Drew Barrymore wordt openhartig over liefde, woede en haar rebelse jeugd

Een voordeel Drew Barrymore heeft van het leven in het hart van het culturele bewustzijn voor de afgelopen 35 jaar is dat ze heeft primo #TBT-materiaal. "Toen ik 6 was, kleedde mijn moeder me als een kleine 80-jarige vrouw", zegt Barrymore, terwijl ze een stapel inspiratiebeelden op de set van haar In stijl voorblad fotosessie. Ze komt terecht op een exemplaar uit 1983, waar ze een miniatuur zwarte avondjurk en parels draagt. "Toen ik deze foto voor het eerst ontdekte, dacht ik: 'Maak je een grapje? Dat is 100 procent het lichaam van mijn dochter Olive!' ”

Maar het was niet alleen de trickle-down genetica en tijdperk-specifiek mode dat resoneerde. "Geen van die foto's is thuis gemaakt", zegt ze een paar dagen later, zittend in de studeerkamer van haar Upper East Zij appartement in N.Y.C. “Niet dat mensen per se foto’s van mij thuis zouden hebben, maar het is bijna alsof ik nooit was thuis. Ik was altijd buiten. Dat was voor mij de grootste afhaalmaaltijd.” Ze pauzeert en glimlacht. "En het is grappig, want je zou een koevoet, een spatel en een vorkheftruck moeten nemen om me nu het huis uit te krijgen."

VIDEO: Kijk hoe Drew Barrymore haar meest iconische foto's maakt voor ons februarinummer

Het appartement van Barrymore is gelijk aan Drew en haar twee dochters, Olive (5) en Frankie (3). De boeken van Sandra Boynton zijn gestapeld op Rizzoli-monografieën; Dr. Seuss mengt zich met Joan Didion. Het is gezellig en persoonlijk - en heeft een super indrukwekkende handwerkkast. Het is gemakkelijk in te zien waarom het trio dat de ruimte bewoont, nooit zou willen vertrekken. Vanavond is de familie net klaar met het versieren van twee kerstbomen voor een kerstafspeellijst met klassiekers van Elvis Presley, Mariah Carey en Bing Crosby. Wonder op 34th Street is op tv, geluidloos, op de achtergrond.

Op 43-jarige leeftijd vindt Barrymore nog steeds ruimte om te verkennen. Naast acteren, waar ze nog steeds van houdt (haar Netflix-show, Santa Clarita-dieet, keert dit jaar terug voor een tweede seizoen), en produceren (haar bedrijf, Flower Films, heeft zowel tv-shows als films in de maak), de ster heeft ook Barrymore Wines door Carmel Road, de cosmeticalijn Bloem Schoonheid, en Beste Drew, een kledingcollectie die dit najaar is gelanceerd met Amazon Fashion.

GERELATEERD: Drew Barrymore lanceert nieuw lifestyle-merk op Amazon

"Ik bleef het brandende verlangen voelen om een ​​kledingmerk voor vrouwen door vrouwen te bouwen, om iets romantisch te ontdekken", zegt ze. "Ik nam het terug naar mijn liefde voor maatwerk en mijn hele leven in een kostuumhuis." De snitten en silhouetten passen bij de persoonlijke esthetiek van Barrymore. "Ik heb een lichaamstype dat ik meestal verdoezel", zegt ze. "Dus het is niets strak, niet groot en boxy, meer een vloeiende drapering die aanvoelt als de jaren '20, '40 en '70. Niet helemaal casual, maar geforceerd in zijn moeiteloosheid.

"Ik ben me erg bewust van hoe mensen zich voelen", zegt Barrymore over hoe ze naar haar groeiende imperium kijkt. “Toen ik films maakte, wilde ik gewoon geen deprimerend verhaal vertellen; Ik wilde er een vertellen over een soort van zelfverbetering. Ik dacht: 'Er is genoeg shit in het leven. Ik wil optimisme en vreugde.' Tegelijkertijd hou ik niet van happy endings met toverstaf - en nu hou ik niet van toverstaf verzinnen of toverstafkleding.”

Het is logisch dat Barrymore sceptisch staat tegenover onmiddellijke oplossingen - ze is altijd het soort persoon geweest dat het werk erin stopt. Ze begon haar eerste loonstrookjes te innen als peuter en werd op haar veertiende legaal geëmancipeerd. "Van jongs af aan was ik overdreven gepassioneerd en dacht dat alles leefde en stierf in een professionele sfeer, want toen was het echt alles wat ik had", zegt ze. “Ik had geen gezin. Ik werk al zolang ik me kan herinneren.”

Ze is dus gedreven en ambitieus - en ze neemt absoluut geen blad voor de mond. "Als mensen zeggen: 'Wees aanwezig', wil ik ze in het verdomde gezicht slaan", zegt ze terwijl ze achterover op de bank leunt. "Ik word gewoon moorddadig." Ze lacht en gaat naar voren zitten. “Ik denk dat ik het advies ‘zet de ene voet voor de andere’ veel wijzer vind. Dat heeft een eenvoud: een beweging en een actie.'

GERELATEERD: Drew Barrymore klapt terug op internettrollen op de best mogelijke manier

Barrymore vergelijkt haar sporadische ziedende woede met die van het personage Tracy Flick in Verkiezing, "manie muziek en zo." Haar kinderen kunnen de situaties voelen waarin de manische muziek in het hoofd van hun moeder speelt. Ze noemen het de "face-ripper" -modus. "Mijn kinderen weten dat ik een glans in mijn ogen krijg als ik het gevoel heb dat er met me wordt geknoeid", zegt ze. "Het maakt ze aan het lachen."

Tegelijkertijd merkt ze op dat als ze het gevoel had dat ze kil of minachtend tegenover iemand was geweest, ze dagen erna kapot zou zijn: "Het is zoveel goedkoper, sneller en bevredigender om gewoon Leuk.

"Zie je nu de uitersten?" vraagt ​​ze me met een glimlach. "God of de duivel, gezicht ripper of 'Trek het shirt van mijn rug', ik heb absoluut een woestheid. En ik heb het altijd gehad. Ik kom volledig in opstand tegen autoriteit. Slordig. Ik ben verdomd slordig.”

Tijdens ons gesprek staat Barrymore herhaaldelijk op om haar hond, Douglas, het hol in en uit te laten. Hij kan niet beslissen of hij bij ons wil zijn of bij de meisjes, die voor het slapengaan klaar zijn met eten en in bad gaan.

En hoewel Barrymore enthousiast is om over haar werk te praten, is het ook duidelijk dat ze niet kan wachten om elk van haar dochters op te pikken nadat we klaar zijn met praten. (En dat doet ze. Ze ziet me uit met een in een handdoek gehulde Frankie in haar armen, die afscheid van me neemt door te zeggen: "Ik ben een burrito.")

Echt, er is niets dat te vergelijken is, zegt ze, met de vreugde van de hereniging met haar kinderen na een lange dag. “Vandaag heb ik Frankie opgehaald op de speelplaats, en ze liet haar wang heel lang tegen mijn lippen rusten. Dus ik neuriede gewoon een liedje en bewoog niet echt om het moment niet te breken, "zegt ze. 'En, oh mijn god...' Haar ogen worden groot als ze denkt aan het tafereel dat ze zojuist beschreef. “Ik denk dat ik vandaag echt aanwezig was! Maar niemand vertelde me dat te zijn, dus ik denk dat het goed is. Mijn meisjes zorgen ervoor dat ik stop - stop met denken en haasten en moeten doen... Ze laten de hele wereld volledig stil staan. Zij zijn de liefde die ik altijd al wilde kennen.”

GERELATEERD: Drew Barrymore schreef de liefste liefdesbrieven aan haar dochters voor de feestdagen

Liefde is iets wat mensen associëren met Barrymore - en niet alleen omdat harten en bloemen deel uitmaken van haar merk. Ze is drie keer getrouwd geweest, meest recentelijk met kunstadviseur Will Kopelman, de vader van de meisjes. (Het stel is in 2016 gescheiden.) Overdenkend wat ze een jongere Drew zou vertellen over liefde, denkt ze en zegt: "Nou, de jury is eruit.

“Ik weet het antwoord op dit moment in mijn leven echt niet. En dat bedoel ik niet deprimerend, cynisch. Het is schoner, alles is mogelijk. Ik heb de liefde nog nooit op een 'nieuwe mogelijkheden' manier met kinderen benaderd." In het verleden, zegt Barrymore, was ze verliefd op liefde. Maar nu haar twee dochters zo duidelijk in het middelpunt van haar universum staan, zijn haar behoeften veranderd.

"Mijn dochters zijn zo bevredigend dat ik het gevoel heb dat mijn beker gewoon overstroomt. Als liefde een fysieke analogievorm zou aannemen, zou ik een overvolle kalkoen of een piñata zijn. Dus ik heb er op dit moment niet echt trek in. Ik denk niet dat ik ooit had geweten dat ik deze inhoud, dit geheel, zou kunnen zijn zonder een romantische relatie te hebben. Dat zou een verrassing zijn geweest voor mijn jongere zelf.”

Als ze toen wist wat ze nu weet... Terwijl de credits verder gaan Wonder op 34th Street, Barrymore maakt de zin af: “Nou, ik zou niet hebben geluisterd. Ik ben door de jaren heen gegroeid en veranderd en geëvolueerd, maar qua geest ben ik niet zo anders dan de jongen op de foto's die gigantische pluizige jurken draagt. Ik had gewoon veel rebellie die moest kalmeren. Maar het deed het wel.”

Fotograaf: Anthony Maule. Moderedacteur: Catherine Newell-Hanson. Haar: Marki Shkreli. Make-up: Fulvia Farolfi. Manicure: Casey Herman.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het februarinummer van In stijl, verkrijgbaar in kiosken en voor digitale download 5 januari