Olympisch broer-en-zus IJsdansduo Alex en Maia Shibutani

Kunstschaatsen staat opnieuw centraal tijdens de Olympische Winterspelen van 2018, en de opwinding voor de chicste Olympische sport is alleen maar verergerd door ik, Tonya’s Oscar-uitbarsting, met nominaties voor Beste Actrice (Margot Robbie), Beste Vrouwelijke Bijrol (Alison Janney) en Beste Filmmontage. Dus misschien wil je ijsdanskampioenen Maia en Alex Shibutani leren kennen, het broer-en-zus ijsdansduo dat strijdt voor Team USA in PyeongChang, Zuid-Korea.

We spraken met de atleten terwijl ze in NYC waren om de Olympische uniformen van Ralph Lauren's Team USA te onthullen. Terwijl Maia, 23 en Alex, 26, zich klaarmaken voor hun tweede Olympische Spelen, kregen we de inside scoop over het trainingsschema van de broers en zussen, podiumdoelen en hoe het is om rond te hangen in het Olympisch dorp.

VIDEO: Ontmoet Olympiër Alex Shibutani

Wat is er veranderd in je dagelijkse leven sinds je spot op Team USA werd bevestigd?
Maia Shibutani: Veel van onze trainingen zijn hetzelfde gebleven, maar we hebben het gevoel dat we een level omhoog zijn gegaan. Ik denk echt dat we op het juiste moment pieken voor de Olympische Spelen.

Kun je het moment beschrijven waarop je erachter kwam dat je naar je tweede Olympische spelen ging?
Alex Shibutani: Ik denk dat het absoluut niet dezelfde ervaring was als erachter komen dat we naar onze eerste Olympische spelen gingen, omdat, op dat moment voelde het alsof alles wat we hadden gedaan vanaf het moment dat we schaatsen aantrokken, zich aan het opbouwen was tot dat moment. Maar ik voelde me trots, vereerd en het gevoel dat er nog werk aan de winkel is. Het doel was niet de kwalificatie voor het Olympische team; het doel is om een ​​medaille te winnen en ons best te schaatsen op de Spelen.

GERELATEERD: Ralph Lauren onthult de openingsceremonie Olympische uniformen van Team USA, en ze zijn Peak Americana

Je doet mee aan twee programma's: korte dans en vrije dans. Hoe zal je korte danschoreografie eruitzien?
ALS: Voor de korte dans is er een vooraf bepaalde stijl waar alle teams zich aan moeten houden. Die stijl dit jaar is Latijnse ritmes. Dus je hebt je Cha-Chas, Mambos, Sambas, Meringues. We selecteerden nummers van Pérez Prado, die een klassieke, coole vibe hebben.
MEVROUW: En de ritmes die we doen zijn Mambo, Cha-Cha en Samba. Het is dus zeer energiek en dynamisch. Het was erg leuk voor ons om het de afgelopen maanden over de hele wereld op te voeren.

Waarin springt jouw optreden eruit?
ALS: Ik denk dat de manier waarop we het hebben gearrangeerd en gemixt het meer van die moderne gevoeligheid geeft. En we vinden het gewoon leuk om onszelf te zijn in onze uitvoering.

En voor je vrije dans schaats je naar Coldplay's 'Paradise'. Waarom heb je dat stuk gekozen?
ALS: Ik denk dat mensen thuis een bepaalde verwachting hebben wanneer ze de televisie aanzetten en kijken kunstschaatsen: dat het allemaal "oude muziek" zal zijn. Schaatsen naar Coldplay is een draai aan wat mensen doen verwachten. En we houden van Coldplay's muziek omdat het gaat over het volgen van je dromen. Weet je, we schaatsen al 14 jaar samen. We hebben onze hele carrière gewerkt voor dat speciale Olympisch moment. Dus, voor ons, schaatsen naar "Paradise" in deze Spelen volgt het idee dat we in ons eigen paradijs in Pyeongchang willen zijn.

GERELATEERD: 8 pittige modestukken om u te helpen het team USA aan te moedigen

Als broers en zussen zijn jullie je hele leven op de een of andere manier teamgenoten geweest. Is het vervelend om zoveel tijd samen door te brengen?
ALS: Ik denk dat mensen er altijd vanuit gaan dat het iets negatiefs is. En het is een uitdaging om zo dicht bij iemand te zijn, zoveel over die persoon te weten en te proberen uit te vinden hoe we kunnen samenwerken. Maar ik denk niet dat dat alleen staat voor relaties tussen broers en zussen. Het is net als elke professionele of familierelatie. Je moet weten hoe je moet samenwerken met iemand in je directe omgeving. We vinden het eigenlijk een enorme kracht van ons dat we zo close zijn en onze communicatie goed is. We weten dat we in elke situatie op elkaar kunnen rekenen. En geen enkel argument staat onze samenwerking in de weg, omdat we weten dat we aan elkaar vast zitten. We zijn familie, en dat is de speciale band die ons een voorsprong geeft.

Hoe verschillen de Olympische Spelen van de andere grote wedstrijden waar je bent geweest?
ALS: We zijn er twee en een halve week, wat een langere periode is dan normaal. Er zijn meer media. De ringen zijn overal. En gewoon het gevoel hebben dat de wereld kijkt, is speciaal. Er is veel prikkel. Je draagt ​​bijvoorbeeld nieuwe kleren. Het is niet zoals weer een wedstrijd waarbij je je favoriete shirt meeneemt om te dragen. Er zijn dingen waar je je aan moet aanpassen. Maar ik denk dat als je met de stoten meegaat en het gevoel omarmt dat je deel uitmaakt van iets dat veel groter is dan jezelf, je die energie echt in je voordeel kunt gebruiken in competitie.

Hoe ziet het Olympisch dorp eruit?
MEVROUW: Er is altijd veel energie omdat er 14 andere sporten zijn en er zijn mensen die je normaal niet ziet, zelfs niet van Team USA. Ik vind het over het algemeen een zeer inspirerende omgeving.

Is er een competitieve sfeer?
ALS: Het hangt af van de sport en de persoon. Ik bedoel, we gaan in appartementen logeren met andere leden van het schaatsteam. En de hele tijd ontmoet je andere atleten uit verschillende sporten uit andere landen, en dat is leuk.

Heb je een pump-up playlist voor oefensessies?
ALS: We zijn zwaar op Spotify-afspeellijsten. We houden ervan dat mensen ons vertellen waar we naar moeten luisteren. Maar we zijn niet echt stijfjes als het gaat om onze trainingsmuzieksmaak. Als Selena Gomez speelt, is dat cool. Als het meer een Guns 'N Roses jock jams-ding is, is dat ook goed. Omdat zoveel van onze dagelijkse aandacht erop gericht is om voorbereid te zijn om te concurreren en te presteren, moeten we mee kunnen gaan met de stroom. Het zou nogal flauw zijn als je op de Olympische Spelen bent en ze spelen iets in Arena, en je denkt: 'Ugh, ik haat dit nummer, het verpest het moment.'

Jullie zijn echt actief op social media. Waarom is dat belangrijk voor je?
ALS: We doen het allemaal zelf, dat is veel werk. Maar we zijn opgegroeid in het tijdperk van sociale media. We begrijpen de kracht van internet en we zijn dankbaar dat we een echt ondersteunende wereldwijde fanbase hebben. En ook bij ijsdansen is er niet veel geschiedenis van Aziatische teams die strijden. Ik denk dat het de rol van elke atleet is om de populariteit van je sport voort te zetten en uit te breiden.

GERELATEERD: Dit IRL Olympische koppel en Banana Republic hebben schermen net modieus gemaakt

Waarom denk je dat er op dit moment zoveel publieke belangstelling is voor ijsdansen?
MEVROUW: Het is heel bijzonder om beweging te zien gebeuren die er moeiteloos en magisch uitziet op een zeer elitair niveau. Dat is de eerste trekking. Maar nu is het echt atletisch. Het balanceren van topsporters en creatieve artiesten is wat ons drijft om op ons best te zijn. En we hebben dat wereldwijde publiek; we kijken er naar uit om nieuwe fans naar de sport te halen.

Hoe ben je begonnen met schaatsen?
ALS: Maia wist als kind al dat kunstschaatsen was wat ze wilde doen. Ik, ik dacht dat ik basketball zou spelen. Maar ik werd naar de ijsbaan gebracht om te kijken - of niet om te kijken; Ik werd naar de ijsbaan gebracht om wacht voor haar lessen omdat we maar met z'n tweeën zijn. En ik verveelde me echt. Dus ik ben er gewoon uitgekomen.
MEVROUW: Ik dacht dat ik alleen op de Olympische Spelen zou zijn. Maar het was erg leuk om samen te werken. Toen kwamen de positieve resultaten zo snel.

Wat is je beste advies voor Olympische atleten in wording?
MEVROUW: Onze hoofdcoach zegt altijd dat we moeten genieten van het moment. Ze biedt zo'n goddelijk perspectief om te onthouden waarom je zo hard werkt.
ALS: Soms is het gemakkelijk om je hoofd terug te graven in het werkproces en te veel te analyseren hoe je dingen kunt verbeteren. Dat is wat ik denk dat een echte atleet en concurrent doet. Maar ze is er altijd goed in geweest om ervoor te zorgen dat we even de tijd nemen om te stoppen en te beseffen wat we hebben bereikt.