Serena Williams is niets anders dan openhartig geweest als het gaat om het bespreken van haar overwinningen en tegenslagen in het moederschap sinds ze vorig jaar bevallen was van haar dochter, Alexis Olympia.

Met Twitter als haar forum voor mama-advies, waar ze om advies vraagt ​​over alles, van tandjes krijgen tot wanneer ze moet stoppen met borstvoeding, nam de tenniskampioen de social media outlet op zaterdag om een ​​recent verlies te onthullen dat ze heeft ervaren nadat ze weer aan het werk was op Wimbledon 2018 spellen.

"Ze zette haar eerste stappen... Ik was aan het trainen en miste het. Ik heb gehuild", schreef ze.

Haar woorden zijn een harde realiteit voor werkende moeders overal die er niet altijd zijn om te getuigen van de eerste grote mijlpalen van hun baby. En fans overspoelden haar commentaarsectie en bedankten Williams voor haar openhartigheid.

"Bedankt dat je dat zegt", schreef een gebruiker. "Mijn jongen zette zijn eerste stapjes op de crèche. Werkende moeder schuldgevoel! Ik heb die spijt nu al 7 jaar. Je voelt je zo veel beter!"

click fraud protection

Anderen herinnerden Williams eraan dat zelfs thuisblijvende moeders niet immuun zijn om iets te missen. "Ik ben een huisvrouw en was in de kamer ernaast en ik heb het gemist", vertelde een supporter aan Williams. "Voel je alsjeblieft niet slecht. Wees blij voor haar en wees klaar om achter haar aan te rennen."

Serena Williams

Krediet: serenawilliams/Instagram

Afgelopen weekend werd de 23-voudig Grand Slam-winnaar ook echt over haar moeilijke beslissing om te stoppen met borstvoeding haar dochter na zes maanden, miste haar oorspronkelijke doel van januari.

"Januari werd maart. Maart werd april en ik gaf nog steeds borstvoeding", zei ze tijdens een persconferentie. "En voor mij was het heel belangrijk om de drie maanden te halen, en daarna was het belangrijk om de vier maanden te halen. En toen dacht ik: 'Oké, ik kan zes maanden doen.'"

Zoals voor de meeste moeders was de ervaring emotioneel voor Williams. "Ik heb Olympia letterlijk in mijn armen gezeten en ik heb met haar gepraat en we hebben ervoor gebeden", zei ze. “En ik zei tegen haar: ‘Kijk, ik ga stoppen. Mama moet dit doen.' Ik huilde een beetje - niet zoveel als ik dacht dat ik zou doen. En het ging goed met haar."

Maak je geen zorgen. Het gaat je goed, mam!