Iemand vertelde me onlangs dat ik geen angst had, en ik spuugde bijna mijn Aperol Spritz uit.
Wat het tegenovergestelde van onbevreesdheid ook is, dat is wat ik heb: het wordt angst genoemd.
Ik krijg angst als ik een boek niet binnen een redelijke tijd uitlees. Ik krijg het als ik mezelf niet push om te sporten en goed te eten. Het sluipt erin als ik te veel weeg. Of wanneer mijn Spaanse bijlesleraar langskomt en ik absoluut geen van de opdrachten heb gedaan die ze me heeft gegeven. Ik krijg angst als mensen van buiten de stad bij mij willen blijven. Of als ik naar een dansfeest moet. Ik krijg het als ik moet gaan zitten en een artikel moet schrijven.
VIDEO: Amy Schumer maakt lijst van best betaalde comedians van Forbes
Mijn angst manifesteert zich op verschillende manieren. Soms zit het gewoon in mijn hoofd en voelt het overweldigend, alsof ik te veel heb afgesproken. Andere keren, als ik echt nerveus ben, trilt mijn been, en dan zie ik eruit als een echte crackhead op een lunch waar mij is gevraagd om te spreken over het feit dat ik een krachtige vrouw ben.
Maar het is niet iets nieuws - het is altijd een deel van mijn leven geweest. Toen ik jonger was, dacht ik dat ik minder angstig zou zijn als ik opgroeide. Als ik gewoon kon opgroeien, dan zou het goed met me gaan. Ik zou me geen zorgen hoeven te maken dat ik op school zou passen. Of populair zijn. Of als mijn ouders geld op hun spaarrekening hadden staan. Of als mijn broers en zussen zouden trouwen, hun eigen gezin zouden stichten en mij zouden vergeten. Ik wilde dat de dingen anders waren. Ik wilde mijn eigen leven, mijn eigen regels, mijn eigen geld. Ik haatte het om van iemand afhankelijk te zijn.
Tien jaar later, toen ik mijn allereerste stand-upset deed, was ik 21 jaar oud en ik was angstig. Alcohol hielp. Ik begon comedy te doen op alle plaatsen in Los Angeles, van open-mic-avonden in coffeeshops tot geboekte optredens in de Hollywood Improv. Er was geen tijd dat ik niet overwoog om te vertrekken vlak voordat mijn naam werd geroepen. Ik dacht dat het makkelijker zou worden naarmate ik beter werd of hoe succesvoller ik werd. Ik bleef maar denken dat mijn leven zonder angst voor de deur stond en dat ik er alleen maar heen moest.
GERELATEERD: 5 snelle trucs om nu te stoppen met stressen
Toen ik bekend werd en comedy deed voor duizenden mensen, veranderde mijn zelfvertrouwen, maar er was nog steeds dat gevoel van stress en angst. Ik hield mezelf keer op keer voor dat de mensen in het publiek een behoorlijk bedrag hadden betaald om me te komen bezoeken en dat ze al aan mijn kant stonden. Dan zei ik tegen mezelf dat de helft van het publiek uit mannen bestond die door hun vrouw of vriendin daarheen werden gesleept en me waarschijnlijk zouden haten.
Op een ochtend een paar jaar geleden, toen ik mijn Spaanse huiswerk vermeed, begon ik door oude brieven en foto's te bladeren en vond een notitie mijn moeder had me gestuurd toen ik naar Los Angeles verhuisde: “Klaag nooit over waar je bent, want jij bent degene die daar."
Mijn moeder zei altijd domme dingen die nooit iets leken te betekenen, maar haar woorden betekenden die ochtend wel iets voor mij. Hoewel 'angst' niet hetzelfde is als 'klagen', is het bijna alsof je geest klaagt. Je geest is gestrest over de verplichtingen of verantwoordelijkheden die je hebt gekozen.
Dus besloot ik te doen waar ik mijn hele leven op had gewacht, dat het vanzelf zou gebeuren. Ik ben zelf opgegroeid.
Angst hoeft niet zo'n vies woord te zijn. Het kan er voor ons zijn om te benutten en te veranderen in iets fels. Ik voel me ook sterk als ik gestrest ben, omdat ik weet dat ik de drive heb om er doorheen te komen en er aan de andere kant uit te komen. Ik weet dat ik die zorgen kan omzetten in iets krachtigs.
Ik maak me nog steeds zorgen over dingen die ik professioneel moet doen, en ik ben er vrij zeker van dat ik dat altijd zal doen. Wetende dat dit een deel van het proces is, helpt me om me niet te concentreren op de zorgen zelf, maar op het gevoel van voldoening dat ik daarna zal voelen. Ik krijg meer van iets doorzetten dan van weglopen.
GERELATEERD: Lena Headey heeft zojuist een hoop wijsheid laten vallen over het omgaan met angst
Of ik nu gestrest ben over sporten, of in het openbaar spreken, of opdagen als ik me te moe voel, ik zeg altijd tegen mezelf: "Druk door. Dit is maar tijdelijk.” De tijd verstrijkt. Zelfs als je iets hebt waar je bang voor bent, zal dat gevoel niet eeuwig duren. Over een uur is de training afgelopen. Het feest stopt. De dag zal eindigen. En als je voorbij de angst duwt, heb je iets bereikt en ben je weer een dekhengst.
Dan zullen mensen je onbevreesd gaan noemen, en je zult denken: "Als ze het maar wisten."
Handler's talkshow, Chelsea, uitgezonden op vrijdagavond op Netflix.
Voor meer informatie, pak het juni-nummer van In stijl, verkrijgbaar in kiosken en voor digitale download 12 mei.