Er is iets in wedstrijdzwemmen dat een sleep wordt genoemd, waarmee zwemmers sneller door het water kunnen worden gesleept dan mogelijk op eigen kracht. De biomechanische theorie erachter is dat als het lichaam eenmaal gewend is geraakt om met zo'n hoge snelheid door het water te snijden, het in staat zal zijn om dat prestatieniveau zonder hulp te bereiken.
Ik zeg niet dat televisie een culturele trekpleister is. In sommige opzichten is televisie zelfs meer een anker dan een sleeptouw, waardoor veel culturele en politieke discussies worden afgeremd en tegengehouden. Maar dat is misschien niet het geval met presidentiële politiek. Je hoeft alleen maar naar Dennis Haybert te kijken als president David Palmer in de show 24, die voorafging aan Barack Obama’s verkiezing met drie jaar, om te zien hoe een populair televisieprogramma een enorm publiek kan overtuigen om een zwart gezicht te zien in het Witte Huis en hoe, toen die conceptuele Rubicon eenmaal was overschreden, het kiezen van een zwarte president niet langer leek ondenkbaar.
Hillary Clinton bestaat al een tijdje. Terwijl Obama schijnbaar uit het niets kwam om de verkiezingen van 2004 te winnen met een golf van hoop, was Clinton de vermoedelijke kandidaat die hij versloeg. Nu gaat ze vrijwel zeker rennen in 2016. Er zal voldoende tijd zijn voor opiniepeilers en experts om te beoordelen of ze zal worden gekozen. Maar misschien is de televisie de gemakkelijkst waarneembare kanarie in de mijn. En televisie staat zeker aan de kant van Hillary.
GERELATEERD: Wat gebeurde er wanneer? KaartenhuisHeeft de First Lady de Obama's ontmoet?
Van First Lady tot senator van de staat New York, presidentskandidaat, minister van Buitenlandse Zaken en nu kandidaat, Clinton heeft schrijverskamers ruimschoots materiaal aangeboden om te kronieken. Het is dus geen verrassing dat in een reeks shows op alle overheidsniveaus vrouwen zijn opgedoken die geen geringe gelijkenis vertonen met Clinton. Ik denk hier vooral aan Tea Leoni als staatssecretaris Elizabeth McCord op Mevrouw de secretaris, Robin Wright als First Lady Underwood (werd ambassadeur van de VS in de Verenigde Staten) Kaartenhuis, en Katherine Heigl als adviseur van de president op het gebied van nationale veiligheid Charleston Tucker op NBC's ijle Stand van zaken. (De president is trouwens zwart en een vrouw, dus op naar 2020!) Dan is er ook nog Carrie Matheson (Claire Danes) Aan thuisland maar als hoofd van het Islamabad-bureau van de CIA is ze operationeler dan Clinton ooit was.
Geen van deze vrouwen is echte heldinnen. Sommigen, zoals mevr. Underwood, kan slecht zijn. Anderen, zoals Carrie Matheson, worstelen zeker met hun eigen problemen. Maar elk plant een zaadje in de hoofden van kijkers, dat een vrouw, helaas voor nu, blond en blank een sterke en efficiënte leider kan zijn. (Natuurlijk zijn er ook Afro-Amerikaanse dameskneuzers, zoals Kerry Washington en Viola Davis, maar vooralsnog geen vrouwelijke zwarte kandidaten voor het Witte Huis.) Zorgt dit ervoor dat er nog een Clinton in het Oval Office komt? Verre van dat, maar geeft het aan dat het idee niet zo vergezocht is dat miljoenen Amerikanen niet zullen afstemmen elke week om de voortgang van een handvol quasi-Hillary's te volgen terwijl ze de wereld van het zilver regeren scherm.
FOTO'S: bekijk de 10 beste rode loperlooks van Claire Danes