Hedi Slimane Celine voorjaar 2019 Review

Rick Owens had een brandende brandstapel op zijn landingsbaan. Modellen liepen op het water bij Saint Laurent. Mugler had een fietsbroek en Cardi B, liet Maison Margiela jongens in jurken zien en Dries Van Noten bood een van de mooiste kleurstatements van het seizoen. Maar denk je dat iemand in Parijs? Mode Had Week iets anders aan hun hoofd dan Hedi Slimane en zijn debuut voor Celine?

Dit was over het algemeen een solide seizoen, waarbij de collecties van Parijs de leiding hadden, mogelijk profiterend van een ongelooflijke periode van prachtig weer in de Franse hoofdstad dat heeft bijgedragen aan het compenseren van de typische gevallen van over-its die redacteuren nu treffen. Dit is dag 24 van de lentecollecties terwijl ik typ in een hotelbar, wachtend op een martini die een kleine toost uitbrengt op meneer Slimane. Hij verdient er een. Het is meer dan twee jaar geleden dat de ontwerper, die zo beroemd was mannen in skinny broeken en dames in vampy mini-jurken bij Saint Laurent, keerde de modewereld de rug toe en richtte zich weer op fotografie en zijn leven in Los Angeles. Dat is ongeveer zo ver van de clichés van Parijs chic als je kunt krijgen. Bij Saint Laurent, en daarvoor bij Dior, deed hij de dingen op zijn manier: mager, zwart, slank, lovertjes, sexy, rocker, jong, jonger, jongste. Hoewel sommige critici het een gebroken record vonden, was zijn coole factor geld op de bank voor Saint Laurent.

Dus. Toen Slimane werd geselecteerd als de nieuwe ontwerper van Celine, ter vervanging van de goed aangeschreven, maar ook frustrerend ongrijpbare Phoebe Philo, ging de mode-troep helemaal kapot. Philo creëerde kleding voor slimme, beschaafde, kritische vrouwen. Haar kleren slonken op manieren die het tegenovergestelde van moeiteloos leken. Je moest op de hoogte zijn om te weten hoe mooi ze werkelijk waren. Ze waren niet bedoeld om mannen aan te trekken, maar misschien om ze te bufferen, een automatisch filter voor het weggooien van kwijlende kwijlen en belastingvrije shoppers. Ze waren bedoeld om vrouwen serieus te nemen. Kunnen we dat ooit echt zeggen over het werk van Slimane bij Saint Laurent?

Kortom, er zal weinig overlap zijn tussen de klanten van Philo en die van Slimane. De grote vraag in de aanloop naar zijn eerste Celine-collectie op vrijdagavond was of hij dat wel of niet zou doen de esthetiek drastisch veranderen, of iets nieuws aanbieden dat zijn stijl op de een of andere manier verbond met het erfgoed van Céline. Maar, zoals hij terecht opmerkte in een interview met Le Figaro deze week, heeft Celine nauwelijks een herkenbaar erfgoed om te beginnen met, zoals het begon als een kinderschoenenboetiek in de naoorlogse jaren van Frankrijk voordat het zich waagde aan confectiekleding in de jaren 60. Vóór Philo waren er veel andere versies van Celine: Michael Kors ontwierp Celine jarenlang. Roberto Menichetti ook, en wie kan Ivana Omazic vergeten? Steek niet iedereen tegelijk je hand op.

Slimane had dus zeker het recht zijn eigen aanpak te kiezen, en dat deed hij ook. Natuurlijk verwijderde hij het accent van de naam Celine, om architectonische redenen, legde hij quasi uit. (Vroeger was het Céline.) En hij ging verder waar hij was gebleven bij Saint Laurent, met een basis van skinny pakken - zwart, zwart, zwart en korte jurken. De showruimte, een enorm zwart blok opgetrokken in de voortuin van Les Invalides (deze moderne constructie leek sprekend op de Mercedes-Benz-dealer in Paramus), was veel zoals de technische wonderen die hij voor Saint Laurent creëerde, met een groots spiegelend decor dat zich opende als een kristallen bloem, met gespiegelde pilaren die ronddraaiden tot een landingsbaan bloot kwam te liggen.

De ontwerpen van Slimane zijn inmiddels heel bekend, maar toch kun je niet tegen hun aantrekkingskracht ingaan. Zelfs de slofjes leken griezelig op elkaar met hun kriskras gekruiste bandjes, misschien met een beetje meer slouch erin, maar toch, wil je ze niet? Ik neem het je niet kwalijk. Les smokings stonden in brand, zoals altijd. De mini's hadden niet korter kunnen zijn als ze waren ontworpen door een gynaecoloog. Zwart regeerde de dag en de nacht, maar er waren ook een paar opties in rood en goud.

En om eerlijk te zijn, Slimane bood ook enkele thematische elementen aan deze collectie, net zoals Saint Laurent, zijn voor de hand liggende toetssteen, dat deed. Er was een heel lichte hint van een stripmotief. Dat wil zeggen, in kralen waren er scènes met ka-pow-afbeeldingen en een paar jasjes gesneden met scherpe en puntige Dick Tracy-schouders.

VIDEO: Dit is wat alle sterren dragen naar New York Fashion Week

Dit is dus Slimane's Celine, dat wil zeggen, het accent ligt nu op Slimane. De naam op het etiket doet er niet zoveel toe. In dit tijdperk van constante burn-out van ontwerpers en conglomeraten die van de ene op de andere dag enorme omzetstijgingen verwachten van hun bruisende nieuwe medewerkers, lijkt Slimane de enige te zijn die dit systeem heeft bedacht. Dus, als mijn drankje arriveert, is dit voor jou, Hedi.