Christopher John Rogers en Law Roach over het creëren van vreugde door kleding

Sinds hij in 2018 de New Yorkse modescene betrad, is de in Louisiana geboren ontwerper Christopher John Rogers een van de belangrijkste stemmen in de hedendaagse mode geworden. Zijn expressieve kleurenpalet en omvangrijke maatwerk dagen het eurocentrische model van wat chic is uit en hebben een nieuw tijdperk van vrolijke kleding ingeluid. In een paar jaar tijd heeft hij een schare fans opgebouwd, waaronder Michelle Obama, Lady Gaga, Tessa Thompson en Rihanna. In januari kleedde hij vice-president Kamala Harris aan op de evenement van haar inauguratie, in een prachtige paarse jas die een ster zou zijn geweest voor de ontwerper, ware het niet dat hij al zo duidelijk een ster was.

Beroemde stylist Wet Roach was een vroege pleitbezorger van Rogers' werk en trok stukken voor grote momenten voordat de meeste mensen wisten wie de ontwerper was. Bij de meest recente Emmy Awards heeft Roach de beste actrice-winnaar Zendaya gestyled in een iriserende paarse en zwarte jurk met overdreven heupen en een grafische halslijn uit de herfstcollectie van 2020 van Rogers, en de look brak effectief Instagram. Rond diezelfde tijd kleedde Roach zich aan

Dus wie kan er beter ingaan op de inspiraties van Rogers - van de kleuren die hij kiest tot zijn keuzes voor het casten van de catwalk - dan Roach? Het paar was maar al te blij om op Zoom te springen om opnieuw verbinding te maken.

Wet Roach: Ik zal een kort verhaal vertellen: ik stuur veel bloemen en ik stuur altijd witte bloemen, omdat ik het zo chic en minimaal vind. Maar toen je in 2020 de CFDA Emerging Designer of the Year-prijs won, wilde ik je er een paar sturen, en mijn kantoor zei: "Allemaal wit?" En Ik zei: "Nee. Christopher John Rogers kan niet helemaal witte bloemen krijgen." Dus stuurden we je een heel kleurrijk boeket, want dat is wat je symboliseren! Je werk symboliseert optimisme, en ik kan het gevoel dat het me geeft niet eens onder woorden brengen, maar het is zo vreugdevol.

Christoffel John Rogers: Bedankt. Ik vind het geweldig dat je de woorden niet had om het uit te drukken, want zo voel ik me als ik aan een collectie werk. Ik denk dat veel ontwerpers normaal gesproken uitgaan van één referentie en van daaruit uitbreiden, maar ik begin met kleur. Het kan een ophaaldoos zijn van een Chinees restaurant, of graffiti op de muur die is weggepoetst, of een modereferentie uit het archief, of iets anders dat me op weg helpt, maar ik verzamel die referenties en kijk welke kleuren verschijnen. Dat is wat mij leidt naar het ontwikkelproces. Maar bovenal weet ik dat optimisme iets is dat veel mensen associëren met mijn werk.

LR: Ook mijn werk is gebaseerd op dat kippenvelgevoel. Ik weet niet hoe ik het moet uitdrukken, maar het geeft me een goed gevoel, en dat is wat er nu nodig is in de wereld.

CJR: Ik herinner me de eerste keer dat we elkaar spraken, ik had net mijn eerste collectie uitgebracht in 2018. Het was Thanksgiving en ik was in Brooklyn. Je hebt me een DM gestuurd, en ik wist duidelijk wie je was, en ik kokhalsde!

LR: Ik denk dat het was [om een ​​kijkje te nemen] voor Ariana [Grande], toch?

CJR: Ja. Het betekende veel omdat het mijn eerste oeuvre was na mijn afstuderen aan de ontwerpschool, en het was niet precies wat ik wilde dat het zou zijn. Dat mensen zich ermee kunnen identificeren en denken dat het voor iemand zou kunnen werken, dat raakt me altijd.

LR: Ik ben zo vereerd dat ik nu een relatie met je heb waar ik kan zeggen: "Houd deze jurk voor me vast. Ik ga het de moeite waard maken." Zodra ik de jurk uit de herfstcollectie 2020 zag, vroeg ik je om hem voor me vast te houden, en ik stopte Zendaya erin voor de Emmy's. Zoveel meisjes zagen het en kochten de jurk daarna. Dat geeft Zendaya en mij een gevoel van trots, want dan wordt het moment groter dan de kleren of de beroemdheid die ze droeg. Het gaat over het veranderen van het leven van mensen en hun bedrijf. Het is geweldig om iemand een kans te geven, maar het is beter als je ze in een positie plaatst waarin ze geld kunnen verdienen. [lacht]

GERELATEERD: Law Roach deelt het ingewikkelde achtergrondverhaal achter de Malcolm & Marie-garderobe van Zendaya

CJR: Het was geweldig om te weten dat mensen begrijpen waar ik vandaan kom. Toen ik voor het eerst begon, had ik op dat moment niet veel foto's van mezelf. Het ging alleen om het werk. Dus de mensen die reageerden begrepen sommige van de impliciete verwijzingen echt. Bepaalde aspecten van mijn werk zijn gebaseerd op mijn ervaringen toen ik opgroeide in Baton Rouge, La. Naar de kerk gaan was een groot deel van mijn leven, en mijn grootmoeder was de moeder van de kerk. Mijn familie moest er altijd perfect uitzien. Zelfs als we naar school gingen of gewoon buiten wachtten bij de bushalte, moesten we ervoor zorgen dat ons haar werd geborsteld, dat we lotion op hadden en dat we matchten. We moesten opzettelijk kijken. Er is een idee van Southernness, of Blackness, dat de manier waarop ik denk om mezelf en mijn ideeën aan de wereld te presenteren, heeft beïnvloed. die zo gepolijst mogelijk is.

LR: Rechts!

CJR: Maar toen ik op de ontwerpschool zat tot het moment dat ik mijn eerste collectie presenteerde, was minimalisme populair: iedereen was in het zwart of grijs. Er was één idee van wat chic was. Maar mijn eerste collectie was helder, met veel kleur en volume, en het maatwerk was sterk. Veel mensen begrepen het niet of identificeerden het niet, en ze zagen het als kostuum. Maar de mensen die het wel begrepen, begrepen het niet voor niets. Het is een cultureel iets. Het is cool om mensen te kennen die me voortdurend hebben gesteund omdat ze het werk leuk vonden en niet omdat ze een quotum moesten vullen.

LR: Ik denk dat je shows, en niet alleen de [diverse] casting, maar de eerste rijen, zo ongelooflijk zijn. Je hebt alle redacteuren maar dan ook de Shea Couleés [winnaar van RuPaul's Drag Race All Stars, Seizoen 5]! Telkens als ik naar je shows ga en naar de eerste rij kijk voordat ik de casting zie, denk ik gewoon: "Dit is hoe het hoort te voelen. Dit is mode."

CJR: Ja! Ik denk dat de beste manier om het te beschrijven is dat ik dingen niet op een hiërarchische manier behandel. Ik zeg dit niet om grappig te zijn, maar om te verwijzen Sesam Straat is net zo geldig als het verwijzen naar Christian Lacroix uit de jaren '80. Het is de manier waarop je het behandelt, dat is een bewijs van je smaakniveau. En hetzelfde geldt voor het casten en uitnodigen van mensen voor de show. Ik nodig geen dragqueens uit voor de show omdat ik denk dat het een soort hoog-laag mix creëert. We willen niet elke beroemde dragqueen, beroemdheid, actrice of muzikant aankleden. Het zijn de mensen die zinvol zijn voor het huis, die ons standpunt vertegenwoordigen, wat specifiek is, maar het is ook uitgebreid. Je kunt er tussenin zijn, plus-size, sample-size; je kunt fluctueren, je kunt lang of klein zijn - het maakt niet uit. En het is niet voor optica; het is gewoon zoals de wereld is.

GERELATEERD: Modegeschiedenis vergat de zwarte vrouwen die streetwear uitvonden - laten we het record rechtzetten

LR: Ik denk dat veel van de recente "verandering" in de industrie is gedwongen, of met geweld. Ik ben er niet zo optimistisch over. Het kwam met de angst om te worden geannuleerd, en ik denk niet dat veel ervan authentiek is. Maar dat gezegd hebbende, ik neem het aan.

CJR: Ik ben het er 100 procent mee eens. Ik ben de laatste tijd gevraagd naar de toestand van de industrie en wat ik graag zou zien veranderen, en ik denk dat veel van wat er gebeurt symbolisch is. Mensen vinken vakjes aan. Ze zorgen ervoor dat ze gedekt zijn omdat mode is gebouwd op dit idee van trend en status-quo. Wat is acceptabel en wat is cool? En wat nu cool is, is het idee van schoonheid uitbreiden. Dus in zekere zin zal ik het opvatten, maar ik denk dat het ook afhangt van de geschiedenis van die persoon of dat merk. Heb je voortdurend geprobeerd uit te breiden of te verbeteren wat je doet, of is dit een laatste redmiddel?

GERELATEERD: Wanneer kunnen zwarte mensen stoppen met 'de eerste' te zijn?

LR: Ik denk ook dat er veel symboliek is, maar dat neem ik ook. We hebben veranderingen gezien. Een jaar geleden kon ik geen zwarte fotograaf vinden die merken zouden goedkeuren om hun campagnes te fotograferen. Nu zijn er geweest deuren geopend voor zwarte creatievelingen, en ik ben blij om het te zien, hoe het ook moest gebeuren.

CJR: Ik heb het geluk gehad om vanaf het begin met Net-a-Porter te werken. Ze werkten met me samen omdat ze begrijpen en waarderen wat ik doe, niet omdat ik een zwarte ontwerper ben en ze een zwarte ontwerper op hun rooster nodig hadden. Zoveel winkels hebben deze zomer contact gezocht met mijn merk, maar toen ik keek naar de andere merken die ze in voorraad hadden, het was duidelijk dat mijn kleren niet zouden werken vanwege de prijs die ze droegen of de specificiteit van wat ik doe. Het was nogal lui van ze om contact te zoeken, wetende dat ze mijn kleren niet kunnen verkopen. Maar dan zijn er andere ontwerpers die toevallig zwart zijn en die passen bij die rekening, dus ik hoop dat ze ook contact met hen opnemen. Het is belangrijk om te beseffen dat niet alle zwarte mensen, Aziatische mensen, transgenders of kleine of grotere mensen hetzelfde zijn. We moeten elk type persoon individueel gaan behandelen. Ik denk dat zodra we kunnen stoppen met het behandelen van identiteit als monolithisch, we vooruit kunnen gaan.

LR: Ik denk dat deze kijk echt spreekt tot wie je bent, niet alleen als ontwerper, maar als persoon en een algemeen huis. Voor mij ben je een van de belangrijkste ontwerpers ter wereld. Niet alleen zwarte ontwerpers of zwarte New Yorkse ontwerpers, maar in de wereld. Je bent zo belangrijk voor mij, voor de cultuur en voor onze industrie.

CJR: Stop.

LR: Ik vecht al heel lang voor de goede strijd om de carrières van zwarte creatievelingen te verbeteren, en ik ben gewoon heel blij dat ik ergens onderweg een kleine rol in de jouwe had.

CJR: Een grote rol!

LR: Nou, kijk nu naar ons - op dit moment zijn we zussen!

Fotografie door Alexander Saladrigas/Cerutti + Co. Styling door Christina Ripley. Haar door Chuck Amos/Statement Artists. Make-up door Ai Yokomizo/Bridge Artists. Manicure door Ada Yeung/Bridge Artists. Decorontwerp door Taja Feistner. Casting door Ricky Michiels. Modellen: Olivia Anakwe/Elite Model Management; Sundari Sheldon/De identiteitsmodellen; Sahara Lin/Elite Modelbeheer; Maryel Sousa/Vrouwenmanagement.

Voor meer van dit soort verhalen kunt u de uitgave van maart 2021 downloaden van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download 12 februari.