Alles wat blinkt (en een paar die dat niet doen) valt op tijdens de begindagen van #PFW

De collecties van Parijs hebben een schitterende start gemaakt, met grotere lichtshows op de catwalks dan op de façade van de Eiffeltoren 's nachts.
Ik heb het niet alleen over de glitterstoffen bij Rochas, ook niet, hoewel die spetterende streetstyle vriendelijke jassen en jurken die helemaal door glinsterden De nieuwste show van Alessandro Dell'Acqua voor het huis was behoorlijk aantrekkelijk voor redacteuren die op zoek waren naar iets om op te posten Instagram (bovenstaand).
Maar de vroege shows bevatten ook een aantal sterk verhelderende momenten met geweldige collecties van Dries Van Noten en Chloe die suggereren dat ontwerpers hier opnieuw de kracht van Parijse mode laten gelden. Na de coutureshows in januari zijn dit de eerste prêt-à-porter collecties die hier worden gepresenteerd sinds de terroristische aanslagen van afgelopen november. En hoewel de beveiliging enorm is verbeterd, met draagbare metaaldetectoren en een schattige explosief-snuffelende hond die de procedure in de gaten houdt bij Chloé blijft er een gevoel van bewustzijn (geen nervositeit eigenlijk) over het spektakel dat hier wordt gecreëerd met een voortdurende parade van kleren. Dus ze kunnen maar beter iets goeds hebben om te laten zien.

GERELATEERD: Lees Fashion News Director Eric Wilson's Guide to Paris

De collectie van Van Noten was er zeker een die dat deed, gevuld met enorm shopbare ontwerpen van preppy gestreepte pakken versierd met koninklijke kuifjes tot jassen met dierenprint en sweatshirts, tot mooie fluwelen capes, allemaal onderdeel van een grotere knipoog naar de excentrieke stijl van Marchesa Luisa Casati, de Italiaanse modeplaat en toetssteen voor inspiratie van ontwerpers. Er waren hier zoveel dingen die opvielen, zowel aantrekkelijk voor moderne mode-excentriekelingen (die pyjamabroek met luipaardprint speelt niet in het Amerikaanse bedrijfsleven) en voor degenen die gewoon dol zijn op een slim gesneden pak of een interessante trui, zoals een grijze afgezet met kleine parels in een patroon dat deed denken aan een oude ketting die was gekomen ongedaan gemaakt (onderstaand).

Bij Chloé duwde Clare Waight Keller, de creatief directeur, haar mode-perspectief voor originelen naar voren, met meer zwevende boho patchworkjurken met kleine kleurvlekjes verwerkt in de stof die deed denken aan de pastelversies van haar lente verzameling. Maar het toevoegen van stukken zoals poncho's en capes die varieerden van subliem op maat gemaakt tot decadent gebreide, maakte deze look veel meer geschikt voor het herfstweer, en enkele speelse zwarte leren stukken - zelfs een moto-jumpsuit - brachten de lichtheid met een randje in evenwicht (onderstaand). Keller zou serieus kunnen overwegen om een ​​huiscollectie aan de Chloé-wereld toe te voegen, aangezien sommige stukken zo omvangrijk waren dat ze misschien een hele kast van zichzelf om op te bergen, maar zou er tegelijkertijd fantastisch uitzien als een winterbed of iets gezelligs om over de rug van een bank.

GERELATEERD: Horrorverhalen van Fashion Week

De gedachte die bij me opkwam bij het kijken naar John Galliano's nieuwste voor Maison Martin Margiela was "betere basis". Galliano lijkt langzaam uit de conceptuele baan te komen (slechts één jas hier kwam met een portie a overhemdkraag eraan vastgemaakt als decoratief element) en in meer commerciële kost, met een grote nadruk op de handtassen, voor voorbeeld. Er waren ook scherpe militaire jacks van legergroene wol, afgezet met patches die een aantal fantasierijke badges van verdienste suggereerden, en nog meer glinsterende avondjurken die wedijveren met die van Rochas in de recente 'breng-op-het-licht'-geest van de Lichtstad (onderstaand).