Een middag met Woolmark-prijswinnaars Nicole en Michael Colovos

Vers van hun overwinning in de designcategorie voor dames van de International Woolmark Prize, Nicole en Michael Colovos, het man-en-vrouw-team achter het Amerikaanse sportkledinglabel Colovos, nam eindelijk een vrije dag. Een jaar nadat ze meededen aan de wedstrijd, na maanden van voorbereiding, en na een aantal lange dagen te hebben doorgebracht met de voorbereiding van het slotevenement in Londen op 2 februari. 16, merkten ze dat ze helemaal niets te doen hadden. De kinderen waren weer thuis in New York.

Terwijl ze rond het middaguur een zwarte taxi aanhielden voor Somerset House, vroegen ze een vriend die ze op straat zagen om een ​​suggestie van wat ze konden zien. De vriend stelde Sir John Sloane's Museum voor, een fantastische collectie van de neoklassieke architect in het nabijgelegen Holborn.

‘Van Sir Johnson,’ zei Michael tegen de slechthorende chauffeur toen de auto wegreed.

"Eh?"

"De John-Son?" Michaël probeerde het.

"Eh?"

"Joooohn Sooooon", nogmaals.

"John Sloane's Museum?" de chauffeur begreep hem en had op dit punt het grootste deel van Waterloo Bridge overgestoken. "Dat is de andere richting."

Voor de Tate Modern is het dus. Londen is natuurlijk een wonder, en er zijn zowat overal dingen te zien. Op deze dag was er in het museum een ​​zeer populaire tentoonstelling van Pierre Bonnard, een post-impressionist die kennelijk dol was op het schilderen van vrouwen in badkuipen. De show was erg heet en druk, maar ook inspirerend voor een stel wiens werk, zoals blijkt uit de gestroomlijnde marineblauwe kledingstukken waarmee ze hun Woolmark-award hebben gewonnen, hebben meer gemeen met hedendaags en modern kunst. Nicole was ontroerd door de kleuren, vooral aangetrokken tot de kleuren die niet waren ingelijst, en Michael werd gegrepen door de interactie van het publiek met de werken.

Maar ze verhuisden al snel naar een kleinere tentoonstelling op de vierde verdieping en stopten onderweg bij een oranje vloerbedekking waar gasten werden uitgenodigd om met hun handen patronen in de stapel te maken. Michael schreef hun logo in grote blokletters. Toen was het op een kleinere tentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Jenny Holzer, wiens gebruik van tekst en verrassende berichten de mode wereld. Holzer was een frequente medewerker van de ontwerper Helmut Lang, waar de Colovoses acht jaar werkten voordat ze in 2016 hun eigen label startten. De digitale displays van Holzer schreeuwden, net als nieuwstickers, stilletjes hun woorden: "Het is cruciaal om een ​​actief fantasieleven te hebben ..." display bevatte condooms bedrukt met de boodschap: "Mannen beschermen je niet meer." Op een bord aan de muur stond: 'Bescherm me tegen wat ik... wil."

Bij het vergelijken van de twee shows merkte Nicole een onverwachte overeenkomst op doordat ze allebei tegelijkertijd konden telegraferen boodschappen van vrouwelijke empowerment, maar ook een gevoel van angst, dat meer expliciet naar voren kwam in het werk van Holzer. "Wat elk van hen deed was modern voor hun tijd," zei Nicole. "De een heeft naakte vrouwen en de ander heeft het over condooms en hoe mannen vrouwen niet meer beschermen." Michael wees op het belang van de typografie en de architectuur van de ruimte, waar Holzers woorden over borden in de vorm van balken tegen de muren raasden, wat ook die onheilspellende en toch boeiende effect.

Na het museum gingen de Colovoses lunchen bij Petersham Nurseries in Covent Garden, waar ze Willy Chavarria ontmoetten, een van de finalisten voor herenkleding van de wedstrijd. (Edward Crutchley nam die categorie, evenals een voor innovatie). Ze merkten allemaal op hoe de wedstrijd ontwerpers van over de hele wereld had samengebracht, waardoor ze nieuwe verbindingen konden leggen en bronnen konden delen. Zo maakten de Colovoses tijdens hun onderzoek kennis met nieuwe materialen en stoffen op basis van wol die grote vooruitgang hebben geboekt in hun duurzaamheid, waaronder een techniek die vezels afbreekt van restjes. Hoe meer ze leerden, hoe meer ze geïnteresseerd raakten in het creëren van een kleine collectie met zo min mogelijk afval.

"We zijn een beetje door het konijnenhol gegaan", zei Michael.

Ironisch genoeg waren ze op weg naar de lunch vertraagd door een groep... Mode week demonstranten die de straat opliepen, het verkeer blokkeerden en klaagden over de opwarming van de aarde, die ze de schuld gaven van de mode.

'Nou, ze hebben een punt,' zei Chavarria.

Nicole wees erop dat de collectie van zes items ook diende om te illustreren dat minder meer kan zijn, aangezien consumenten steeds meer geïnteresseerd zijn in het verkleinen van hun ecologische voetafdruk. 'Klein is goed', zei ze. "Uiteindelijk geloven we echt dat iedereen dit gaat doen."

"Die ene reden waarom ontwerpers met elkaar willen delen", voegde Michael eraan toe, terwijl het trio tips uitwisselde, zoals het vervangen van plastic zakken door cassave-tassen.

Terwijl het trio proost op het laatste succes van de Colovos, wees Chavarria erop dat ook hij veel te leren had. Alle wedstrijden hebben hun deugden en niet-deugden, zei hij, de laatste is dat ze veel tijd en middelen vergen om te voltooien. Aan de positieve kant: "Het is belangrijk om jezelf uit te dagen om zoiets te doen en je af te vragen hoe je je eigen stem creëert tijdens een show met slechts drie modellen", zei hij. "Het is altijd de vraag hoeveel tijd het kost, maar deze was speciaal."