Danielle Brooks & Dascha Polanco willen betere kleding in grote maten

Dascha Polanco en Danielle Brooks hebben veel gemeen. Ze vonden allebei het sterrendom nadat ze waren gecast in Netflix's Oranje is het nieuwe zwart - Polanco speelt Dayanara Diaz, de voorheen rustige, zwangere gevangene die heroïneverslaafde is geworden, en Brooks speelt Tasha "Taystee" Jefferson, de voorheen vrolijke komische opluchting die doodogige gevangenisopstand werd leider. Het is niet verwonderlijk dat hun personages tot de meest populaire in de show behoren.

Polanco en Brooks zijn ook allebei gekleurde vrouwen met een maatje meer en navigeren door een wereld van maat-onvriendelijke showrooms, start- en landingsbanen en rode lopers. In stijl bracht het paar samen om te bespreken hoe het is om je voor de schijnwerpers te kleden als je niet in de typische beroemdheidsvorm past. Lees hun openhartige gesprek - over alles, van steekproefomvang tot boobtape, tot de kruising van ras en grootte - hieronder.

Dascha Polanco: Ik heb nooit geweten dat er maten groter waren dan een 10, misschien een zes, als het op high fashion aankwam. Als ze naar fittingen of shows gingen, was alles wat ze hadden een [maat] nul en twee. Ik heb altijd gezegd dat ik de steekproefomvang niet begrijp. De steekproefomvang moet de steekproef van elke grootte zijn, niet één steekproef van één grootte. Het had geen zin voor mij.

Daniëlle Brooks: De ervaringen die ik heb gehad, hebben me altijd het gevoel gegeven dat ik uit de doos was, alsof ik een probleem was... de steekproefomvang is altijd een twee of een vier geweest. Het is nooit mijn maat geweest, dus alles [ik draag voor rode loper-evenementen] moest altijd op maat worden gemaakt. Ik begrijp gewoon niet waarom deze grote ontwerpers niet willen ontwerpen voor plus-size. Of ze laten het lijken alsof het zo moeilijk is om te ontwerpen voor iemand die groter is dan een maat zes. Dat verbaast me. [Er is] zoveel geld te verdienen in de industrie, maar het kan ze niet schelen. Het is de markt die ze gewoon besluiten te negeren. Kleding is zo'n uitdrukking van wie we zijn, en het is echt klote als de industrie je maar zoveel opties geeft om uit te drukken hoe je je voelt. Ik vind dat gewoon oneerlijk.

DP: Ontwerpers vertellen je nooit dat ze niet met je willen samenwerken op basis van je maat.

DB: Precies.

DP: [Ze zeggen] "We houden van haar, maar, weet je, niet nu." Weet je hoe indrukwekkend het zou zijn om iemand te zien die niet jouw typische steekproefomvang is op dat tapijt? Weet je hoe belangrijk dat is?

GERELATEERD: Zo is het om een ​​grote maat te hebben en in de mode te werken

DB: En ze geven ons deze run-around als het gaat om ontwerpen... Ik draag een 14/16. [Ontwerpers] geven mijn stylist een 10/12. Ik kan geen 10/12 passen. Het is hun manier om te zeggen: "We gaan je niet aankleden. We zullen je geven wat we hebben, maar we gaan onze tijd niet verspillen om je aan te kleden." En dat is net zo erg. Want als je die jurk aantrekt en hij past niet, dan voel je je heel slecht over jezelf.

DP: [Christian] Siriano, Michael Costello - ze zullen je kleden wat je nodig hebt. Jay Godfried ook. Je voelt je zo betrokken, in tegenstelling tot mensen die je gewoon een shirt in maat 2 sturen [en zeggen]: "We gaan het passen."

DB: Ik heb het gevoel dat ik niet echt van mode houd, om eerlijk te zijn. Ik hou van stijl, en ik denk dat dat mijn redding is geweest. Als ik in de mode zou raken - wat iemand me vertelde dat ik zou moeten dragen, welke ontwerpers ik zou moeten dragen - zou ik in tranen op de grond liggen, echt in een depressieve plaats. Maar het feit dat ik besloot me te concentreren op stijl, iets dat echt wordt gecreëerd door hoe je je voelt, je geest, waardoor je je goed voelt, dat heeft me echt goed gediend. En het zijn misschien niet al deze grote ontwerpers waarvan ik dacht, toen ik voor het eerst in dit bedrijf kwam, ik wilde dragen, dat is oké. Het maakt me niet uit of een shirt me $60 kost. Als dat overhemd me goed staat, en ik voel me er warm en sexy door, of wat dan ook, dan ga ik dat dragen in plaats van me te concentreren op dit overhemd van $600 dat ik niet eens aan de borst kan dichtknopen.

DP: Ik kleed me altijd naar mijn humeur. En ik kan een shirt rocken dat een dollar is. In [Washington] Heights hebben ze van die winkeltjes en ze hebben van die overhemden voor een dollar. Ik zou dat dollar-shirt kunnen rocken met een jeans van $ 50, en eruit zien alsof ik een miljard dollar ben. Ik voel me er goed in, heb er vertrouwen in, en heb het gevoel, niet voor niets, maar ik voel me mooi. Ik heb het gevoel dat ik over mijn eigen landingsbaan loop. [Designkleding] definieert mij niet. Ze zorgen er niet voor dat ik meer van mezelf ga houden. In feite doen [zij] het tegenovergestelde.

DB: Precies. Ik draag graag dingen waarvan de wereld zegt dat ik ze niet mag dragen. Dat windt me op. Ik droeg Marc Bouwer dit jaar naar de SAG Awards, ik mocht deze echt laag uitgesneden [jurk] dragen. De hele jurk was ombre van rood naar zwart, en toen moest ik een laag uitgesneden jurk dragen waar de boobies een klein beetje uitkomen. Je weet bijvoorbeeld niet of ik een beha aan heb of niet. Dat was leuk voor mij, want ik heb nooit laag uitgesneden jurken mogen dragen omdat ik grotere meisjes heb. Marc maakte zelfs een bh op maat voor mij om te dragen, waardoor ik me zo betrokken voelde, en ik voelde me zo mooi. Ik hou er echt van om plezier te hebben met het dragen van dingen waarvan de wereld zegt dat grotere meisjes niet horen te dragen.

DP: Een keer droeg ik deze jurk - en ik moet [meestal] mijn borsten vastplakken - maar ik wilde mijn borsten niet vastplakken. Ik had het warm. De band die ze kochten was niet de juiste band, en hij werkte niet. Dus ik had zoiets van, weet je wat? Fuck it, ik ga mijn borsten zo rocken. En soms willen mensen dat je Spanx draagt, maar soms wil ik er iets niet onder dragen. Ik wil de rest van de nacht niet winderig zijn.

DB: Toen ik voor het eerst meedeed aan al deze kleine modeshows en naar deze tapijten ging, voelde ik zoveel druk om de beste ontwerpers te vinden. Ik wilde al deze topontwerpers zo graag dragen omdat ik dacht dat dat mijn carrière zou helpen. Ik dacht dat ze me in een bepaalde categorie zouden plaatsen. Maar ik realiseerde me dat het niets met niets te maken heeft. Als je getalenteerd bent, blijf je altijd getalenteerd, en wat je draagt, zal niet maken of breken wie je bent. Dat geloof ik echt.

DP: [Luxe] merken kleden me niet. Ze verslechteren mijn zelfliefde. Ze verslechteren hoe veilig ik me voel, dus weet je wat? Steek mijn middelvinger op, en ik zal zeggen, ik ga naar Fashion Nova. [De kleding] kost misschien $ 20, maar ze passen geweldig, ze voelen geweldig aan. Ze geven me het gevoel, yo, ik ben schommelen deze legging.

Dascha Polanco draagt ​​sieraden van Forevermark Diamonds.

Jeff Kravitz/Getty

DB: Als [merken] mij en jou net zouden vinden - vrouwen met twee verschillende maten, twee verschillende vormen, die invloed hebben - zouden de meisjes met een grotere maat gek worden.

DP: Het is niet alleen dat. Weet je wat me nog meer opviel? Dat je eerst een blanke vrouw moet zijn om door een merk gekleed te gaan, of je nu een sample size of een plus-size hebt. Dat is een ander probleem dat ik heb. OK, ja, je hebt plus-size vrouwen, maar het moet eerst een blanke vrouw zijn. Het kan geen gekleurde vrouw zijn met een maatje meer, het kan geen Caribisch meisje zijn met maat 10. Ik begrijp dat niet. Ik word er gek van.

DB: Sprekend als een Afro-Amerikaanse vrouw, hoor ik je, Dascha. Ik heb niet veel grote vrouwen, als die er al zijn, op die manier in de schijnwerpers zien komen. Als Afro-Amerikaanse vrouwen hadden we de Naomi Campbells, we hadden de Tyras, we hadden Beverly Johnson, maar voor mij was het een heel specifieke look. Maar om echt een vrouw met een donkere huidskleur een catwalk te zien sieren, denk ik dat het iets heel nieuws aan het worden is. Ik krijg nu net iemand als Alex Wek te zien - iemand met zo'n rijke melanine - was behoorlijk ongelooflijk voor mij. Als we nu maar een plus-size versie van een Alex Wek op meerdere landingsbanen konden krijgen.

DP: Het verandert, ik denk dat dat zeker verandert. Ik denk dat er meer exposure is, er is zeker meer. Maar ik denk niet dat het is waar het hoort te zijn. Ik blijf mensen zeggen: dit is een werk in uitvoering.

Dit gesprek is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.