New York Fashion Week Review: Monse, Jeremy Scott, Tory Burch en meer

Amerikaans zijn is nu moeilijk, vooral als je een modeontwerper bent.

Politieke onrust, klimaatrampen, nepnieuws en – wat, maak ik me zorgen? – de dreiging van een nucleaire apocalyps, hebben onze creatieve leiders in een staat van serieuze zelfreflectie gebracht die vraagtekens zet bij de aard van wat het betekent om vandaag een Amerikaan te zijn. En hoewel het voor ontwerpers van cruciaal belang is om in hun collecties rekening te houden met actuele gebeurtenissen, is de plotselinge opkomst van diep nadenken over archetypen van de middelbare school die te zien zijn in New York Fashion Week (de cheerleader, de prepster en de potentiële seriemoordenaar hebben een echt moment) is begin een beetje repetitief te worden, zoals het kijken naar The Weather Channel voor meer dan 10 minuten om een rekken.

VIDEO: Runway Remix: Bekijk onze samenvatting van New York Fashion Week

Nadat Raf Simons de lat zo hoog had gelegd bij Calvin Klein met zijn pomponjurken op donderdagavond is het een beetje klote voor iemand anders om dat deuntje in zijn schaduw te spelen. Maar de shows van vrijdag boden niettemin een parade van ontevreden jongeren die een aantal behoorlijk goede kleding overweldigde.

Laura Kim en Fernando Garcia van Monse hielden hun publiek op een basketbalveld in een nieuw luxe huurgebouw bij de ingang van de Lincoln Tunnel voor 45 minuten, inclusief de Hilton-zussen, Sofia Richie, en een acteur in een Minnie Mouse-kostuum, wachtend op de aankomst van Nicki Minaj voordat hun spel kon beginnen. Kim en Garcia, aangezien zij ook het ontwerp van Oscar de la Renta vorig seizoen, hebben hun Monse-lijn gepositioneerd als speelser en edgy, en hun lenteshow bracht een verwrongen kijk op varsity sporten: rokken met franjes, jurken met veters, jersey sweatshirts, broeken afgewerkt met een gewatteerde taille als een voetbal uniform. Dit alles was heel schattig voor een peptalk en weerspiegelde een gevoel van optimisme dat logisch is voor dit duo, dat op dit moment een bal lijkt te hebben als de coole kinderen op school.

Door jongeren beïnvloede kleding was overal te zien en ontwerpers, zoals middelbare scholieren, lijken hun eigen kliekjes te vormen. Het is net als 'The Breakfast Club'.

Bij Jeremy Scott’s 20-jarig jubileumshow, de skater-chique ontwerpen bedekt met grungy neon-patches en L.A. bandeau-tops die een weerspiegeling waren van hoe chill mensen aan de westkust zijn over alles. De collectie is niet zozeer ontworpen voor de freaks en geeks, maar voor de stoners en de eenlingen.

Jason Wu veroverde de preppy-markt met zijn coole wendingen op hemdjurken en parachutestoffen, en Tory Burch richtte zich op de Ivy League-gebonden elite met een van haar meest gepolijste collecties. In deze onrustige markt wint Burch de titel voor de meeste kans van slagen. Er waren zoveel hits in deze zonnige, winkelbare show - draagtassen en jurken gemaakt van badstof zoals gerafelde strandlakens, slippers met dunne bandjes die eruitzagen als het materiaal van plastic tuinstoelen, een strakke ecru canvas trenchcoat met een mooie satijnen kraag, en sommige modellen droegen tot vier tassen tegelijk - dat ik op haar zou wedden voor de les afscheids.

Brandon Maxwell, de maestro van de avondkleding van deze generatie, speelde zijn lentecollectie op de soundtrack van mijn jeugd, te beginnen met Britney Spears en Dolly Parton, dus ik was snel verkocht door zijn pittige roze fluwelen topjes gedragen met een blauwe spijkerbroek die was afgewerkt met een veelbetekenende vervaagde witte ring op de achterbankzak. Hoeveel mensen herinneren zich de snuifbussen?

Matthew Adams Dolan, de nieuwe jongen, heeft zeker indruk gemaakt. Geïntroduceerd in de modewereld door Rihanna, had Dolan geen probleem om plaats te nemen aan de coole kindertafel. In zijn eerste grote show bood hij een aantal geweldige kijk op de oversized overhemdtrend en meer van zijn kenmerkende zeer grote, zeer androgyne pakken. Zijn show was, net als die van Raf, een knipoog naar de dualiteit van preppy Americana en psycho Americana (serieus, Dolan citeerde de gebroeders Menendez in zijn programmanotities), zo duidelijk projecteerde hij een soort van niet-knoeien-met-mij-gevoel van John Bender door zijn kleren te borduren met zijn monogram. Wat een geluk dat hij M-A-D spelt.