De ontwerper achter Collina Strada wil dat je weet dat zelfs duurzame merken tekortschieten

De scène tijdens de Fall Winter 2020-presentatie van Collina Strada, getiteld 'Garden Ho', stond ver af van de traditionele catwalkparade van modellen met stenen gezichten die de overhand heeft op New York Fashion Week. Bij het betreden van de showruimte vond ik een mengelmoes van redacteuren, influencers en vrienden van het merk (sommige met kinderen op sleeptouw!) in een hete, verlichte kamer gepropt, nek omhoog gestrekt terwijl modellen van alle leeftijden door een met gras begroeid, met piket omheind landingsbaan. Sommigen hanteerden verblinde tuingereedschappen. Anderen droegen baby's. Meer nog, deed freestyle-danspasjes op Tiny Tim's "Tiptoe Through the Tulips". Elk droeg felgekleurde jurken uit de nieuwste duurzaam vervaardigde collectie van het merk. Aan het einde van de productie kreeg de ragtag crew gezelschap van zanger Hayley Williams, die tijdens de laatste festiviteiten haar nieuwe single “Simmer” uitvoerde. Het resultaat was minder een modeshow, meer een viering van de mensheid, onze wisselende talenten en onze waardevolle verbinding met de natuur.

De show zag er van buiten onberispelijk uit, maar creatief directeur Hillary Taymour wil dat consumenten weten dat het runnen van een duurzaam kledinglabel niet alleen maar overhemden en regenbogen zijn. Ze zegt dat ze met tal van obstakels wordt geconfronteerd om de kleding van Collina Strada duurzaam te houden. "Je moet beginnen met je stof en kijken wat er beschikbaar is", vertelt ze In stijl. "Er is niet zoveel voor je beschikbaar als je zou willen maken, dus je ontwerpen zijn beperkt." Dat betekent niet alleen in termen van de stijlen binnen handbereik, legt ze uit. "Het is meer beperkend in termen van [product] categorieën. Ik wilde heel graag schoenen gaan gebruiken, maar dat is een beetje moeilijker en moeilijker geworden omdat ik het niet wil doen en het niet duurzaam wil maken. Er zijn niet veel merken die dat willen of kunnen of juist kunnen. Het was meer een beetje moeilijker voor ons om het merk groter te maken, toegankelijker voor andere soorten mensen."

GERELATEERD: Een heleboel modellen droegen deze door Katie Holmes goedgekeurde sneakers op de NYFW-baan

Taymour lanceerde Collina Strada in 2009 na het behalen van een bachelordiploma in bedrijfsbeheer aan het Fashion Institute of Design and Merchandising in Los Angeles. In de 11 jaar daarna kleedde ze zich als: Halsey, Rosalía en zelfs Kim Kardashian's dochter North West in haar excentrieke, milieubewuste kledingstukken. Al die tijd heeft ze haar carrière gewijd aan het uitdagen van de de duurzaamheidsnormen van de mode-industrie, die variëren van ongrijpbaar op zijn best tot niet-bestaand in het slechtste geval. Als ik Taymour vraag naar het belang van transparantie voor haar merk, antwoordt ze met een eigen vraag: "Ben je echt als je er niet transparant over bent?"

Ze wijst niet alleen met de vinger. Taymour is de eerste die toegeeft waar Collina Strada tekortschiet op het gebied van duurzaamheid. "Ik ga niet zeggen dat ik 100 procent duurzaam ben", zegt ze. “Ik weet niet hoe mijn ritsen worden gemaakt of hoe mijn knopen worden gemaakt. Al die dingen, niemand kan [weten]. Tenzij je je knopen maakt van gerecyclede stof, ben je niet duurzaam. Weet je, is elk stuk van je kledingstuk volledig duurzaam? Nee. Tenzij je een gekke fabriek hebt die alles van afval kan maken – dat is geweldig, ik zeg niet dat [niemand] dat kan – maar op mijn niveau van kledingproductie kan ik dat niet.”

Het aanbod van dit seizoen van Collina Strada behoudt de glorieus eigenzinnige look van het merk, terwijl innovatieve nieuwe materialen en filantropische dimensies zijn verwerkt. “We gebruiken in de hele collectie veel rozenzijdevezels. We printen prints op rozenzijde - het is gemaakt van rozenblaadjes. Het is gemaakt als normale zijde, maar met rozenblaadjes”, zegt Taymour. "Ook doen we een kleine capsulecollectie met balen t-shirts die witmansafval zijn en die elke week naar Ghana worden gestuurd." Volgens Taymour is de De Verenigde Staten hebben zoveel afgedankte kleding naar Ghana gestuurd dat de inwoners geen manieren meer hebben om het in te dammen, waardoor hopen textiel in de oceaan. Zoals de FW20-shownota's van het merk zo welsprekend aangeven, is het gebruik van kledingafval in de collectie een gebaar van 'onze shit oppakken'. Bovendien zal Collina Strada de opbrengst van de capsule doneren aan: de OF Stichting, een organisatie die van plan is een fabriek te bouwen om het textielafval van Ghana om te zetten in jas- en woningisolatie.

Hoe denkt Taymour dat de industrie in het algemeen zou kunnen verbeteren? “Zoveel manieren”, zegt ze lachend. “Op dat label kun je niet zomaar iets duurzaams schrijven. Het heeft geen zin. Ik denk dat consumenten het beu worden, want ja, [merken] doen het beter, maar ze doen het niet het meest. De grootste bedrijven zouden het meeste moeten doen en ze moeten volledig transparant zijn over hoe hun stof wordt gemaakt voor het kledingstuk, waar de stof wordt geweven, hoe je de stof krijgt geweven."

Ze hoopt dat collega-ontwerpers van NYFW prioriteit hebben gegeven aan duurzame praktijken tijdens hun shows, met name met betrekking tot decorontwerp. “Wat je ook gebruikt, huur het of geef het terug. Je hoeft niet elk seizoen nieuwe dingen te kopen om een ​​modeshow te maken. Dat hoef je niet te doen." In plaats van een eenmalige showruimte helemaal opnieuw te creëren, pleit Taymour voor arrangementen bestaande uit gehuurde of herbruikbare decorstukken. "Je kunt stoelen huren, je kunt al deze dingen huren die het veel milieuvriendelijker kunnen maken", zei ze. Van zijn kant heeft Collina Strada zijn hele FW20-showset al gedoneerd aan de Elizabeth Street Community Garden in New York City.

Volgens een onderzoek uitgebracht op de Copenhagen Fashion Summit 2017, produceert de kledingproductie 92 miljoen ton afval per jaar. Je kunt je voorstellen hoe zulke schokkende statistieken ontwerpers als Taymour ontmoedigd kunnen laten over de toekomst van de mode. Maar realistisch als ze is, voelt ze dat haar inspanningen de moeite waard zijn geweest als ze minstens één persoon zouden inspireren. "Ik begrijp dat mijn impact op de wereld niet groot is, maar als ik mijn stem in de industrie gebruik, zal het misschien iemand anders aansporen om beter te worden", zegt ze. "Dat is alles waar ik op kan hopen."