Paris Fashion Week Review: Dior, Loewe, Saint Laurent, Kenzo

In elk modeseizoen komt er een moment waarop een redacteur zich afvraagt ​​hoeveel hij of zij bereid is te doorstaan ​​om aanwezig te zijn. In Parijs zou waarschijnlijk zowat iedereen de tijd hebben teruggeroepen op dinsdagavond tijdens de Saint Laurent-show, buiten gehouden onder een plastic zeil op een ijskoude nacht van windvlagen en regen.

Voor mij gebeurde het op vrijdagochtend, toen ik bij de Loewe-show op het hoofdkantoor van UNESCO aankwam en ontdekte dat de hele landingsbaan in duisternis was gehuld. Binnen in de zaal verlichtten speldlichten alleen de exotische orchideeën en luchtplanten met hun tropische bloemen en enkele homo-erotische Lionel Wendt-foto's uit de jaren '30 en '40. Ushers met zaklampen hielpen enkele gasten naar hun stoelen, maar terwijl ik langs een pad liep...

“Geroff!' schreeuwde ik toen een cameraman het wazige uiteinde van een microfoon in mijn mond sloeg. Wat zou hij in het donker kunnen filmen? "Goede heer, ik heb er genoeg van!"

Vreemd genoeg dook er een publicist op het geluid van mijn pleidooi om de weg te wijzen, en ik realiseerde me iets vreselijks: mensen herkennen me alleen als de boze man die de hele tijd schreeuwt. ik ben veranderd in

Ach, het mooie van het raken van die muur is dat daarna alles beter moet. In dit geval werd het een stuk beter toen de lichten aangingen, en Loewe's ontwerper Jonathan Anderson begon zijn show met de klanken van een spannend intermezzo van Sunset Boulevard, wat me meteen in een beter humeur bracht. Ik zag de eerste New Yorkse uitvoering van de huidige revival met de verbazingwekkende Glenn Sluiten vorige maand, maar Anderson zou natuurlijk zijn eerdere run waarschijnlijk hebben gezien in Londen, waar hij woont. Ik kom in de verleiding om me voor te stellen dat hij dacht aan Norma Desmond, die ouder wordende filmkoningin, en andere excentrieke filmpersonages in deze ronduit verbluffende collectie.

GERELATEERD: Beroemdheden zitten op de eerste rij tijdens Paris Fashion Week

Veel meer dan enige andere ontwerper van zijn generatie, en meer dan de meeste ontwerpers in het algemeen, is Anderson in staat om het sublieme en het belachelijke op een geloofwaardige manier te combineren, dus het was mogelijk om het leergierige effect van zijn ruige jurken in handgeweven stoffen te waarderen, terwijl hij ook giechelt om de handtas in de vorm van een opgezette kat, of een tas bedrukt met een stuk geroosterd brood. Hoewel zijn ontwerpen en materialen kostbaar zijn, is de houding dat niet, dus zelfs een paar mooie jurken die avondkleding in vorm suggereerden, bleven licht van uiterlijk, als een flikkerige gestippelde jurk met stukjes stof die aan de gekreukte stof hangen, of een close-up-ready jurk die een schuine strook zilverstof combineerde over een zwarte rok met een leren paneel aan de zoom.

Binnen deze collectie heeft Anderson op een slimme manier stukken gemixt waar redacteuren, en hopelijk klanten, naar hunkeren. Gebreide tops, een in een luipaardprint en een andere visserstrui met een grove halslijn en een band met Loewe-logo's, leken zoals voor de hand liggende hits, net als de finalejurk gemaakt van gemengde stoffen die een aansluitende gebreide top combineerde met een uitlopende rok van polka stippen.

Ik ben redelijk optimistisch dat de nieuwe artistiek directeur van Dior, Maria Grazia Chiuri, ook de luxe aanstuurt kolos in een commercieel haalbare richting, dat is wat vrijwel elk modehuis nodig heeft, toch nu. In haar tweede prêt-à-porter collectie concentreerde ze zich op marineblauw (wie houdt er niet van marine?) en al zijn praktische toepassingen. Truien, blazers, omslagdoeken, jurken, jeans, allemaal ontworpen om te verkopen, verkopen, verkopen. En hoewel het allemaal een beetje repetitief werd, waren er hier enkele ideeën die waarschijnlijk meer invloed zullen hebben dan aanvankelijk op het eerste gezicht lijkt. De nonchalante behandeling van bijvoorbeeld taft en fluweel zag er erg fris uit.

Wat was er tot nu toe nog meer geweldig aan deze Paris Fashion Week, vraag je je misschien af. De Saint Laurent-collectie, hoe ongemakkelijk de show ook was, was een grote stap voorwaarts voor de ontwerper Anthony Vaccarello, die gokte met een 100-look-aanbod dat was redelijk consistent in zijn omarming van glamour-jurken die superkort waren gesneden, diamanten versieringen en diamanten laarzen, shearling bolero's en shearling mouwen die gewoon mouwen waren maar een beetje koel. De look was zo verleidelijk dat Saint Laurent volgend seizoen een dak zou moeten kunnen betalen.

VIDEO: Bekijk onze samenvatting van Paris Fashion Week

Kenzo's eerste Momento-collectie, een term die de ontwerpers Humberto Leon en Carol Lim speciaal gebruiken voor projecten, was ook een hit, gebaseerd op een reclamecampagne uit 1983 van Kenzo Takada, die aanwezig was voor de laten zien. De line-up was veel gestroomlijnder dan de recente confectieshows van Leon en Lim, met een paar geweldige ideeën (ik hield van de vogeltruien en een reserve kaki werkpak) en meer focus op het plezier - Lauryn Hill kwam later die avond opdagen voor een verrassingsoptreden in het hoofdkwartier van Kenzo, gekleed in een knalroze aangeklede jurk die geweldig was.