Mode heeft voor mij altijd het gevoel gehad te acteren: iemand anders kanaliseren door uit te blinken, op te gaan in of te teleporteren naar verschillende tijdperken. Om Holly Golightly of Audrey Horne of Wednesday Addams te zijn, zelfs voor een dag. Het heeft voor mij dezelfde magie als acteren. En in 2016, dat aanvoelde als het Jaar van de Uiteenvallende Wereld (wat het doet in films, alleen was het geen film), werden mode en film goddelijk voor mij; ze lieten me steeds opnieuw herboren worden.

GERELATEERD: Zie 12 iconische foto's van Audrey Hepburn op wat haar 87e verjaardag zou zijn geweest

Het was altijd een enorme troost om te weten dat als de echte wereld te veel werd, ik acteerde - een apart rijk waar ik niets persoonlijks hoefde te denken of voelen. Op de set maakte het niet uit wat er met me gebeurde, en dat was verrassend een opluchting. Ik wendde me tot die veilige plek toen ik niet naar het nieuws wilde kijken, of wilde horen wat er met meisjes over de hele wereld gebeurde, of lezen wat onze verkozen president aan het twitteren was.

Blanchard geïnspireerd door Jongens en poppen karakter Miss Adelaide's outfit tijdens het nummer "Take Back Your Mink"

Blanchard geïnspireerd door de outfit van het Guys and Dolls-personage Miss Adelaide tijdens het nummer

Krediet: met dank aan Rowan Blanchard

Mode en film omarmen was niet toegeven aan het oppervlakkige; het was overleven. Als je een tiener bent, heb je al het gevoel dat de wereld altijd vergaat en dan heilig, misschien is dat ook zo. Ik zeg niet dat kleren me van de echte wereld hebben gered, maar ze brachten in ieder geval een gevoel van snelle verandering en vernieuwing. Misschien brengt die verandering hoop, tranen, woede, geluk... Als meisje weet ik niet zeker of ik zo veel in zelfvertrouwen geloof als in toneel spelen zelfverzekerd, en ik denk dat persoonlijke stijl tussen de twee leeft. Mode is politiek, maar het is ook een reeks tegenstrijdigheden.

Mode is meer metafoor dan concreetheid, en het enige wat ik nu zeker wil is metafoor. Ik zoek metaforen met de kleding die ik draag, soms om niets te vertegenwoordigen, maar meestal om iets daar tussenin weer te geven. Mode is mijn manier om mezelf uit een samenleving te halen waar mannen domineren. Ik beschouw het als mijn gereedschap, mijn keuze, een lege, nieuwe ruimte die niet is gevuld, en mijn poging om het te vullen.

Ophalen voor meer van dit soort verhalen In stijlmaartnummer, op kiosken en beschikbaar voor digitale download feb. 10.