Debbie Reynolds sterft op 84-jarige leeftijd - een dag nadat dochter Carrie Fisher

Schermpictogram Debbie Reynolds is overleden op 84-jarige leeftijd. Het nieuws komt slechts één dag na haar dochter, actrice Carrie Fisher, 60, stierf aan een hartaanval.

Reynolds was bij haar en Fisher's eigendom toen ze woensdagmiddag met spoed naar het ziekenhuis moest worden gebracht voor een mogelijke beroerte, Mensen bevestigd.

Op dinsdag was Reynolds naar sociale media gegaan om fans te bedanken voor hun steun in de nasleep van de dood van haar dochter.

"Bedankt aan iedereen die de gaven en talenten van mijn geliefde en geweldige dochter heeft omarmd", zegt Reynolds, 84, zei op Facebook. "Ik ben dankbaar voor je gedachten en gebeden die haar nu naar haar volgende stop leiden."

Een van de laatste legendes uit de gouden eeuw van Hollywood, Reynolds - een actrice, zangeres, danseres, ondernemer, humanitair en historicus - verwierf roem die groter was dan de rollen die ze speelde - van In de regen zingen naar haar rol buiten het scherm in een van de beroemdste schandalen in de geschiedenis van beroemdheden toen haar man, Eddie Fisher, haar verliet voor haar vriendin Elizabeth Taylor.

Reynolds had een van die klassieke Hollywood-ontdekkingsverhalen. Geboren als Mary Frances Reynolds in El Paso, Texas, als ouders Maxine en Raymond, verhuisde ze met het gezin rond de leeftijd van 7 naar Burbank, Californië. Het was in de Miss Burbank missverkiezing, toen Reynolds 16 was, dat een talentscout van Warner Bros. ontdekte haar en ondertekende haar een contract met de powerhouse studio.

Op de vraag wat het keerpunt in haar carrière was, vertelde Reynolds: Mensen in 2011, “Deze wedstrijd winnen, wat ongebruikelijk was. Mijn pak kwam van het Leger des Heils... Ik had geen hoge hakken. Er waren talentscouts, en ze dachten dat ik een grappig kind was. Ze namen me mee naar Warner Brothers en schreven me in."

Ze maakte vijf films in drie jaar tijd met beroemdheden als Lana Turner en Fred Astaire, maar het was haar zesde die Reynolds van gewoon een ander ingénue in America's Sweetheart veranderde: In de regen zingen.

In de musicalkomedie uit 1952 over de dood van stomme films en de opkomst van de talkies speelde Reynolds de rol van Kathy Selden, een koormeisje dat schattig ontmoet met stille filmster Don Lockwood (Gene Kelly). Dankzij de gouden pijpen van Selden wordt ze de stand-in voor de heerszuchtige (maar piepende) Lina Lamont, gespeeld door Jean Hagen. Er zijn een paar ironieën in het feit dat zingen veranderde Reynolds in een ster. De eerste is dat Reynolds vóór het filmen niet kon dansen. Ze leerde, en hoofde tot haar voeten bloedden voor de... Scène "Goedemorgen" met Kelly en costar Donald O'Connor.

"Vijf maanden lang hebben ze me getraind voordat we begonnen met fotograferen," vertelde Reynolds Mensen in 2011. "Ze zouden echt bloeden op 'Goedemorgen, goedemorgen'. We zouden nooit stoppen met fotograferen, dus we zouden voortdurend het nummer doen en mijn voeten waren allemaal bebloed."

De tweede ironie is dat de ballad "Would You", die Kathy voor Lina nasynchroniseert, niet echt door Reynolds werd gezongen, maar door Hagen zelf. Toch won Reynolds' moedige optreden het hart van een natie.

Reynolds speelde al snel in een reeks publiekstrekkers, waaronder: De zaken van Dobie Gillis (’53), Susan sliep hier (’54) en De tedere val (’55), tegenover Frank Sinatra. Zij en Sinatra werden maatjes. "Hij was heel goed voor me en gaf me heel goed advies waar ik niet naar luisterde", vertelde Reynolds Mensen in een interview uit 2015. "Hij zei: 'Huw niet met Eddie.' Hij zei dat je niet met een zangeres moest trouwen. We zijn niet trouw." Eddie was natuurlijk Eddie Fisher, de eerste grote liefde in het leven van Reynolds, met wie ze in 1955 trouwde. Hij was de vader van haar twee kinderen, Carrie en Todd.

Eddie was ook de reden waarom Reynolds verwikkeld raakte in een van de... grootste schandalen in de Hollywoodgeschiedenis. Reynolds en Fisher waren beste vrienden met een ander beroemdheidspaar op de A-lijst: Elizabeth Taylor en Mike Todd. Nadat Todd stierf bij een vliegtuigcrash in 1958, nam Fisher het op zich om de jonge, beeldschone weduwe te troosten. Zoals Reynolds het uitdrukte, "vond Taylor [Eddie] genoeg om hem zonder uitnodiging mee te nemen." Fisher en Taylor een item geworden, wat leidde tot Fisher's wijdverbreide scheiding van Reynolds in 1959, en huwelijk met... Taylor. Alle sympathie ging natuurlijk naar Reynolds, wiens carrière bloeide terwijl Fisher de ondergang tegemoet ging.

"Ik had het gevoel dat je een man niet kunt laten vertrekken, je kunt hem niet iets laten doen dat hij niet wil doen", vertelde Reynolds later. Mensen. “Hij koos er duidelijk voor om te vertrekken, nietwaar? Ze kuste hem niet. Ze was gewoon de mooie Elizabeth Taylor. En hij wilde haar, en hij wilde haar minnaar zijn, dus ging hij weg en dat was hij ook. Hij was de egoïstische. Ze gaf hem gewoon wat hij wilde.”

Reynolds was in die tijd ook een productieve artiest en maakte de gouden hit 'Tammy' van haar film uit 1957, Tammy en de vrijgezel, en het uitbrengen van een gelijknamig album in 1959. In de nasleep van haar scheiding maakte ze ook tientallen foto's, waaronder die van John Ford Hoe het Westen werd gewonnen (’62); De onzinkbare Molly Brown (’64), waarvoor ze werd genomineerd voor een Academy Award; en De zingende non ('66), die uitgroeide tot een tv-show.

In haar persoonlijke leven bleef Reynolds niet lang diepbedroefd. Ze trouwde in 1960 met zakenman Harry Karl, in een verbintenis die 13 jaar duurde, en was vervolgens van 1984 tot 1996 getrouwd met vastgoedontwikkelaar Richard Hamlett.

Ondertussen ontwikkelde Reynolds een diepe passie voor iets anders: Hollywood-memorabilia. Het begon in 1970, toen de Metro-Goldwyn-Mayer-studio zijn enorme collectie verkocht, waarbij Reynolds elk stuk ophaalde dat ze kon kopen. Ze ging verder met het verzamelen van meer objecten: de beroemde jurk van Marilyn Monroe uit De zevenjarige jeuk, de blauwe gingangjurk die Judy Garland droeg als Dorothy in De tovenaar van Oz, de bolhoed van Charlie Chaplin en duizenden andere kledingstukken en rekwisieten uit het gouden tijdperk van Hollywood. "De studio's hadden elk van hun beroemde artikelen moeten nemen en de geschiedenis moeten bewaren," vertelde ze Mensen. “Maar dat deden ze niet. Ze vonden het niet zo belangrijk.”

Maar Reynolds wel. Ze verzamelde zoveel dat ze lang en hard heeft gevochten om een ​​Hollywood-museum te creëren, door veel van de stukken kort te installeren in haar Debbie Reynolds Hollywood Hotel in Las Vegas. Het bedrijf stopte uiteindelijk, waardoor Reynolds gedwongen werd haar stukken aan te bieden in meerdere veilingen die miljoenen dollars opbrachten.

Maar zelfs tijdens haar jaren van verzamelen, werken voor liefdadigheidsinstellingen en omgaan met zakelijke ondernemingen en mislukkingen, werd Reynolds het nooit moe om op het scherm te verschijnen. Ze speelde memorabel de opvliegende moeder van Albert Brooks in de film uit 1996 Moeder, en Liberace's in Steven Soderbergh's 2013 tv-film Achter de kandelaar. Ze speelde een gastrol op alles van Vleugels tot Wil & Genade, Rugrats tot Roseanne.

Reynolds nam het ook op zich om gebroken relaties te helen. Na jaren van spanning met dochter Carrie kwamen de twee tot een toenadering en hielden ze een hechte relatie tot de dood van Reynolds. Reynolds maakte het zelfs goed met Taylor, benaderde haar op het cruiseschip van Queen Elizabeth en herleefde een vriendschap van 'vele, vele jaren', herinnerde ze zich. Ze speelden samen in de tv-film uit 2001 Deze oude Broads, geschreven door Carrie.

In 2014 kende de Screen Actors Guild Reynolds de Life Achievement Award toe voor haar decennia op het scherm en podium, gevolgd door een ere-Academy Award in 2016 voor haar liefdadigheidswerk namens mental ziekte. De prijzen waren niet alleen een erkenning voor het werk dat Reynolds deed, maar ook voor de bijdrage die ze leverde. Samen met een duizelingwekkende lijst van rollen en liedjes laat Reynolds haar zoon, dochter en kleindochter Billie Lourd achter. Door hen en haar aanwezigheid op het scherm zal een van Hollywood's laatste gouden lichten blijven schijnen.