Op de glorie van een zwarte mode-editor te zijn tijdens het tijdperk van Michelle Obama

Hetzelfde jaar Michelle Obama werd de first lady van de Verenigde Staten is hetzelfde jaar dat ik volledig werd ondergedompeld als moderedacteur bij mijn eerste fulltime tijdschriftbaan. Ik realiseerde me de betekenis van deze samenvallende gebeurtenissen niet tot nu - vlak voor Mrs. Obama beëindigt haar heerschappij als de belangrijkste vrouwelijke figuur in ons land... en misschien wel de wereld.

Mode is een fantastische maar wispelturige industrie waarin er maar weinig zwarte redacteuren zijn en waar het het laatste nieuws is wanneer een zwart model of een zwarte actrice een grote tijdschriftomslag of advertentiecampagne presenteert. Het flagrante gebrek aan diversiteit blijft een punt van zorg en een constante bron van isolatie voor degenen onder ons die ernaar streven erkend voor ons talent in plaats van alleen een bruin gezicht dat onze respectieve bedrijven blindelings verzekert dat ze inclusief zijn (of niet racistisch).

Als de meest stijlvolle vrouw ter wereld zwart is, is het moeilijker om mijn legitimiteit als lid van de modegemeenschap in twijfel te trekken. Of is het? Of ze nu echt of waargenomen was, Michelle's aanwezigheid was een prachtige ontsnapping uit het witgekalkte landschap van modevoer dat inclusief een non-stop spervuur ​​​​van Kardashians - evenals alles wat te maken heeft met Taylor Swift, Jennifer Lawrence of Kate Middenton.

GERELATEERD: 29 krachtige zwarte vrouwen die de schoten in de Obama-regering hebben genoemd

Ik heb een groot deel van Karadashian-artikelen geschreven en mijmerde over de bekendheid van Angelegging op de rode loper. En hoe flauw die berichtgeving ook mag lijken, ik vond troost in de wetenschap dat het volgende epische modemoment van onze First Lady om de hoek stond. Die momenten brachten de broodnodige kleur in het nieuws - en in mijn carrière.

Ik kan me nog levendig de razernij herinneren die volgde op de redactiekamer van mijn vorige baan toen Michelle voor het eerst haar pony debuteerde. We krabbelden van opwinding als een stijlafdeling om zo snel mogelijk een artikel samen te stellen dat het nieuwe internetbrekende kapsel van de first lady waardig was. Een eenvoudig kapsel had het soort macht dat doorgewinterde journalisten in gillende fans veranderde - en duizelingwekkende bezoekersaantallen naar de website.

Het was even geweldig toen Mrs. Obama zou de aandacht trekken in kleding gemaakt door massamarktmerken zoals Target en J.Crew. Het was niet alleen verbijsterend dat wij (het grote publiek) betaalbaar een first lady-look konden nabootsen, maar niets was goedkoop of gekunsteld aan de manier waarop ze ze wiegde. Ze draagt ​​H&M met hetzelfde niveau van verfijning en swag als wanneer ze de dure designer blindgangers aantrekt die in haar kast staan ​​- en erfenis.

VIDEO: Michelle Obama verrast tijdens Last State Dinner

En opdat we niet vergeten dat Michelle's invloed zeker een lijn trekt naar de eerste dochters, Malia en Sasha - wiens modebijdragen een verhaal zijn van opbloeien tot vrouwen voor onze ogen en dat doen met zowel stijl als elegantie. Ik mocht niet alleen schrijven over één zwarte vrouw in het Witte Huis, maar over drie.

Bovendien werd de kroniek van Michelle's opkomst tot stijlicoon ook onderstreept door haar steun aan opkomende ontwerpers en kleurontwerpers. Ze liet de wereld kennismaken met ontwerpers als Jason Wu en Sophia Theallet. Maar het is de Zwarte ontwerpers die Michelle zo trots droeg -- waaronder Tracy Reese, Mimi Plange, Byron Lars, Duro Olowu en Laura Smalls, onder andere -- die diende als een lichtend voorbeeld van haar onverzettelijke toewijding om diversiteit te injecteren in haar oh-zo-stijlvolle symboliek.

Als schrijver is er een vreselijke scheiding als het gaat om het vieren van een zwarte first lady die voor inclusie pleit, maar zwarte ontwerpers zijn schromelijk ondervertegenwoordigd op de markt. Het is een onderdeel van mijn missie geweest om ervoor te zorgen dat representatie wordt gerealiseerd. Van Olowu's opvallende bedrukte ensembles tot de damesachtige jurken van Smalls, Michelle liet de wereld weten dat getalenteerde zwarte ontwerpers niet alleen bestaan, maar ook aanbidding waard zijn.

Ik zal de nooit vergeten roze toile en blauwgrijze Tracy Reese jurk Michelle droeg toen ze het podium betrad tijdens de Democratische Nationale Conventie van 2012. Ik heb Reese snel een e-mail gestuurd voor haar reactie. De vreugde van het interviewen van een Afro-Amerikaanse ontwerper die reageert op onze Afro-Amerikaanse first lady die haar creatie draagt ​​bij zo'n monumentale gelegenheid, zal ik koesteren. Dat zijn de momenten waarop ik in mijn carrière terugkijk en met trots glimlach.

Terwijl ik met tegenzin (lees: schoppend en schreeuwend) een nieuw tijdperk van Witte Huisbewoners inluid, vrees ik dat we zullen berusten in de realiteit van voorspelbare blikken van een niet-inspirerende figuur. Michelle's stijl-ontmoet-stof-aanwezigheid zal een onmetelijke leegte achterlaten.

Het spreekt voor zich dat Michelle ondanks haar vertrek uit het Witte Huis niet aan mijn blik zal ontsnappen. Ik zal met veel verwachting wachten terwijl ze af en toe in en uit de schijnwerpers fladdert. En terwijl ik wacht, zal ik me verheugen in het geluk dat mijn vormende jaren als moderedacteur gezegend zijn met een niveau van #BlackGirlMagic dat ik nooit voor mogelijk had gehouden.