Laten we het vandaag even hebben over perceptie. Het is alles in de mode. Welke merken zijn cool, welke ontwerpers zullen waarschijnlijk de volgende grote post bij een groot huis landen, wie waar op een landingsbaan zit show, wie er wordt uitgenodigd, het komt allemaal neer op de heersende wijsheid bij de mode-elite, maar in toenemende mate ook bij de wereld op groot.
Hoe een ontwerper als Demna Gvasalia, de leider van een collectief genaamd Vetements, de toast van Parijs werd, is hier een goed voorbeeld van. Zijn show op donderdagavond, net na Lanvin, trok een indrukwekkend publiek naar een groot Chinees restaurant in een schetsmatige buurt, waar modellen in enorm oversized overhemden, sweatshirts met logo's en prairiejurken splitsten zich op de rug, renden over de catwalk in een energieke uitvoering die echt aanvoelde als iets om te zien (afgebeeld, top). Het maakt niet uit dat we het allemaal al eens eerder hebben gezien. De voorjaarscollectie was niet zo heel anders dan de najaarscollectie, of de voorjaarscollectie daarvoor, maar dat was het wel gewoon zo cool dat, misschien niet verwonderlijk, meerdere mensen Gvasalia die avond noemden als kandidaat om Balenciaga over te nemen, waar
Alexander Wang bereidt zich voor om te vertrekken. (Lange kansen, om zeker te zijn.)VERWANT: In stijl's Fashion Director Melissa Rubini's Guide to Paris
Ik hou van de energie van de door Kanye West goedgekeurde Vetements-kleding, maar veel van de ideeën zijn dezelfde die Miguel Adrover meer dan tien jaar geleden had, tot bedrijfslogo's toe te passen in het werk (de voorjaarscollectie omvatte een sweatshirt met het woord POLO en het Champion-logo erop geborduurd, en een T-shirt met het label van DHL), en kijk wat er van Adrover is geworden (die de woede van Burberry en Ralph Lauren opwekte), een enorm succes gevolgd door een fenomenaal Botsing.
Zal de geschiedenis zich herhalen?
VIDEO: Bekijk onze 42-seconden samenvatting van Maison Margiela's Spring 2016 Show op #PFW
Mode heeft zijn wildcards nodig, dus het zal een interessante casestudy zijn om te zien wat er van deze wordt, vooral in het Instagram-tijdperk, waardoor het mogelijk voor ontwerpers om direct en direct contact te maken met een breder publiek, dat de kleding daadwerkelijk online kan kopen, en om die dynamiek te behouden flash. Er viel zoveel te leren over deze show, van de ongewone casting van een Russische streetwear-ontwerper tot de stylist die in de show liep, dat een slimme ontwerper het momentum echt zou kunnen gebruiken en een slag zou kunnen maken het.
Olivier Rousteing van Balmain is daar een voorbeeld van. Hij heeft een vrij smal concept van extreem sierlijke luxe omgezet in een modebeweging (compleet met een "Balmain-leger", zoals hij zijn legioenen fans beschrijft), grotendeels via sociale media en slimme connecties met Instastars, zoals de Jenners, Hadids, Kardashians, enz. Nog niet zo lang geleden zou het normaal zijn geweest om te snuiven aan het idee van een mode-streffer, maar de percepties veranderen en Rousteing wordt in plaats daarvan gezien als een modeleider. Wacht maar tot zijn H&M-samenwerking volgende maand in de winkels ligt. En gelukkig heeft het publiek iemand gekozen die een positief rolmodel is als het gaat om het omarmen van diversiteit, tenminste in zijn modelgietstukken, zo niet altijd in zijn collecties. (Voor de lente zijn uw opties lange nauwsluitende jurken met traliewerk met kralen, of nauwsluitende jurken met korte kralen en traliewerk.)
GERELATEERD: Kendall Jenner domineert de Balmain Spring 2016 Runway
Het kan zelfs het voorbeeld van Balmain zijn dat zoveel andere ontwerpers op een zoektocht heeft gezet naar sociale-mediavriendelijke kleding. Uitgebreid gebruik van logo's en labelnamen op kleding verscheen in zowel de collecties van Lanvin door Alber Elbaz en Loewe van Jonathan Anderson, die beiden de uitdaging van branding in een moderne tijd met elegantie aangingen, zo niet beheersing.
De Lanvin-collectie was prachtig, hoewel veel van de ontwerpen er haastig geschetst en voltooid uitzagen, bijna als cartoonversies van Lanvin. Er verscheen een blazer met lovertjes die aan de randen bijna versleten was, alsof de versieringen waren afgesleten, met satijnen strikken en kristallen versieringen die bijna willekeurig waren aangebracht (afgebeeld, hieronder). Andere jurken leken te bestaan uit gedrapeerde stoffen die waren vastgemaakt aan de nette onderbouwing van rijgsels van een kleermaker. En velen kwamen met de naam en het adres van Lanvin erop gekrabbeld, de Elbaz-versie van straatgraffiti.
Krediet: Antonio de Moraes Barros Filho/WireImage
Bij Loewe bracht Anderson grote gespiegelde aansnijdingen in de vorm van ganzen aan op zijn opstelling, waaronder ook een jurk bedekt met de gebarsten stukken van een spiegel, tassen beschilderd met eekhoorns (of katten, moeilijk te zien), en veel blikken met herhalingen van de Loewe naam. Er was meer conventionele elegantie te vinden in de krokodillenbroeken en suède stukken die op zichzelf al de aandacht trokken.
Vanmorgen ontving ik een e-mail van Tom Ford met een link om zijn voorjaarscollectie te bekijken, die dit seizoen werd gepresenteerd in een korte video met in de hoofdrol Lady Gaga in plaats van een catwalkshow. Het was de afgelopen weken gepromoot met online teasers. Ford is natuurlijk de ontwerper die ooit beroemd was een catwalkshow opgevoerd met een verbod op sociale media en Instacoverage, dus voor de ontwerper om dit onderwerp 180 graden om te draaien, was op zijn zachtst gezegd nieuwswaardig. In zijn e-mail schreef hij: "Het hebben van een catwalkshow is zo veel geworden over het creëren van beelden voor online en sociale media en het kijken naar een gefilmde modeshow kan zijn als het kijken naar een gefilmd toneelstuk (wat nooit erg bevredigend is).” Dus probeerde hij iets nieuws, en het werkte heel goed goed.
GERELATEERD: De Street Style Frenzy doorbreken tijdens Fashion Week
De video, nu op tomford.com, met Gaga die een cover van "I Want Your Love" zingt, en modellen die dansen in zijn lentelooks, met supermetalen blazers, flirterige jurken met ruches en wat ondeugende lingerie, samen met een basis van stretchy LBD (afgebeeld, hieronder). Ik denk dat het net zo effectief was als een catwalkshow, tenminste als het primaire doel is om mensen over je te laten praten.
Krediet: François G. Durand/WireImage
Maar door deze score was Rick Owens opnieuw de winnaar. Zijn show omvatte verschillende outsider-modellen die letterlijk andere modellen droegen, bijna als accessoires, maar doordrenkt met veel meer betekenis. De vrouwen, die in paren kwamen, werden met harnassen aan elkaar vastgemaakt, zodat ruggen, fronten, benen, nekken en rompen werden omgevormd tot mysterieuze wezens (afgebeeld, hieronder). Hoewel Owens in persaantekeningen zei dat het bedoeld was om vrouwen voor te stellen andere vrouwen te steunen, was er zoveel meer om hierin te lezen (en ik heb het niet over een truc voor likes) over lichamen, perceptie en al mode. In zekere zin dragen we allemaal een ongelooflijke last met zich mee in ons dagelijks leven, we proberen gewoon alles te begrijpen. Deze vrouwen deden dat met een betoverende stijl.
Eric Wilson is InStyle's directeur modenieuws. Voor meer realtime inzichten uit Parijs, volg hem op Twitter en Instagram.