Judy Blume leert je hoe je een auteur kunt worden in haar MasterClass

Als Judy Blume een verhaal schrijft, lees je. Als Judy Blume een lesje geeft, luister je. En wanneer Judy Blume aanbiedt te delen wat ze heeft geleerd in haar meer dan 50-jarige carrière, moet elke schrijver of fan haar woorden ter harte nemen.

Sinds de nu 79-jarige auteur in 1969 haar eerste boek publiceerde...Degene in het midden is de groene kangoeroe-ze is een van 's werelds meest geliefde schrijvers van kinderliteratuur geworden en heeft talloze vrouwen en mannen voortgebracht die zijn opgegroeid met het lezen van werken als Verhalen van een vierde leerjaar Nietsen de Fudge-serie. In de jaren '70 - het decennium waarin ze publiceerde Bent u daar God? Ik ben het, Margaret.; Dan weer, misschien doe ik het niet; Blubber; en Iggies huis—ze opende de geest van lezers voor niet-zo-openlijk-besproken onderwerpen als menstruatie, masturbatie, pesten, racisme en op manieren waar kinderen, tieners en volwassenen zich mee kunnen identificeren terwijl ze nog steeds zijn vermaakt.

Nu deelt ze haar wijsheid met het publiek in de vorm van:

In de kern is de boodschap van Blume over schrijven dat het moeilijk is, inspiratie in groten getale helpt, en VEEL lezen is een voorwaarde voor elke verbetering. “Dit is wat ik de mensen in mijn klas vertel: er is maar één manier om echt te leren schrijven en dat is lezen. Je leest, leest, leest. En dan zeg je, oh zo doe je het! En dan probeer ik het misschien op deze manier te doen', vertelt ze In stijl. Via haar MasterClass ($90 voor onbeperkte levenslange toegang; masterclass.com), gaat ze dieper in op lessen als 'Ideeën vinden', 'Plotstructuur creëren' en 'Werken met redacteuren' tot 'Afwijzing' en 'Controverse en censuur'.

VIDEO: Deze non-profitorganisatie helpt achtergestelde scholen, één bibliotheek tegelijk

Tegenwoordig is haar thuisbasis Key West, Florida, waar ze samen met haar man George Cooper een non-profit boekwinkel oprichtte, Books and Books Key West. De zelfstandige winkel opende haar deuren in januari 2016 en ze werkt daar met een volle agenda. (Ze is drie dagen per week vrij, behalve rond de feestdagen, zegt ze. “Met Kerstmis zal ik niet drie dagen per week vrij zijn. … Ook al is het een non-profit, het is een bedrijf.”)

Hier bespreekt Blume hoe ze 'een communicator' is, haar favoriete boeken van het afgelopen jaar, de nieuwe film die ze zag net dat "fantastisch was", en het zeer persoonlijke project dat haar op een laag pitje heeft gezet.

Hoe is je MasterClass tot stand gekomen? Wat dacht je van het geven van een online cursus die je aansprak?
Wat er gebeurde, was natuurlijk dat ze contact met me hadden opgenomen. En ik wist er niets van. En dus had ik toegang tot een aantal lessen en ik wou dat ik tijd had gehad om er nog veel meer te bekijken, want ik was zelf ongelooflijk geïnspireerd door de twee die ik zag: Shonda Rhimes en James Patterson.

En hoewel we totaal ander werk doen, zijn we allemaal schrijvers. En ik dacht dat de lessen echt goed waren en ik zei tegen mijn man: ik zou trots zijn om zoiets te doen. En ik heb nooit lesgegeven - weet je, de meeste schrijvers geven wel les - maar ik heb nooit lesgegeven. En ik wist niet of ik het kon, of ik het goed zou kunnen doen. … Maar toen dacht ik, weet je, ik schrijf al 50 jaar. En dit is het juiste moment om het te doen, als ik het ooit ga doen. Terwijl ik het nog kan. Dus ik dacht, misschien heb ik dingen die ik kan delen die mensen zullen helpen, mensen inspireren, ondersteunen.

GERELATEERD: 10 beroemdheden waarvan je nooit wist dat ze romanschrijvers en kinderboekenschrijvers waren

Toen ik eind jaren ’60 begon, volgde ik een schrijfcursus en ik voelde dat het een voorteken was omdat ik voor kinderen was gaan schrijven. Ik had natuurlijk geen idee wat ik aan het doen was, maar ik was een lezer. En wat ik van die les kreeg, was niet zozeer hoe ik moest schrijven. Omdat ik niet weet hoeveel iemand je echt kan leren schrijven. Maar wat ik kreeg was inspiratie. Ik kreeg inspiratie door gewoon daar te zijn met iemand die een gepubliceerde schrijver was. En van haar kreeg ik veel aanmoediging. Dat was zo belangrijk. En tot op de dag van vandaag gebruik ik tijdens het schrijven enkele van de tools die ik in die klas heb geleerd. En dat is wat ik wilde delen. En het was een kwestie van, mag ik dat delen? Kan ik iets aanbieden? Inspiratie. Aanmoediging. Enthousiasme.

Ik denk een van die dingen. Elke keer als ik naar een conferentie ga of een andere schrijver hoor spreken, kom ik geïnspireerd weg. En dat houdt je op de been.

In welke vormen krijg je tegenwoordig feedback van lezers? E-mail? Brieven? Sociale media?
Nu voornamelijk online. Meestal krijg ik e-mails. Het is geweldig, ik hou ervan. Ik denk nog steeds dat de brieven die vroeger kwamen, dat wanneer een kind een potlood pakte en een brief schreef - en ik krijg die nog steeds, maar lang niet zoveel als e-mail. Het kind dat een potlood pakt en haar hart uitstort: ​​het is niet hetzelfde als een e-mail sturen. Meestal doen ze dat niet in een e-mail.

Of een tweet.
Of nou ja, een tweet. [lacht] Ik weet helemaal niet dat kinderen twitteren. Twitteren is leuk: Ik realiseer me dat ik misschien al weken niet meer heb getweet. Twitteren kan leuk zijn. Het was leuk. Ik hoop dat het nog steeds leuk is, voor mij, want dan stop ik als het niet leuk is. Maar het is een manier om te delen. En voor mij nu met mijn boekhandel, is het leuk omdat ik iets kan tweeten dat in de boekhandel gebeurt. Dat vind ik leuk. Dat deel ik graag.

Twitter, e-mail, brieven: het zijn gewoon verschillende vormen van schrijven.
Het is allemaal een manier van communiceren. En ik ben een communicator. Ik praat graag met de mensen die naar de boekwinkel komen. Ik mail graag. Ik werk nu, fulltime. Het is heel anders dan schrijven, wat zeker een "fulltime" baan was. Maar ik was niet op pad en deed het op die manier. Ik was thuis. Er was dus meer tijd om e-mails te beantwoorden, er was meer tijd om op andere manieren te communiceren. En nu ben ik in een winkel. Ik ben een "winkelmeisje" - en ik ben er dol op. En er is niet veel tijd voor andere dingen - inclusief lezen, dat is het ergste!

Als het gaat om lezen en informatie hebben kinderen tegenwoordig toegang tot zoveel meer. Is wat ze lezen boekgewijs, sociale media-gewijs iets dat moet worden samengesteld?
Nou, ik weet niet of kinderen gaan samenstellen wat ze lezen. Ze gaan altijd lezen waar ze in geïnteresseerd zijn. Als ouders tegen me zeggen: "Mijn kind houdt niet van lezen." Als er niets fysieks is dat dat kind ervan weerhoudt om te lezen - als dat kind geen leesbeperking heeft... als die ouder zegt dat mijn kind niet van lezen houdt, zeg ik: "Je kind heeft gewoon niet het juiste boek gevonden.

Bedenk dus waar uw kind in geïnteresseerd is. En probeer haar dan op die manier aan het juiste boek te koppelen.” Je moet gewoon blijven proberen - je kunt niet zomaar accepteren "mijn kind houdt niet van lezen". Lezen aan uw kind en zie. Want dat is ook heel leuk. Ik bedoel, boeken delen. En dat is wat ik zo leuk vind aan deze klas. Het is een kans om ongeveer 50 jaar schrijven te delen: dit is wat ik heb geleerd. Dit is de manier waarop ik het doe. Betekent niet dat het voor jou is, maar dit is wat ik weet. Ik weet niet van alle andere dingen, maar ik kan je vertellen wat ik weet over mijn manier van schrijven. Zo is het ook met lezen.

Wat zijn de beste boeken die je het afgelopen jaar hebt gelezen?
Oh mijn god, ik heb dit jaar zoveel geweldige boeken gelezen! Onlangs, Mijn absolute schat [door Gabriel Tallent], en Overal kleine vuurtjes[door Celeste Ng]. Ik ben nog maar ongeveer 10 pagina's verwijderd van het afronden van [Jennifer Egan's] Manhattan Beach. Ik was dol op een boek genaamd Stephen Florida [door Gabe Habash] en een nieuw boek genaamd Marlena[door Julie Buntin]. Oh, ik weet dat ik zoveel boeken weglaat. [Nathan Hills] De Nixwas een boek waarvan ik dacht dat het absoluut fantastisch was. Dat is vorig jaar, het kwam uit, maar ik praat er nog steeds over omdat ik het gewoon een opmerkelijk boek vind. Nou, dat zijn veel boeken, maar ik kan ze niet allemaal onthouden.

VERWANT: In stijl Favoriete kinderboeken van de redactie

Welke genres lees je over het algemeen?
Ik ben een groot liefhebber van fictie en mijn man leest veel non-fictie, dus dat is een goede mix omdat we boeken graag aanbevelen. Zijn favoriete boek - absoluut favoriete boek van het jaar is Sapiens. Verkoopt het de hele tijd [bij Books and Books Key West]. Het is goed als je enthousiast bent over een boek - of iets anders. Want ik denk dat enthousiasme aanstekelijk is en dit is goed.

Van welke vormen van entertainment geniet u behalve van lezen?
Nou, ik zal je de waarheid vertellen. We zijn erg slecht geweest omdat we graag naar de film gaan. We hebben een prachtig theater hier in Key West, met vier schermen, de Tropic Cinema. We zijn zo moe geweest! Aan het eind van de dag hebben we niet zoveel naar de film kunnen gaan als we zouden willen. Maar ik zag wel - onlangs hadden we hier een klein filmfestival en ik zag... De vorm van water. l hield van het. Ik vond het fantastisch. En weet je, ik zit niet in de fantasie. Als je me vraagt ​​wat ik wil lezen, ik wil geen fantasie lezen, ik lees de werkelijkheid. En dit is fantasie. Maar het is fantasie en het is realiteit en het is geweldig. Het neemt je gewoon mee naar een andere wereld. En ik vond het geweldig.

Heb je de neiging gehad om je in het fantasy/sci-fi-genre te wagen?
Heb je het over schrijven? Absoluut niet! Nooit. Nee. Het is niet wat ik kan doen. Ik bedoel, we doen wat wij doen. Dat is niet wat voor mij vanzelfsprekend is. En daar praat ik over in mijn klas. Ik ben een intuïtieve schrijver. En dus schrijf wat voor mij natuurlijk is. Dat betekent niet dat ik er niet van kan genieten om iets anders te lezen of een film of theater over iets anders te zien. Maar voor het grootste deel zijn de films waar ik van hou levensechte films. Het is gewoon deze film die me greep omdat hij zo echt aanvoelt. Ik geloofde het. En ik denk dat dat is waar het bij storytelling om draait. Kun je iemand het laten geloven?

Je hebt het gehad over hoe toen je je eerste boek voor een volwassen publiek publiceerde - in de jaren 1978Vrouwlief- veel van de eerste reacties op je vertakking waren: "Wat ben je aan het doen?" of "Je zult je carrière verpesten."
Ik beloof je, en het grote publiek: Nee, ik denk hier niet aan [zich wagen aan het fantasy-genre].

Toen ik boeken voor volwassenen schreef, was het een uitbreiding. Want het was, ja, ik was een kind en ik herinner me dat heel duidelijk en ik vind het leuk om daarover te schrijven, maar er was ook een vrouw. En ze had andere ervaringen en andere gevoelens. En ze stelde verschillende soorten vragen. En ik had de drang om ook die andere persoon die in mij zat naar buiten te laten.

Toen ik begon te schrijven, had ik niet veel volwassen ervaringen gehad - wat ik weet klinkt grappig omdat ik baby's had gekregen en ik was getrouwd. Maar dat was anders. En in mijn eerste boek voor volwassenen had ik het niet eens over het krijgen van echt kinderen - ik had zoiets van, dat was teveel voor mij. Ik gaf haar kinderen en stuurde ze weg voor de zomer als het boek zich afspeelt, want daar wilde ik niet mee te maken hebben. En ik wilde daar mee omgaan en dat deed ik.

En het laatste boek, waar ik vijf jaar over deed om te onderzoeken en te schrijven - het boek dat voor mij alle boeken afsloot -In de onwaarschijnlijke gebeurtenis. Ik wil niet - ik heb gewoon het gevoel dat ik het heb gedaan. Ik ben erg blij dat dat de roman is waar ik op uit ga. Ik wil geen lange romans meer schrijven.

Er kunnen van tijd tot tijd kleine dingen zijn die naar buiten willen komen. Ik weet het niet. En ik laat ze eruit als ze eruit willen. Er is er een die in mijn gedachten heeft, maar die kan daar een tijdje blijven zitten.

Ik heb je in een interview van meer dan drie jaar geleden zien zeggen dat je aan een soort memoires dacht.
Het is niet zo'n memoires. Wat in mijn gedachten is, is een soort familiememoires, maar vanuit het oogpunt van een kind, tot de leeftijd van 12, misschien. Het is hetzelfde dat op een laag pitje staat. Het zullen waarschijnlijk niet de verhalen zijn die ik in de MasterClass vertelde. Omdat dit heel persoonlijke verhalen zijn en ik denk niet dat ik ze heb verteld.

Het boek van Roald Dahl Jongen komt in je op.
Weet je, dat heb ik niet gelezen! Ik moet dat lezen.

Het is non-fictie, verhalen over zijn leven van kindertijd tot volwassenheid.
Weet ik! Ik heb het in het schap in mijn winkel gezien. Dat is een heel goed idee. daar ga ik naar op zoek.

Zijn er maatschappelijke problemen die je nog moet aanpakken of waar je een diepe duik in moet maken die je hebt overwogen in het schrijven van kinderen?
Nee. [lacht] Ik weet dat mensen denken dat ik daarom heb gekozen waar ik over schreef, maar het was meestal een gezinssituatie die in me opkwam. Het was niet zozeer een maatschappelijk probleem. Ik dacht niet op die manier, althans ik denk niet dat ik was toen ik begon. Want daar komen niet de beste boeken vandaan. Je weet wel: "Ok, ik ga dit aanpakken. Daar ga ik mee aan de slag." We krijgen veel boeken over seksueel misbruik of boeken over seksuele intimidatie. En dat is oké. Maar ik ga het niet schrijven.

Nog laatste gedachten?

Ik wil alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ik [de Masterclass]. Ik vond het leuk om te doen, en ik hoop alleen dat het iets betekent voor de mensen die ernaar kijken.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.