Monse en Proenza Schouler zetten de toon met extraverte mode op NYFW

Toen hij maandagmiddag een taxi aanhield in de verre uithoeken van West Chelsea, vroeg een nieuwsgierige taxichauffeur wat er allemaal was? de hullaballoo was ongeveer na het passeren van een vrouw die een vergulde jas van schapenvacht droeg en een bijpassende dons platformen.

'Modeweek,' zei ik.

"Het is modeweek?" hij vroeg. "Ik dacht dat het de hondenshow was."

Wel, ja, er is opgemerkt dat de herfstmodecollecties vaak samenvallen met de Westminster Kennel Club Dog Show, en de vergelijkingen tussen een puppy-optocht en een catwalk-circuit stoppen niet bij de prachtige wezens die in cirkels rondlopen terwijl ze geoordeeld. Ik was dit jaar bijzonder opgewonden door de aanvaarding door Westminster van een schattig ras van Hongaarse herdershond, een pumi genaamd, hoewel ik het per ongeluk de hele dag een pupi bleef noemen. Blijkbaar was er ook enige controverse over de komst van een haarloze terriër, wat voor veel eye-rolling zorgde bij degenen die erop aandringen dat honden niet dood zouden worden betrapt zonder bont te dragen. Soms is het echt moeilijk om het verschil te zien tussen Fashion Week en een hondenshow.

VIDEO: Runway Remix: Bekijk onze samenvatting van London Fashion Week

Maar laten we onze focus terugbrengen naar de catwalk, laten we even de tijd nemen om een ​​nieuw hybride ras te bespreken dat op Fashion Week arriveerde, en ik heb het over de eerste double-header modeshow van de ontwerpers Laura Kim en Fernando Garcia, die hun collecties Monse en Oscar de la Renta rug aan rug presenteerden op één landingsbaan. Dit was hoogst ongebruikelijk en veroorzaakte meer verwarring dan het eigenlijk zou moeten zijn bij een gaasgordijn dat bedoeld was om een ​​tweede set te onthullen halverwege de show haperde het, maar de collectie(s) was of waren nog steeds een sterke kanshebber voor best in show dit week.

GERELATEERD: Stijlvolle beroemdheden die op de eerste rij zitten bij NYFW

De Monse-portie was echt geweldig: een voortzetting van het thema van de hemddressing in combinatie met jurken met druipende lovertjes die Kim en Garcia hebben gemaakt als handtekeningen van hun twee jaar oude label. Het is jeugdig en licht gedeconstrueerd, met een klein randje. Maar het was hun nieuwe kijk op Oscar de la Renta, waar beide ontwerpers hadden gewerkt met de la Renta jarenlang zelf, die voor het eerst sinds zijn tijd een duidelijke richting voor het huis uitstippelde passeren. De collecties van Peter Copping in de tussenliggende jaren waren mooi maar zo respectvol dat ze niet standhielden een kans in dit overvolle modesysteem, waar je een luide entree moet maken om te zijn gehoord.

In dit geval deden Kim en Garcia dat met felle kleurencombinaties van een groen wollen pak of een schokkende roze coconjas gemaakt van een scuba-achtige stof die was verbonden met sponswol en kasjmier. Hun avondjurken hadden een volledige rok met aansluitende lijfjes, prinsesachtig in de de la Renta-traditie, maar ook gemoderniseerd met rivieren van kristalborduurwerk. Een witte jurk had pailletten in een abstract patroon dat leek op het weven van ikat-stof, een favoriet van de la Renta. En de twee laatste jurken gedragen door Lineisy Montero en Bella Hadid, beide slanke zwartfluwelen jurken afgezet met diamanten geborduurde panelen, leken precies op Oscar, of mogelijk de Oscars.

Fashion Week heeft ook zijn meer fantasierijke rassen van ontwerpers. De collecties van Joseph Altuzarra en Proenza Schouler hadden zoveel bloemen en decoratieve elementen dat je je zou kunnen voorstellen dat deze kleding voor extraverte mensen was. Altuzarra's Renaissance-inspiratie speelde zich af met rijk fluweel en borduurwerk, wat een zeer gepolijste en formele uitstraling gaf. Bij Proenza was het motief meer sportief, met lange ritstrekkers van het bodysuit aan de achterkant van hun geabstraheerde jurken en collagetopjes. Ik hield vooral van de lossere versie van verbandjurken die deed denken aan een idee uit een collectie van hen van tien jaar geleden. Nu waren de jurken gewikkeld en gedrapeerd in meerdere stoffen, sommige met een patentachtige glans.

Natuurlijk zijn er ook ontwerpers wiens collecties stiller spreken, zo strak en toch krachtig als een Dobermann. The Row had bijvoorbeeld prachtige double-face kasjmier jassen en losse broekpakken of jassen gedragen met lange rokken in een overwegend neutraal palet. Deze werden getoond met strak omwikkelde riemen en luxe zwarte laarzen die bijdroegen aan het gevoel van bruikbaarheid en doel. Carolina Herrera koos, interessant genoeg, ook voor een meer gestroomlijnde aanpak, riffelde op haar kenmerkende witte overhemden en voegde zoveel verfijnde jurken toe dat je niet goed wist waar je moest kijken. Mijn oog viel op een vloeiende cape-jurk in de kleur zand, met een lintdetail bij de hals, en bleef daar.