Wanneer Gina Rodriguez een Golden Globe-nominatie scoorde voor haar hoofdrol in 'Jane the Virgin', gaf ze haar supporters een shout-out met een simpele tweet: "Mijn drukte is maar zo sterk als mijn bemanning." Die crew rolt dieper dan ooit voor de actrice. Dit jaar stapt ze niet alleen terug in de kleurrijke jurken van Jane Villanueva, maar schrijft ze ook een boek en zit ze in het bestuur van de Hispanic Scholarship Fund. In het maartnummer van 'InStyle', nu verkrijgbaar in kiosken en voor digitale download, Emily Greener, mede-oprichter van Ik ben dat meisje, praat met de 31-jarige over een laatbloeier zijn, valse realiteiten en hoe het is om 'een karamelbaby uit Chicago' te zijn.
Bijgewerkt 12 feb 2016 @ 5:30 am
Je hebt gesproken over het omarmen van je Puerto Ricaanse erfgoed. Hoe heeft je opvoeding je geholpen om innerlijke schoonheid te waarderen?
Ik ben een karamelbaby uit Chicago met Spaanssprekende ouders. Toen ik opgroeide, werd ik niet omringd door veel iconen uit de popcultuur die op mij leken, dus alles wat ik leerde over zelfacceptatie kwam van mijn familie. Mijn familie weigerde de mening van iemand anders te laten bepalen wie ze waren. Ze leerden me dat wanneer mensen iets negatiefs over je zeggen, dit meestal een weerspiegeling is van hoe ze over zichzelf denken.
Je schrijft een boek over wat je van je vader hebt geleerd, genaamd Ik kan en ik zal: hulpmiddelen die mijn vader me gaf. Waarom wilde je je verhaal delen?
Mijn beide ouders vertelden me dat ik mijn dromen niet moest laten beperken door pijnlijke emoties. De positieve kracht van "ik kan" en "ik zal" moeten kinderen op school ook worden bijgebracht. Ik had op 21-jarige leeftijd de freaking president van de Verenigde Staten kunnen zijn als deze principes eerder waren ingevoerd.
GERELATEERD: Gina Rodriguez biedt aan om haar Golden Globes-jurk naar een fan te sturen voor Prom
Waar worstelde je het meest mee als tiener?
Laten we zeggen dat de kleine Gina een laatbloeier was. Ik werd aan flarden gescheurd voor functies buiten mijn controle. Ik kreeg mijn menstruatie pas toen ik 16 was, en ik had een platte bovenlijf. Ik had ook een grote buit, waar kinderen me mee plaagden. Dat is een gevierde troef: vrouwen doen 7.000 squats per dag om een buit als de mijne te krijgen, een die ik aan flarden scheurde toen ik 11 was en het gevoel had dat ik niet mooi was.
Hoe heeft dat je beïnvloed?
Ik herinner me dat ik altijd erg in de war was door de beelden die me in mijn cultuur en in de popcultuur bombardeerden. Wat is mooi en wat niet? Wat is sterk en wat niet? Wat is goed en fout? Al die dingen die op oordeel zijn gebaseerd, zijn universele waarheden. Wij beslissen ze. En op dezelfde manier waarop we besluiten dat bodyshaming oké is, kunnen we ook besluiten dat dat niet zo is. Op dezelfde manier kunnen we besluiten dat er geen limiet is aan schoonheid en dat er geen limiet is aan kansen op basis van waar je bent geboren, of in welke cultuur je bent geboren, of in welke religie je bent geboren. Dit is de huid waarin ik me bevind. Maar het heeft zo lang geduurd voordat ik me op mijn gemak voelde bij de vrouw die ik ben.
geciteerd
"Dit is de huid waarin ik me bevind. Maar het duurde zo lang voordat ik me op mijn gemak voelde bij de vrouw die ik ben." -- @HereIsGina
Tweet dit!
Is er een onzekerheid waar je als volwassene nog steeds aan werkt?
Vandaag worstel ik met dezelfde soorten valse werkelijkheden. Het is niet alsof ik ongebroken ben. Ik ben blut. Maar nu bezit ik de mogelijkheid om elke dag een keuze te maken. Ik ben op tv, dus als ik mezelf op het scherm zie en iets onflatteus opmerk, is het moeilijk om niet naar een zeer kritieke plek te gaan. Ik heb de ziekte van Hashimoto, die mijn schildklier aantast. Ik herinner mezelf eraan dat het oké is als ik deze maand wat zwaarder ben omdat mijn hormonen in beweging zijn of omdat mijn medicatie is veranderd.
GERELATEERD: Gina Rodriguez lanceert een krachtige #MovementMonday om Latino-acteurs te ondersteunen
Denk je dat Hollywood het idee bestendigt dat vrouwen er op een bepaalde manier uit moeten zien?
Er zijn zeker momenten waarop de industrie suggereert dat je misschien niet mooi genoeg, dun genoeg of de juiste huidskleur hebt om bepaalde rollen te spelen. Ik maak me geen zorgen over hoe volwassenen, die al een sterk zelfgevoel zouden moeten hebben, dat interpreteren. Ik maak me zorgen over wat het zegt tegen kinderen die nog steeds aan het uitzoeken zijn hoe ze door de samenleving moeten navigeren. Een van de redenen waarom ik het zo leuk vind om Jane te spelen, is dat ze opbeurend en positief is - dat is wat haar een badass maakt. Haar verhaal is er een waarvan ik wil dat jongere generaties het horen.
Als je een bericht naar meisjes overal zou kunnen sturen, wat zou dat dan zijn?
Raak niet verstrikt in valse realiteiten. Het maakt niet uit of 50 of 5000 mensen de foto die je hebt geplaatst leuk vinden. Houd jezelf er in plaats daarvan verantwoordelijk voor dat je aardig bent voor anderen. Door je zegeningen te delen, kun je ruimte maken voor meer.