Kunstschaatsen Olympische Spelen 2018: alles wat u moet weten over de kostuums

De winter Olympische Spelen zijn bijna bij ons, en je weet wat dat betekent: we zullen tientallen kunstschaatskostuums zien die zo verblind zijn de KiraKira-app zou ze niet eens recht doen op onze weg. Met een nieuw leven ingeblazen interesse in kunstschaatsen dankzij het succes van ik, Tonya, zal de competitie van dit jaar zeker een van de meest bekeken evenementen van de games zijn - en zoals altijd is de inzet waanzinnig hoog. Dus naast het brengen van hun geweldige drievoudige assen naar het ijs, zullen skaters zeker hun beste en slimste ensembles meenemen om echt op te vallen. Een onvergetelijk kostuum is immers het halve werk als het gaat om het achterlaten van een indruk op de juryleden.

Hoewel we kunnen verwachten dat de kostuums in PyeongChang net zo over-the-top zijn als altijd, is de kunst van het maken van de eigenlijke kleding de afgelopen jaren enorm geëvolueerd. Kostuumontwerpers zoals Pat Pearsall, Jan Longmire en Lisa McKinnon staan ​​achter de meest gevraagde looks, die toevallig ook comfortabel genoeg voor een skater om over een ijsbaan te tollen zonder bang te zijn voor een kledingkaststoring. "De stoffen zijn nu veel lichter dan vroeger, en ze hebben geweldige stretchprestaties", zegt Pat Pearsall, die zevenvoudig Amerikaanse nationale medaillewinnaar Mirai Nagasu tot haar klanten rekent. "De kleuren zijn ook beter geworden, en hetzelfde geldt voor de sluitingen die we op jurken gebruiken. Godzijdank gebruikt niemand meer zware metalen ritsen, en het gebruik van vleesgaas heeft ontwerpers in staat gesteld om echt creatief te worden en dat maakt een veel betere jurk.”

Voordat de games beginnen, hebben we een kijkje achter de schermen over wat er echt komt kijken bij het creëren van een look die klaar is voor de Olympische Spelen. Blijf lezen om alles te weten te komen over de kunst van het maken van een jazzy kunstschaatskostuum, rechtstreeks van de experts die het zelf doen.

VIDEO: Ontmoet Olympiër Maia Shibutani

De initiële kostuumplanningsfasen zijn cruciaal en elke ontwerper hanteert een andere benadering. Voor Jan Longmire - die in het verleden kostuums heeft ontworpen voor de Amerikaanse nationale kampioen Karen Chen van 2017 - is de eerste stap "nagaan wie de skater is als persoon", zegt ze. "Als ik eenmaal contact met ze heb gehad en ik hun persoonlijkheid ken, kan ik me in de muziek verdiepen, maar de muziek komt voor mij op de tweede plaats." Vanaf daar begint Longmire de details uit te zoeken. "Veel van het ontwerp komt vanzelf als ik begin te schetsen", zegt ze. “Ik schilder een portret van de schaatser in stof en kralen op basis van wie ze zijn en hoe ze zich voelen. Dan ga ik in op het verhaal van wie de muziek heeft geschreven, want iedereen heeft een verhaal en dit draagt ​​uiteindelijk bij aan hun verhaal, of de juryleden of het publiek het nu wel of niet begrijpen."

Voor Lisa McKinnon, die in het verleden ook met Karen Chen heeft gewerkt en de Olympische looks van 2018 ontwierp voor skaters Maia Shibutani, Vincent Zhou, Alexa Scimenca Knierim en Christopher Knierim - het is van cruciaal belang om de kostuumwensen van een skater te kennen voordat je begonnen. “Nadat ik een skater heb leren kennen en naar hun muziek heb geluisterd, vraag ik om een ​​eerste inbreng in termen van de ontwerp - het silhouet, de stijl, de kleur, een hoge hals, kralen - en over eventuele onzekerheden die ze zouden kunnen hebben, " ze zegt. "Dan leg ik dat allemaal in mijn hoofd, ga zitten en luister naar de muziek op repeat terwijl ik aan het schetsen ben."

Terwijl McKinnon en Longmire een visie hebben op het kostuum voordat ze naar het lied van de skater luisteren, kiest Pat Pearsall voor een andere benadering. "Voor mij is de eerste stap het luisteren naar de muziek", zegt ze. “Een skater stuurt me meestal een clip en ik luister ernaar 20 tot 30 keer terwijl ik nadenk over wat bij het genre van de muziek past. Dan kies ik een aantal schetsen die werken, stuur ze naar de skater en van daaruit beslissen we over kleur, halslijn en of het al dan niet mouwen zal hebben. Daarna sturen ze me hun maten en voegen we het kostuum toe aan het productieschema.”

Er zijn tal van factoren die bepalen welke kleur een skater zal dragen voor zijn of haar optreden - en nogmaals, muziek speelt een belangrijke rol. "Ik heb meestal een vrij goed idee van welke kleuren bij de muziek passen als ik het eenmaal heb gehoord", zegt Pearsall. “Als de muziek jazzy is, ga ik vaak voor rood of blauw of zwart. Echt vloeiende muziek gaat meestal met blues, en zeer romantische muziek krijgt de lichtere kleuren. Natuurlijk zijn er momenten waarop een skater ook een heel duidelijk idee heeft van welke kleur hij wil."

Voor Longmire is het krijgen van de juiste kleur een cruciaal onderdeel van het ontwerpproces. "Mijn stoffen zijn allemaal geverfd", zegt ze. “Ik wil de kleuren volledig onder controle hebben, dus ik koop alleen witte stof en doe dan al het verfwerk thuis op mijn fornuis. Veel ervan belandt in de vuilnisbak omdat het niet is gelukt, maar ik kan verven en ombreen en alles doen wat ik wil."

Als de stoffen klaar zijn, gaan de ontwerpers aan de slag om het kledingstuk zelf te maken. En hoewel ze meestal een goed idee hebben van hoe het eruit gaat zien, is er onderweg voldoende ruimte voor aanpassingen. "Ik weet hoe ik een kostuum ga bouwen in termen van drukknopen en haken voordat ik de schets zelfs maar presenteer aan een skater, maar nadat het verven klaar is, begin ik te knippen en naaien en dingen uit elkaar te halen”, zegt Longmire. "Het is een constant bewerkingsproces en ik denk dat we allemaal meer uit elkaar halen dan we samenvoegen."

Omdat kostuums zelden pull-on zijn, volgen de meeste een relatief standaard raamwerk in termen van sluitingen. "Er zijn meestal drukknopen aan de bovenkant van de schouders aan beide kanten, en soms heb je haken en staven in de nek of lussen en knopen", zegt Pearsall. “Ik gebruik nooit ritsen omdat ze breken. En als de rits breekt, draag je de jurk niet!”

Hoewel de meeste ontwerpers het idee hebben om specifiek ritsen te gebruiken, vermijden ze het gebruik van onnodige hardware in het algemeen. "Het is altijd beter om zo min mogelijk te hebben", zegt McKinnon, zelf een voormalig skater. “Ik begrijp echt wat een kostuum nodig heeft om zich prettig te voelen, dus ik probeer weg te blijven van ingewikkelde, geconstrueerde jurken. Mijn truc is dat ik de eigenlijke jurk zo eenvoudig en rekbaar mogelijk houd, en dan laat ik hem echt opvallen door de details.”

GERELATEERD: Kristi Yamaguchi gaf Olympische kunstschaatsster Karen Chen het beste advies voor Pyeongchang

Bij een sprankelende, ijsklare look draait het allemaal om de details, en naarmate het ontwerpproces vordert, begint de visie van de ontwerper echt vorm te krijgen. "Ik besluit bepaalde delen te blokkeren of hier en daar nude-stof in te gooien, en dan word ik gewoon gek van de decoratie", zegt Longmire. "Ik hou van bling - ik hou niet van 'simpel' of 'elegant'. Ik ga voor wat het ijs gaat verlichten. Deze mensen schaatsen op een grote witte ruimte, dus als je conservatief bent over de bling, gaat het gewoon verloren. Er is iets dat de '40-ft-regel' wordt genoemd, wat verwijst naar het feit dat je een ingewikkeld ontwerp niet kunt zien als je eenmaal op 40 voet afstand bent. Dat is misschien waar, maar je kunt zeker zien dat een kostuum eruit blingt!”

Kristallen spelen een sleutelrol in een look - en we hebben het hier niet alleen over oude strass-steentjes. "Ik gebruik meestal alleen Swarovski, omdat ik op de kwaliteit kan rekenen", zegt Pearsall. “Het is nu heel trendy om grote, dikke stenen te gebruiken, maar dat kan bij sommige jurken te zwaar zijn. Het gewicht kan vrij snel oplopen. Ik doe de kostuums van Mirai Nagasu sinds 2014 en dit is de eerste keer dat het echt een probleem is voor haar omdat ze in haar beide programma's een triple axel doet en ze zich echt bewust is van het gewicht van de jurk. Daar wilden we heel voorzichtig mee zijn, dus zij en ik hadden dit jaar veel discussies over het gewicht van de stenen en de lijm. We wilden dat de jurk was wat hij moest zijn voor de choreografie, maar we wilden niet dat het een probleem zou worden. Voor haar rode lange freestyle-jurk dit jaar heb ik uiteindelijk grote delen van het Chinese patroon verwijderd om het meer asymmetrisch en lichter te maken.

Hoewel te veel kristallen een schaatser kunnen belasten, is het stenigingsproces een moeizaam werk voor de kostuumontwerper op zich. "Ik gebruik lijm om de kristallen één voor één met de hand aan te brengen", zegt Pearsall. “Het kan anderhalve dag duren om een ​​kostuum met een zwaar patroon te stenigen, en het is zeldzaam om iets te maken met minder dan 2500 stenen. Sommigen hebben er wel 5.000.” Het is niet verwonderlijk dat de decoraties niet goedkoop zijn. "Kristalen zijn het duurste onderdeel van het proces, buiten de arbeid", zegt Longmire. “Kristalen zijn obsceen duur. Je kunt gemakkelijk $ 400 in een kostuum steken, alleen al door de bling - en dat is conservatief."

Hoewel de kristaltoepassing alleen al een dag kan duren, verschilt de tijdlijn per ontwerper. Pearsall zegt dat haar werk doorgaans drie tot vier dagen duurt over een periode van een week, terwijl Longmire's stoffen verven een behoorlijke hoeveelheid tijd toevoegt. "Het kost me 10 tot 12 dagen van begin tot eind, omdat ik alles met de hand doe - en we hebben het over dagen van 10 uur", zegt ze. Haar totale tijd besteed per look aan een elite skater? “Minstens 200 uur.”

McKinnon heeft haar eigen methoden om het proces te stroomlijnen. "Voor de eerste aanpassing probeer ik dingen tot een minimum te beperken en doen we alleen de basis van de jurk", zegt ze. “Zo kunnen we er echt voor zorgen dat alles perfect past voordat we detailwerk gaan doen. Natuurlijk zijn er momenten waarop je niet eens de kans hebt om te passen als je werkt met een eliteschaatser of iemand in het buitenland - ik zal een hele jurk moeten maken zonder te passen en hem gewoon opsturen. Het is extreem belangrijk om het lichaamstype en de verhoudingen van een schaatser in die situatie heel goed te kennen, en ik neem zeker minder risico's als ik dat doe."

Voor de Olympische Winterspelen creëerde McKinnon eigenlijk twee van wat in wezen dezelfde look is voor Maia Shibutani. "We maken nooit echt twee van hetzelfde kostuum om een ​​back-up te hebben, want alles is te repareren - als er een haak loskomt, kun je dat repareren", zegt ze. “Maar ik heb dit jaar wel een tweede jurk gemaakt voor Maia’s korte programma. Het was onderdeel van haar vooruitgang dit seizoen, omdat zij en [haar partner Alex] hun spel wilden blijven verbeteren. Dus hebben we een tweede kleurrijkere jurk gemaakt die een sterkere indruk achterlaat, en ze brengt ze allebei. Ze zal de ene jurk gebruiken om te oefenen en de andere voor haar eigenlijke optreden.

GERELATEERD: 8 pittige mode Stukken om u te helpen Team USA aan te moedigen

Zoals alles op de Olympische Spelen heeft kunstschaatsen zijn regels - en dat geldt ook voor de kostuums. "De richtlijnen veranderen zo nu en dan, maar elk meisje moet altijd een rok dragen - ze kan niet alleen in een turnpakje naar buiten komen", zegt Longmire. “Er is ook de 50-procentregel, die stelt dat 50 procent van het lichaam van een schaatser bedekt moet zijn met stof. En nude-stof telt als 'naakte' gebieden, dus je moet meer dekking hebben dan dat."

De toepassing van de regel is soms twijfelachtig. “Het gaat er vooral om hoeveel van de voorkant van de jurk is bedekt met materiaal, maar niemand lijkt zich zorgen te maken over de achterkant van de jurk - er zou geen achterkant van de jurk kunnen zijn en dat zou hen helemaal niet storen. zegt Pearsall lachend. "Ik heb de voorkant van mijn jurken gemeten en zelfs als het binnen de richtlijnen valt, is mij verteld dat het misschien meer dekking nodig heeft. Je moet eigenlijk breuken maken om erachter te komen, dus ik heb de neiging om aan de conservatieve kant te dwalen om te voorkomen dat je later nog meer stof aan de jurk toevoegt.

Hoewel het afdwingen van de percentages uitdagingen met zich meebrengt, helpt het wel om garderobe-ongelukken op het ijs te voorkomen. "Een kostuum moet zo worden geconstrueerd dat we geen defecten hebben, vooral voor de meisjes die zich hebben ontwikkeld tot voor de hand liggende vrouwen", zegt Longmire. "Je krijgt geen kostuumstoring als je een 12-jarige bedekt, maar als je een rijk bedeelde 18-jarige die haar been moet grijpen, over haar hoofd moet trekken en achterover moet buigen, je bidt gewoon dat je je werk goed.”

Afgezien van zorgen over de dekking, zijn er algemene richtlijnen voor skaters met betrekking tot hun kledingkeuzes. “Na de onderdanen vertelde de Amerikaanse federatie aan Karen Chen dat ze haar niet in het wit wilden zien, wat hetzelfde is als wat er gebeurde toen ik in 2006 met Sasha Cohen samenwerkte,” zegt Longmire. “Voor Sasha maakten we dezelfde jurk in het rood en begonnen een controverse over wie de witte mooi vond en wie de rode. Het werkte in ons voordeel om ze in elk ander aspect identiek te hebben, maar Karen vond het niet leuk om de jurk in een andere kleur te reproduceren en we hadden bijna geen tijd meer. Ik weet niet waar ze mee naar buiten komt, maar zolang ze iets heeft gevonden waardoor ze zich zelfverzekerd voelt, is dat het enige dat telt.'