Geschiedenis van het heuptasje

Inmiddels is het geen geheim dat het heuptasje, het meest geminachte lid van de handtassenfamilie, een enorme opleving dit jaar. Gespot tijdens Fashion Week op zowel modellen als toeschouwers, de huidige versie van deze handsfree accessoire is veel slanker en chiquer dan zijn retro-neef (plus het wordt niet altijd om de taille gedragen). Maar wat we beschouwen als het originele heuptasje - of "heuptasje" zoals het buiten de Verenigde Staten wordt genoemd (in het Brits Engels, fannies zijn totaal verschillende lichaamsdelen) - heeft een geschiedenis die net zo duister is als zijn plaats in de mode maatschappij.

Een Australische vrouw genaamd Melba Stone wordt algemeen gecrediteerd met het uitvinden van de heuptas in 1962 (er wordt gezegd dat ze werd geïnspireerd door kangoeroebuidels). Maar toen ik de archieven van Time Inc. begon te doorzoeken voor een vroege verwijzing naar de tas, kwam ik een stuk tegen in Geïllustreerde sport die zelfs nog verder teruggaat, tot 22 november 1954. Met de titel 'Kerst per postorder', suggereerde het artikel 50 ideeën voor geschenken die u per post uit New England kon bestellen. Onder de aanbiedingen waren authentieke, in Oostenrijk gemaakte lederhosen voor $ 22,50, een massief koperen "kom-en-krijg-het-bel" voor $ 5,50 en een "lichtgewicht lederen 'heuptasje'" voor $ 10 [hieronder], "ontworpen om de wax en lunch van een langlaufer te bevatten." (“Het is ook handig voor fietsers, wandelaars, ruiters”, voegde de redactie eraan toe.) De volgende maand beval het tijdschrift het heuptasje aan als alternatief voor de knapzak voor skiërs. "Haal dit in Davos", adviseerde de schrijver in "Tips voor Parsenn-skiërs."

Het heuptasje was inderdaad al jaren populair onder Europese skiërs voordat het in de jaren ’80 als geldzak voor toeristen en in de jaren ’90 als drugscontainer voor ravers aansloeg. De plaatsvervangend hoofd van InStyle, Anne Egli, die uit Zwitserland komt, zegt dat ze als kind midden jaren '70 een heuptasje droeg op de Alpenhellingen, alleen noemden ze het een 'bauchtasche' of "buikzak." (Tenslotte, hoeveel mensen dragen er eigenlijk heuptasjes achterin?) "Het was een grote upgrade van de versleten volledig leren rugzak die mijn vader meesjouwde tijdens onze skitochten", zei ze. herinnert zich. “We brachten altijd onze eigen broodjes en fruit mee voor de lunch, en de broodjes namen de gebogen vorm van het heuptasje aan. Er kwam soms sneeuw door de rits naar binnen.”

Ondanks deze ontwerpfout zou de bauchtasche een verbetering zijn geweest ten opzichte van de oudere heuptassen met voorritssluiting die in middeleeuwse kunstwerken werden bespioneerd [hieronder]. Ze werden voornamelijk gebruikt omdat kleding in die tijd geen aangehechte zakken had. Deze zakjes waren met een koord aan een riem bevestigd en waren meestal van leer met een klepopening of van stof met een geplooide opening. Sommige soorten, zoals de Schotse sporran, gedragen over de voorkant van een kilt, waren niet alleen nuttig, maar ook een symbool van rijkdom en status.

Evenzo zou de portemonnee van de chatelaine, die populair was onder vrouwen in de Victoriaanse en Edwardiaanse tijd en afgeleid van de chatelaines van de middeleeuwen, behoorlijk waardevol kunnen zijn. Volgens L.A.'s Fashion Institute of Design and Merchandising hadden de duurste een zilveren frame en sluiting. De tas zelf was vaak van zijde of fluweel, soms versierd met applicaties, borduursels of kant.

Maar de vroegste verwijzing die ik naar het heuptasje vond, werd, niet verrassend, beschreven als zijnde voor praktische doeleinden. Tijd tijdschrift's 26 oktober 1992, cover story, "Iceman", bericht over de ontdekking van een bevroren 5300 jaar oud menselijk lichaam dat een ongevoerde bontmantel droeg onder een geweven grascape. Onder zijn uitrusting bevond zich "een leren buidel die lijkt op een kleine versie van de 'heuptasjes' die tegenwoordig door toeristen worden gedragen. Binnenin droeg hij een geslepen stuk bot, waarschijnlijk gebruikt om gaten in leer te naaien, en een vuursteenboor en mes.

Dus of het originele heuptasje in het stenen tijdperk is uitgevonden om gereedschap in te bewaren of in de jaren zestig om berg bevroren ski-lunches op, het is een blijvende trend die er voor beter of slechter niet uitziet weg.