoals crackverslaafden en verlaten moeders, het soort bijrollen dat Hollywood de neiging heeft om actrices met een donkere huidskleur aan te bieden, hadden het moeilijk gemaakt om de pruiken op te geven. "De rollen die ik speelde waren niet glamoureus", zegt ze. "Ik had het gevoel dat wanneer ik in het openbaar uitging, ik daar tegengesteld aan moest zijn. Ik moest een soort ideaal zijn."
Het was Davis' echtgenoot, acteur-producer Julius Tennon, die al vroeg volhield dat Davis' onverbloemde zelf het werkelijke ideaal was. (Ze trouwden in 2003 en gingen op huwelijksreis in de Italiaanse villa van Davis' vriend George Clooney.) "Julius vertelde me: 'Je ziet er prachtig uit met je korte haar'", zegt de actrice glimlachend. "Ik dacht bij mezelf, ik kan nooit Christie Brinkley zijn. Waarom probeer ik? Waarom stap ik niet gewoon in Viola?"
Nu ze op een comfortabele bank in haar woonkamer zit, is de blootsvoets Davis ontspannen en stralend in een mouwloze zwarte London Times-maxidress. Met een lengte van 1,80 meter is ze delicater dan ze op het scherm lijkt. Davis, de vijfde van zes broers en zussen, werd geboren op de boerderij van haar grootmoeder in South Carolina, en toen de... verarmde familie verhuisde naar Central Falls, R.I., waar ze de enige Afro-Amerikanen waren in dorp. Haar jeugd werd gekenmerkt door een verlangen om te zijn zoals iedereen. Ze werd verliefd op acteren na het zien van Cicely Tyson in De autobiografie van Miss Jane Pittman en ging later naar Juilliard in Manhattan, waar ze uitblonk maar zich nog steeds ontoereikend voelde. "Ik kon er niet bij horen", herinnert ze zich. "Ik probeerde de kleine, vlotte ingénue van 90 pond te zijn. Het was geen prettig gezicht."
FOTO'S: Viola Davis' beste rode loper-looks ooit
Maar acteren hield haar op de been. Ze zou twee Tony Awards winnen voor haar werk op Broadway en is pas de tweede zwarte vrouw (na Whoopi Goldberg) is genomineerd voor een Academy Award voor zowel beste actrice als beste vrouwelijke bijrol (voor De hulp en Twijfel, de film uit 2008 waarin ze zich staande hield, en nog wat, tegen haar vriend Meryl Streep). Momenteel lijkt ze tegenover Maggie Gyllenhaal in het drama Zal niet terugdeinzen, over een moeder en een lerares die, gefrustreerd door de slechte normen op een basisschool, besluiten voor zichzelf te beginnen. En ze ontwikkelt ook projecten, met het oog op projecten met Afro-Amerikaanse actrices wiens huid tonen zijn 'donkerder dan een papieren zak'. Een filmbiografie van burgerrechtenleider Barbara Jordan is het verst langs.
"Ik vecht voor vrouwen boven de 40, voor zwarte vrouwen boven de 40 en voor zwarte vrouwen boven de 40 die op mij lijken", zegt Davis, terwijl Genesis vrolijk vanuit een andere kamer belt. "Ik ben het beu om films te zien waarin geen gekleurde mensen voorkomen. Maar ik wil niet klagen. Dat is alsof je iemands huis binnenloopt en je eigen regels probeert op te leggen. In plaats daarvan wil ik mijn eigen huis bouwen."
Gerelateerde video: Luister naar de ontroerende acceptatietoespraak van Viola Davis 2015 Emmy Awards